«Χριστούγεννα στα Τέσσερα»,του Σεθ Γκόρντον.

Βλέποντας την ταινία λυπήθηκα βαθιά για δυο θαυμάσιους παλιούς ηθοποιούς, τον Γιόν Βόιτ και τον Ρόμπερτ Ντιβάλ, οι οποίοι, στη δύση της καριέρας τους, είναι αναγκασμένοι να συμμετέχουν σε τόσο άνοστες και άνευρες ταινίες! Φταίνε και οι ίδιοι, βέβαια, που δεν τα βροντάνε και να φύγουν!

Ενα βουβαλόπαιδο, ο Βινς Βον, είναι ερωτευμένος με την Ρις Γουίδερσπουν (καλοί ηθοποιοί δεν μπορώ να πω). Το ζευγάρι έχει αποφασίσει να κρατηθεί μακριά από το γάμο. Τα Χριστούγεννα, όμως, αναγκάζονται να τα περάσουν με τους δικούς τους. Πατεράδες, μανάδες, αδέρφια... Αυτή η αναγκαστική συμβίωση, μαζί με τα γελαστικά προβλήματα που δημιουργεί, τα οποία, αραιά και πού, διασκεδάζουν το θεατή, πείθει και το ζευγάρι να αφήσει τις ελευθεριότητες και να σπεύσει να συμπληρώσει το αμερικάνικο τρίπτυχο: Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.

Σωστά το καταλάβατε. Το ζευγάρι είναι καλοί και πιστοί Αμερικανοί. Οχι μόνο θα παντρευτεί, αλλά θα κάνει και παιδιά για να διαιωνιστεί το είδος. Υπάρχουν τόσοι τρομοκράτες που πρέπει να συλληφθούν, τόσες χώρες που πρέπει να συνετιστούν!

«American Teen»,της Νανέτ Μπέρσταϊν.

Το μόνο θετικό της ταινίας είναι ότι ενώ είναι ντοκιμαντέρ, μοιάζει με επινενοημένη ταινία (φιξιόν). Η σκηνοθέτις «μπήκε» σε ένα αμερικάνικο λύκειο και (υποτίθεται) κατέγραψε τις αγωνίες, τους έρωτες, τις λύπες, τις χαρές και τα σχέδια των τελειόφοιτων μαθητών (στη συνέχεια τα παιδιά θα πάνε στο κολέγιο - πανεπιστήμιο).

Αρνούμαι να πιστέψω ότι υπάρχουν τόσο ανόητα και τόσο άχρωμα παιδιά. Το γεγονός ότι αυτά τα παιδιά είναι αμερικανάκια, δε μου αλλάζει την πίστη! Τέτοιας ποιότητας παιδιά συναντάς μόνο σε πρωινές και απογευματινές εκπομπές της τηλεόρασης.

Παίζουν: Χάνα Μπέιλι, Κόλιν Κλέμενς, Μέγκαν Κρίζμανιτς, Τζεφ Χας κ.ά.