Η σημασία των στοιχείων για τα επιχειρηματικά κεφάλαια που αντλήθηκαν από το Χρηματιστήριο και επενδύθηκαν ή δεν επενδύθηκαν, έχουν οπωσδήποτε τη σημασία τους. Ακόμα μεγαλύτερη όμως σημασία έχει το γεγονός και δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής, ότι όταν μιλάμε για άντληση κεφαλαίων, σημαίνει αναδιανομή του πλούτου, συγκέντρωσή του σε λιγότερα χέρια. Παράλληλα, ακόμα και στις περιπτώσεις που τα αντληθέντα κεφάλαια παρουσιάζεται ότι επενδύθηκαν, πάλι δεν αλλάζει τίποτα για τη θέση των εργαζομένων στην κοινωνία που ζούμε. Στην περίπτωση που δεχτούμε ότι τα στοιχεί που παρουσιάζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι αληθή (πράγμα απίθανο, μιας και στις επενδύσεις το σύστημα των υπερτιμολογίων δεσπόζει όλο και περισσότερο) τότε το διά ταύτα έχει να κάνει με την ισχυροποίηση των δικών τους επιχειρήσεων, πράγμα που σχετικά σπάνια έχει αντίκτυπο, ακόμα και στους εργαζόμενους της συγκεκριμένης μονάδας.

Το σχόλιο πάντως αυτό θα θέλαμε να το δώσουμε ως αίνιγμα, θέτοντας την εξής ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος ήταν εκείνος που κατά το 1999 άντλησε από το ΧΑΑ τα μεγαλύτερα κεφάλαια; Πολλά ονόματα μπορεί να υποθέσει κανείς, όμως το βέβαιο είναι ότι κανενός το μυαλό δεν πάει στην Τράπεζα Πειραιώς και τον Μ.Σάλλα. Ε, λοιπόν, η συγκεκριμένη τράπεζα ήταν που απέσπασε από την αγορά 485 δισεκατομμύρια δραχμές από τα 5,3 τρισ. που άντλησαν συνολικά 246 επιχειρηματικοί όμιλοι...