ΑΝΕΣΙ (Του απεσταλμένου μας ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ).-

Μαζί με τις λιγοστές προσωπικές αποσκευές τους, έφερναν την αποφασιστικότητα της τάξης τους, ν' αγωνιστούν κατά της καπιταλιστικής εξαθλίωσης και της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Να παλέψουν, ο καθένας στη χώρα του, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, για την υπεράσπιση των κοινωνικών και εργατικών κατακτήσεων, τα δικαιώματα των ανέργων και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Μαζί με τις εμπειρίες των ταξικών μαχών που δίνουν στις χώρες τους και με καρφιτσωμένο στο «πέτο» της καρδιάς τον Τσε, τον Λένιν ή την κόκκινη πρωτομαγιά, κουβάλησαν τους προβληματισμούς τους και την αγωνία τους, για το τέρας της παγκοσμιοποίησης, που συντρίβει εκατομμύρια εργαζόμενους και τσαλακώνει την αξιοπρέπεια των λαών. Αλλά και την πεποίθησή τους πως, απέναντι στην κυριαρχία των μονοπωλίων, τα ταξικά συνδικάτα πρέπει να συντονίσουν τη δράση τους, να σηκώσουν τον πήχη της διεθνιστικής αλληλεγγύης, να πάρουν μέτρα ενίσχυσης του κοινού τους αγώνα.

Για τρεις μέρες, δεκάδες συνδικαλιστές, από τη Γερμανία, τη Τουρκία, την Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Μ. Βρετανία, την Ιταλία, το Βέλγιο, την Αυστρία, τη Ρωσία και αλλού έστησαν ένα διεθνές δικαστήριο κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, «ζωγράφισαν» μια μεγάλη τοιχογραφία για τις συνθήκες που ζει και εργάζεται η εργατική τάξη των χωρών τους. Μίλησαν για τους καημούς και τις ελπίδες της. Για τις βαριές ευθύνες που έχουν αναλάβει απέναντι στους καταπιεσμένους όλου του κόσμου.

Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, πότε από το βήμα, πότε σε συναντήσεις των αντιπροσωπειών, πότε σε προσωπικές συζητήσεις, αντάλλαξαν απόψεις και εμπειρίες, ενημέρωσαν για την κατάσταση της εργατικής τάξης της χώρας τους και πληροφορήθηκαν για τη δράση των άλλων κινημάτων. Ηταν μια ανοιχτή, δημοκρατική σύσκεψη, αντάξια της τάξης που εκπροσωπούν, αλλά και της ιστορικής της αποστολής.

«Το μέλλον της εργατικής τάξης, το μέλλον των λαών δε συμβιβάζεται με τον καπιταλισμό. Η στράτευση στον ταξικό αγώνα, για την υπεράσπιση, τη διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και για ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, καθώς και η κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο, παίρνουν κρίσιμο χαρακτήρα». Το απόσπασμα αυτό από την απόφαση της δεύτερης συνδικαλιστικής συνδιάσκεψης δίνει με ευκρίνεια το ιδεολογικό στίγμα των συνδικαλιστικών δυνάμεων που συμμετείχαν σ' αυτήν.

Η συγκρότηση της επταμελούς Συντονιστικής Επιτροπής ήταν ένα ακόμα συγκεκριμένο αποτέλεσμα των εργασιών της συνδιάσκεψης. Καθήκον του οργάνου αυτού, στο οποίο συμμετέχουν συνδικαλιστές από τη Γαλλία, τη Τουρκία, την Ελλάδα, τη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Ρωσία και τη Μ. Βρετανία, θα είναι ο συντονισμός της πάλης κατά του κεφαλαίου, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Επίσης, η σύσφιξη των σχέσεων όλων εκείνων των συνδικάτων, που, κόντρα στη ρεφορμιστική πολιτική της Συνομοσπονδίας των Ελεύθερων Συνδικάτων (ΣΕΣ), υπερασπίζονται την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης και είναι αποφασισμένα να οργανώσουν τον αγώνα κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Γιατί, όπως υπογράμμισε και ο Τούρκος συνδικαλιστής, τα συνδικάτα δεν μπορεί να στρατεύονται πίσω από τις παρατάξεις και τους φορείς του κεφαλαίου. Γιατί μόνο με την ανεξάρτητη δράση της η εργατική τάξη θα μπορέσει ν' αντιμετωπίσει την καπιταλιστική επίθεση.

Κοινή ήταν η διαπίστωση όλων των συνδικαλιστών: Στο Ανεσί της Γαλλίας, οι ταξικές δυνάμεις έκαναν τα πρώτα βήματα του πανευρωπαϊκού συντονισμού τους και έθεσαν τις βάσεις και τους στόχους του αγώνα τους. Ανανέωσαν το ραντεβού τους στη Γενεύη, στις αρχές Ιούνη του 2001, στην πρώτη μεγάλη ανοιχτή συγκέντρωση, με αφορμή τη συνεδρίαση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας. Το κεντρικό σύνθημα της διαδήλωσης, που θα δώσει το έναυσμα για ανάλογες πρωτοβουλίες σε κάθε χώρα, θα είναι: «Να παγκοσμιοποιήσουμε τον αγώνα μας, ενάντια στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων».