Στην αρχή θα ήθελα να κάνω δύο παρατηρήσεις. Πρώτο, να ευχαριστήσω τους Ελληνες συντρόφους για τη διοργάνωση και τη φιλοξενία αυτού του Συνεδρίου και δεύτερο να πω, ότι το Συνέδριο αυτό το ζούμε εμείς οι Λιβανέζοι, μάλλον συμπίπτει με τη μεγάλη νίκη που πέτυχε ο λαός μας και η εθνική του αντίσταση ενάντια στην Ισραηλινή Κατοχή, με την αποχώρηση του Ισραήλ από τα κατεχόμενα λιβανέζικα εδάφη.

Είναι μία νίκη, που θα αφήσει το ίχνος της, όχι μόνο στο Λίβανο, αλλά σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Ηδη, ξεκίνησαν οι διάφοροι διανοούμενοι στον αραβικό κόσμο, να προβληματίζονται για το ποια είναι η κατάλληλη μέθοδος για τον τερματισμό της Κατοχής. Με την ευκαιρία αυτή είναι ιδιαίτερη η χαρά μου να σας παρακαλέσω όλους μάλλον να μεταφέρετε στα Κόμματά σας και τους λαούς σας, τις ευχαριστίες και την εκτίμηση του λαού μας, για τη μεγάλη βοήθεια και τη συντροφική αλληλεγγύη που εξέφρασαν μαζί μας και που μας βοήθησαν στη νίκη μας εναντίον της ισραηλινής κατοχής, αναγκάζοντας το Ισραήλ να αποχωρήσει από τα κατεχόμενα εδάφη μας.

Μπαίνοντας τώρα στο κύριο θέμα μας, εμείς δεν είμαστε μόνο χαρούμενοι και περήφανοι, επειδή είμαστε το κύριο Κόμμα που ξεκίνησε την αντίσταση κατά της ισραηλινής κατοχής, αλλά σε συνεργασία με άλλες αριστερές δυνάμεις πετύχαμε τις πρώτες νίκες, απελευθερώνοντας μεγάλα, κατεχόμενα λιβανέζικα εδάφη, παίζοντας κύριο ρόλο μέχρι το 1989, έχοντας μέχρι τότε απελευθερώσει και τη Βηρυτό και τα περίχωρά της και την κοιλάδα του Μπεκάα από την Ισραηλινή κατοχή που ξεκίνησε το 1982.

Οι μάρτυρες του Κόμματός μας στην εθνική αντίσταση ξεπέρασαν τους τριακόσιους. Αρα, δεν είμαστε μόνο περήφανοι για τη νίκη αυτή, αλλά η νίκη αυτή αποδεικνύει τη σημασία των διαφόρων συμμαχιών που κάναμε στη διάρκεια του αγώνα αυτού. Επιτρέψτε μου εδώ να σας θέσω την εμπειρία μας. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Λιβάνου συμμετείχε στην πανεθνική διάσκεψη που έγινε το 1943 για την απαλλαγή από τη γαλλική κατοχή.

Ο τότε Φαρζέλ Αλχελάο, Γενικός Γραμματέας του Κόμματός μας ήταν από τις ηγετικές φυσιογνωμίες της διάσκεψης αυτής που οδήγησε στην εθνική ανεξαρτησία, η οποία δημιούργησε ένα κοινοτικό σύνταγμα και ένα αστικό κράτος. Το Κόμμα μας και η Αριστερά γενικά έμειναν έξω από το κοινοτικό αυτό κράτος, αν και είμαστε από τις κύριες δυνάμεις που οδήγησαν στην ανεξαρτησία της χώρας. Το Κόμμα μας, μαζί με το Προοδευτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ήταν οι κύριοι ιδρυτές του παλαιστινιακού πατριωτικού κινήματος, για τις δημοκρατικές ρυθμίσεις στη δεκαετία του '60 και του '70 και συνεχίσαμε να παίζουμε τον ίδιο ρόλο στο εθνικό κίνημα, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος που μας επιβλήθηκε από τα σιωνιστικά σχέδια.

Μαζί με άλλες συμμαχικές δυνάμεις και συμμαχώντας τότε με την παλαιστινιακή επανάσταση και με τη Συρία, το Κόμμα μας αντιμετώπισε την ισραηλινή εισβολή. Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου και την αναδιάταξη της διεθνούς ισορροπίας δυνάμεων πάλι το Κόμμα μας έμεινε έξω από την εξουσία στη χώρα μας, αν και πολλοί «σύμμαχοί» μας συμμετέχουν σήμερα στη λιβανική κυβέρνηση και σε διάφορους οργανισμούς και μέτωπα στα οποία είχαμε ενεργό συμμετοχή.

Για άλλη μια φορά ένα κόμμα, το οποίο ήταν πρωτοπόρο στην εθνική αντίσταση και που πλήρωσε από τα στελέχη του μάρτυρες και φυλακισμένους στην εθνική αντίσταση, ένα Κόμμα, που οδήγησε στην απελευθέρωση της χώρας σε συμμαχία με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις, είχε τις συνέπειες που οδήγησαν στο ίδιο αποτέλεσμα. Πετυχαίνουμε μια μεγάλη νίκη, αλλά το Κόμμα μας, δεν αποκτά ούτε ένα μικρό κομμάτι της εξουσίας, ή του επαίνου για τη νίκη.

Ορισμένοι από σας σύντροφοι, μπορεί να αναρωτηθούν μα τι μας λέει τώρα ο Λιβανέζος σύντροφος, είναι σα να μας περιγράφει μία πόλη με επιστημονικούς όρους και μετά μας ρωτάει ποιος είναι ο δήμαρχος αυτής της πόλης. Επιτρέψτε μου, αγαπητοί σύντροφοι, να αναβάλλω την απάντηση σε μία τυχόν τέτοια απορία σας μέχρι το τέλος της εισήγησής μου.

Θα ήθελα τώρα να μπω στο κυρίως θέμα μας, που είναι οι πολιτικές συμμαχίες των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Το Κόμμα μας, από τα πρώτα χρόνια της γαλλικής κατοχής στο Λίβανο και στη Συρία στη δεκαετία του '30, αποτέλεσε το συστατικό στοιχείο του κινήματος για την ανεξαρτησία πρώτα και για την επικράτηση της δημοκρατίας και της προόδου σε δεύτερη φάση.

Ο πρόλογος αυτός βρίσκεται σε κάθε ανακοινωθέν και σε κάθε πρόγραμμα που εγκρίνουν τα διαδοχικά συνέδρια του Κόμματός μας. Αυτό δείχνει πόση σημασία δίναμε πάντοτε στις συμμαχίες μας, με άλλες προοδευτικές δυνάμεις, ως συστατικό στοιχείο του επαναστατικού μας προγράμματος. Η σημασία των συμμαχιών τονίζεται στο κομματικό μας πρόγραμμα. Βεβαίως, στη διάρκεια του αγώνα μας είχαμε και θετικές και αρνητικές εμπειρίες, κάτι που προκάλεσε μια έντονη συζήτηση στα δύο τελευταία συνέδριά μας.

Για να σας δείξω την ιστορική σημασία, σεβόμενος το χρονικό όριο που μου έθεσε ο σύντροφος που προεδρεύει της συνάντησης, θα συνοψίσω πάρα πολύ και θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τους συντρόφους διερμηνείς, για την ταχύτητα της ομιλίας μου.

Θέλω να μεταφερθώ τώρα στη σημερινή κατάσταση. Δε θα το αναπτύξω πολύ. Δε θα αναφερθώ στην παγκοσμιοποίηση και τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, ή για τις συνέπειες. Θα αρκεστώ να πω ότι αυτές οι σημερινές συνθήκες μάς επιβάλλουν να δούμε το θέμα των συμμαχιών υπό το φως των νέων δεδομένων που έχουν μια ιδιαίτερη επιρροή στο ρόλο του ταξικού αγώνα στο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πεδίο.

