Η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών κατά τη συνεδρίασή της στις 29 Νοέμβρη 1948 αποδέχτηκε ομόφωνα τη «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου». Το γεγονός αυτό χαρακτηρίστηκε από τους τότε παρατηρητές ως σταθμός στην Παγκόσμια Ιστορία.

Με αφορμή αυτή την 60ή επέτειο της έγκρισης της «Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» στις 10 και 11 του Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα Διεθνής Συνάντηση, η οποία είχε θέμα: «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου 60 χρόνια αργότερα». Οργανώθηκε από τα δίκτυα «Υπεράσπιση της Ανθρωπότητας» της Δημοκρατίας της Κούβας και της Βενεζουέλας και την Εθνική Κουβανική Επιτροπή στον ΟΗΕ για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό. Στη συνάντηση μεταξύ άλλων συζητήθηκαν το κλείσιμο του στρατοπέδου του Γκουαντανάμο και η επιστροφή της περιοχής στην Κούβα, η άρση του αποκλεισμού από τις ΗΠΑ και η απελευθέρωση των πέντε Κουβανών πατριωτών. Μίλησε ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας, Φελίπε Πέρες Ρόκε, ο οποίος αναφέρθηκε σε όλα τα μέτωπα που ανοίγει η χώρα του στο ζήτημα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Τις εργασίες της Συνάντησης έκλεισε ο Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας της Κούβας, Ρικάρντο Αλαρκόν.

Οι ηγέτες των 14 χωρών της Κοινότητας της Καραϊβικής απένειμαν το Τιμητικό Μετάλλιο της Κοινότητας στον ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, ως ένδειξη αναγνώρισης της άψογης ανθρωπιστικής συμπεριφοράς του και της χωρίς όρους συνεισφοράς του στην πρόοδο και την ευημερία της περιοχής. Από τη μεριά του ο Φιντέλ Κάστρο εξέφρασε την ιδιαίτερη εκτίμησή του για την «τεράστια τιμή» που του δόθηκε με την απονομή του μεταλλίου. Ετσι η Δημοκρατία της Κούβας είναι η μόνη χώρα, από τα 188 κράτη - μέλη του ΟΗΕ, που τίμησε την 60ή Επέτειο της «Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου».

Η Κουβανική Επανάσταση συμπλήρωσε τα 50 της χρόνια την 1η του Γενάρη. Στη νικηφόρα πορεία της η κουβανική κυβέρνηση πραγματοποίησε και πραγματοποιεί ένα βαθύ και εξαιρετικό εκδημοκρατισμό σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Το πολιτικό σύστημα, γνήσια δημοκρατικό, με πλατιά λαϊκή συμμετοχή, βασίζεται στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην ισότητα και την πραγματική και ουσιαστική άσκηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η επιβίωσή του σ' αυτά τα τόσο δύσκολα χρόνια των απειλών πολέμου, του ολοκληρωτικού οικονομικού αποκλεισμού, των δολιοφθορών εξηγείται μονάχα με τη βαθιά δημοκρατική βάση του.

Το κουβανικό πολιτικό σύστημα είναι συνεπής συγκομιδή λυτρωτικών προσπαθειών και αγώνων, που ξεκίνησαν το 1868 και το 1895 και έφτασαν στο αποκορύφωμά τους την 1η Γενάρη του 1959 και συνεχίζονται. Από εκείνη τη στιγμή, για πρώτη φορά στην ιστορία της Κούβας, ο λαός της είχε αρχίσει με αποτελεσματικό τρόπο την ουσιαστική άσκηση της εξουσίας και νικηφόρα αντιμετώπισε τη βάρβαρη επιθετικότητα των εξωτερικών εχθρών του. Οι εργαζόμενοι ανέλαβαν συνειδητά το ρόλο τους στη δημιουργία του εθνικού πλούτου. Στους οικονομικούς μετασχηματισμούς ήταν αναμφισβήτητα οι πρωταγωνιστές. Αμέτρητες είναι οι λύσεις που προσφέρθηκαν στην παραγωγή και τις υπηρεσίες. Οι πολιτικές για την ανάπτυξη της Υγείας, της Κοινωνικής Πρόνοιας, της Παιδείας, του Πολιτισμού, θεμελιώδη δικαιώματα βιοσυντήρησης και πνευματικής ανάπτυξης, αναγνωρίστηκαν παγκόσμια για τις επιτυχίες τους. Βασίζονται και αυτές σε μια απέραντη κοινωνική συμμετοχή με λαϊκή διαρκή δράση. Η αυθεντικότητα και η πρωτοτυπία του πολιτικού της συστήματος και των θεσμών της ξεχωρίζουν. Το ουσιαστικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας της συνίσταται στο να διορθώνει παραμορφώσεις, να εξαλείφει λάθη, να ανατρέπει εμπόδια, να ανοίγει και να συλλαμβάνει νέους δημοκρατικούς δρόμους με την παρέμβαση του λαού. Παρά την πεισματική και συστηματική καταδίωξη από τους εχθρούς της, η χώρα δημιούργησε και δημιουργεί μορφές δημοκρατικής συμμετοχής, που με τον καιρό τελειοποιούνται, βελτιώνονται και ανανεώνονται. Αυτή η θέληση αντίστασης και μετασχηματισμού διαγράφει την πορεία της ίδρυσης και ανάπτυξης των κουβανικών δημοκρατικών θεσμών.

