Η Ιστορία γράφεται από τον Τύπο σαν «χρονικό», αλλά και ο Τύπος γράφει τη δική του ιστορία. Η ιστορία του ελληνικού Τύπου μετά την Επανάσταση του '21 και κατά τον 20ό αιώνα δεν έχει ερευνηθεί, καταγραφεί και κριθεί. Το πρώτο και μόνο σοβαρό «βήμα» ιστόρησης του ελληνικού Τύπου έγινε από τον Παπαλεξάνδρου, με ένα τομίδιο που εξέδωσε στο παρελθόν η ΕΣΗΕΑ. Καιρός όμως είναι η ιστορία του ελληνικού Τύπου να ερευνηθεί συστηματικά από ιστορικούς και άλλους ειδικούς έμπειρους, τολμηρούς, ιδεολογοπολιτικά αμερόληπτους, ώστε να ιστορηθεί πλήρως ο «ρόλος» του Τύπου στην εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας. «Ρόλος» πολλών όψεων. Γιατί, κακά τα ψέματα, ο ελληνικός Τύπος δεν έχει να επιδείξει μόνο φωτεινές σελίδες αλλά και μαύρες κι άραχλες σε βάρος του λαού, καθάριες αλλά και δόλιες, ηρωικές αλλά και προδοτικές.

Η ανάγκη μιας τέτοιας - και μόνον τέτοιας - έρευνας φάνηκε και με τη χτεσινή παρουσίαση του λευκώματος «Ο 20ός αιώνας στην πρώτη σελίδα», από τις εκδόσεις «Αστραία» σε συνεργασία με το «Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο» (ΕΛΙΑ), με ομιλητή μεταξύ άλλων και τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεως Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), Δημήτρη Γκλαβά, ο οποίος υπογράμμισε την άμεση ανάγκη να ερευνηθεί και καταγραφεί η ιστορία του ελληνικού Τύπου.

Το ενδιαφέρον λεύκωμα, σε επιμέλεια Μάκη ;;;;;;;;;;;Φκιαρά και ερευνητική συμμετοχή του Γιώργου Χαρωνίτη, στις 440 σελίδες του περιλαμβάνει 607 πρωτοσέλιδα και 547 πρωτοσέλιδους τίτλους αθηναϊκών, μόνον, εφημερίδων, από το 1901 μέχρι το 1999, τα οποία προέρχονται από το αρχείο του ΕΛΙΑ και του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Παρότι οι δημιουργοί του λευκώματος θεωρούν ότι τα πρωτοσέλιδα και οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι που επέλεξαν «καταγράφουν τις σημαντικότερες στιγμές της ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας», και με ένα απλό ξεφύλλισμα διαπιστώνονται πολύ σημαντικά κενά, παραλείψεις, απουσία ιστορικών εφημερίδων(λ.χ. του «Ριζοσπάστη» προ και μετά το 1918 και των παράνομων περιόδων του, από τις οποίες διαθέτει φύλλα το ΕΛΙΑ) αλλά και επιλογές πρωτοσέλιδων που συνέβαλαν στην παραχάραξη της ιστορίας και στην αποσιώπηση μεγάλων ελληνικών και διεθνών γεγονότων (λ.χ. παραλείπεται το Κιλελέρ και η Οχτωβριανή Επανάσταση, ενώ θεωρείται σημαντικό γεγονός η παραίτηση του τσάρου...).