Η νέα αυτή επιρροή θα επηρεάσει όλες τις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου και ο λόγος κατά την άποψή μας είναι ότι οι συγκλονιστικές αυτές αλλαγές, όπως η παγκοσμιοποίηση έχουν αλλάξει ριζικά τη φύση των σχέσεων εξάρτησης των χωρών του τρίτου κόσμου, από τις ιμπεριαλιστικές χώρες.

Εμείς προτείνουμε την αναβάθμιση του συντονισμού, της συνεργασίας και των σχέσεων μεταξύ του Κόμματός μας και των αδελφών αραβικών κομμουνιστικών Κομμάτων, αλλά και των υπολοίπων Κομμουνιστικών Κομμάτων σε όλο τον κόσμο, με βάση τον κοινό μας στόχο, για τη δημιουργία ενός πλαισίου συντονισμού του αγώνα μας, του κοινού μας αγώνα εναντίον του Ισραήλ και των αντιδραστικών αραβικών κυβερνήσεων, που απλά εκτελούν ένα αμερικανικό σχέδιο. Οφείλουμε να κινητοποιήσουμε τις αραβικές μάζες και να εμφυτεύσουμε σε αυτές το πνεύμα του επαναστατικού αγώνα, για να υπάρξει μια παναραβική ολοκλήρωση μέχρι να φτάσουμε στη δημοκρατική ένωση μεταξύ των αραβικών λαών και μέσα σε κάθε χώρα ξεχωριστά.

Σ' ότι αφορά το Λίβανο, επιτρέψτε μου να γυρίσω στην πρώτη μου παρατήρηση. Το πρόβλημα που δεν έχει λυθεί μέχρι σήμερα είναι το πώς θα ωφεληθούμε από τους αγώνες του Κόμματός μας, στις κρίσιμες ιστορικές συγκυρίες. Θεωρώ και εγώ και το Κόμμα μου, ότι υπάρχουν σοβαρά εμπόδια, όπως ο παγκόσμιος σεισμός, που έγινε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης. Είναι σοβαροί αντικειμενικοί παράγοντες, που επηρέασαν την εσωτερική κατάσταση στο Λίβανο.

Θα προσπαθήσω να αναζητήσω μαζί σας τους λόγους που επηρέασαν την αποτυχία των συμμαχιών που κάναμε, γιατί θεωρούμε ότι οι αγώνες πάντοτε καλύπτονταν, καπελώνονταν μάλλον από τους συμμάχους μας και ιδιαίτερα από τους πιο στενούς μας συμμάχους. Είναι καλό για μας να κάνουμε μια επανεκτίμηση της πολιτικής μας. Διαπράξαμε πολλά λάθη στην πολιτική των συμμαχιών που ακολουθήσαμε, αυτό το συζητήσαμε σοβαρά στο 8ο Συνέδριό μας.

Πρώτο, το Κόμμα μας έδινε πάντα ιδιαίτερη προτεραιότητα στις πολιτικές συμμαχίες. Ομως στις περισσότερες περιπτώσεις των συμμαχιών αυτών η προτεραιότητα δινόταν στην επίτευξη των στόχων της συμμαχίας, υποβαθμίζοντας το δικό μας κομματικό πρόγραμμα και αυτό ήταν λάθος μας.

Σας δίνω ένα παράδειγμα: Η θεωρητική μας διαφοροποίηση απέναντι στην παλαιστινιακή επανάσταση και την επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας και του Λιβάνου, δεν το υποστηρίξαμε αρκετά και το θυσιάσαμε προς χάριν των πολιτικών μας συμμαχιών. Επίσης κάναμε συμμαχίες με βάση κοινοτικά κριτήρια και δε δώσαμε αρκετή σημασία την προβολή των θεωρητικών μας θέσεων, για τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις όπως για παράδειγμα τη μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου.

Εμείς στις εκλογές του '96 λάβαμε περίπου το 14% των ψήφων και δεν έχουμε ούτε ένα βουλευτή στη Βουλή, ενώ άλλα κοινοτικά Κόμματα δεν έλαβαν ούτε 7% και έχουν είκοσι βουλευτές στη Βουλή του Λιβάνου. Γι' αυτό έπρεπε να είχαμε δώσει περισσότερη σημασία στην αλλαγή του εκλογικού νόμου. Η σχέση μας με τα διάφορα λιβανέζικα Κόμματα και η διάσπαση του εθνικού μετώπου, με βάση κοινοτικά και θρησκευτικά κριτήρια έκανε τη συμμετοχή μας στις συμμαχίες αυτές να μας βλέπει η κοινή γνώμη ως ένα ακόμα κοινοτικό, πολιτικό μέτωπο.

Κάναμε ένα ακόμα λάθος, χρησιμοποιώντας διάφορες ονομασίες στις συμμαχίες αυτές που έδιναν λάθος εντύπωση για την ταυτότητά μας. Αν και εμείς διαφέρουμε ουσιαστικά από τα κοινοτικά Κόμματα δεν καταφέραμε να προβάλουμε τη διαφοροποίησή μας και τη διαφορετική μας ιδεολογική πλατφόρμα.

Επίσης, δεν αντιμετωπίσαμε διάφορα συνθήματα που προβάλλανε οι σύμμαχοί μας. Η εμπειρία μας αυτή δυστυχώς επαναλήφθηκε και στις σχέσεις μας με τις διαφορετικές λιβανέζικες Κυβερνήσεις από το 1990 μέχρι σήμερα, όπου δεν καταφέραμε πάλι να προβάλουμε σωστά τη θέση μας απέναντι στο εθνικό ζήτημα και στην ισραηλινή κατοχή, αν και είχαμε πλήρη θεωρητική κατάρτιση.

Ομως, δυστυχώς, στην πράξη, καθυστερήσαμε στο να πάρουμε μια ξεκάθαρη θέση απέναντι στη συμφωνία του Καέφ η οποία προσδιόρισε το νέο Σύνταγμα της χώρας, το οποίο δυστυχώς και πάλι έγινε με κοινοτικά κριτήρια. Τέλος, θα ήθελα να κάνω μνεία, για τις προτάσεις τις δικές μας, που συζητήσαμε στο 8ο Συνέδριό μας, όπου εκφράσαμε την επιθυμία μας για τη σύναψη νέων συμμαχιών με τις υπόλοιπες πατριωτικές δυνάμεις και τις δημοκρατικές αριστερές δυνάμεις σε ένα ευρύ μέτωπο.

Θεωρούμε ότι οι συγκυρίες είναι κατάλληλες για τη δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου, ιδιαίτερα μετά το μεγάλο θρίαμβο του λαού μας εναντίον της ισραηλινής κατοχής. Τώρα, μετά το τερματισμό της ισραηλινής κατοχής, οφείλουμε να δώσουμε προτεραιότητα σε άλλα θέματα, όπως είναι η αλλαγή του Συντάγματος της χώρας και στη σύναψη νέων σχέσεων με τα υπόλοιπα Κόμματα στο Λίβανο, αυτή τη φορά όμως πάνω σε διαφορετικές βάσεις. Βεβαίως, ξέρουμε ότι αυτό θα είναι δύσκολο.

Εμείς θα είμαστε αντίθετοι στην κοινοτική και θρησκευτική ταυτότητα των περισσότερων κομμάτων του Λιβάνου και αναρωτιόμαστε εάν τα Κόμματα είναι η κατάλληλη πολιτική δομή για την πολιτική δράση στο Λίβανο, έχοντας υπόψη την κοινωνική σύνθεση του λιβανικού λαού. Η σύναψη συμμαχιών, λοιπόν, δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με διάλογο, με δράση και με κοινό αγώνα.

Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά για τη βοήθεια που προσφέρατε όλοι στην αντίσταση του λαού μας. Προσβλέπουμε σε μεγαλύτερη αλληλεγγύη προς τους κρατουμένους μας, που εξακολουθούν να βρίσκονται στις ισραηλινές φυλακές, που περιμένουν από σας αλληλεγγύη και βοήθεια. Και για άλλη μία φορά σας ευχαριστώ αγαπητοί σύντροφοι.