Η βάση του κουβανικού πολιτικού συστήματος είναι η εκλογή των αντιπροσώπων της εκλογικής περιφέρειας. Οι υποψήφιοι προτείνονται και εκλέγονται σε συνελεύσεις γειτονιάς. Η ψηφοφορία είναι ελεύθερη, μυστική, άμεση και η καταμέτρηση δημόσια. Για να εκλεγεί κανείς, πρέπει να πάρει πάνω από το 50% των ψήφων. Οι αντιπρόσωποι που εκλέγονται κάνουν περιοδικό απολογισμό στους ψηφοφόρους τους και υπόκεινται σε ανάκληση, βάσει της σχέσεως εντολής που ορίζεται από το πολιτικό σύστημα. Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι σε όλα τα επίπεδα δε λαμβάνουν καμία απολύτως αποζημίωση. Το εκλογικό σύστημα είναι ξένο προς τον πολιτικαντισμό, τη νοθεία, την αγοραπωλησία ψήφων, τη χειραγώγηση των συνειδήσεων. Η ουσία του κουβανικού πολιτικού συστήματος δίνει έμφαση στην αυθεντική ένταξη του συνόλου της κοινωνίας στη λήψη των αποφάσεων. Η συζήτηση των υποθέσεων δημοσίου ενδιαφέροντος, από αυτές που έχουν μεγάλη εθνική σημασία μέχρι τις τοπικές, συμβάλλει στην ενότητα και αποτελεί αφετηρία για την υιοθέτηση και εφαρμογή πρακτικών μέτρων. Προωθείται συνεχώς η συλλογική αναζήτηση λύσεων, η κατανομή υπευθυνοτήτων, η κοινωνική σύγκλιση και ο λαϊκός έλεγχος. Οι μαζικές οργανώσεις, οι κοινωνικοί και επαγγελματικοί φορείς και άλλοι έδωσαν δυνατότητες και δρομολόγησαν τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες των τμημάτων της κοινωνίας των πολιτών. Οι συνελεύσεις που συγκαλούνται κάνουν δυνατή την αποτελεσματική συμμετοχή των εργαζομένων. Με τη συμμετοχή του λαού τελειοποιείται διαρκώς, με τρόπο ώστε να δυναμώνει πνευματικά τον άνθρωπο, να συμβάλει στο να δώσει μεγαλύτερη δημιουργική κρίση στην ύπαρξή του και στη δουλειά του και μια ανώτερη ποιότητα στη ζωή του. Η Δημοκρατία στην Κούβα δημιουργεί πολίτες που ασκούν ελεύθερα και συνειδητά τις υποχρεώσεις τους και τα δικαιώματά τους. Οι δημοκρατικοί κανόνες απαιτούν από τα στελέχη λιτότητα, μετριοφροσύνη, αφοσίωση στην υπηρεσία του λαού, διαφάνεια στην άσκηση των δημόσιων λειτουργημάτων και υποδειγματική ζωή ως πολίτες. Οι ηγέτες βγαίνουν μέσα από το λαό, σ' αυτόν δίνουν λόγο για τις πράξεις τους και από αυτόν ανακαλούνται. Η υιοθέτηση το 1996 του Ηθικού Κώδικα των Στελεχών του Κουβανικού Κράτους επικύρωσε τις βάσεις της πολιτικής και ηθικής δέσμευσης, που αναλαμβάνουν απέναντι στην κοινωνία.

Με το κεφάλαιο VII που έχει τον τίτλο «Θεμελιώδη Δικαιώματα, Υποχρεώσεις και Εγγυήσεις», του ισχύοντος Συντάγματος της Δημοκρατίας της Κούβας, ανάγονται, κατοχυρώνονται και προστατεύονται ως θεμελιώδη τα δικαιώματα της ελευθερίας της έκφρασης και του Τύπου, της συνάθροισης - διαδήλωσης, του συνεταιρίζεσθαι, της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης και θρησκείας, του απαραβίαστου της κατοικίας, του απορρήτου της αλληλογραφίας, του απαραβίαστου της ελευθερίας ημεδαπών και αλλοδαπών που διαμένουν στην επικράτεια, του απαραβίαστου της σωματικής ακεραιότητας του κρατούμενου ή φυλακισμένου, της αρχής του φυσικού δικαστή, της αρχής της αναδρομικής εφαρμογής του ηπιοτέρου για τον κατηγορούμενο ποινικού νόμου, της μη αναδρομικότητας των ποινικών νόμων και τους δικαιώματος των πολιτών να αναφέρονται στις αρχές. Οι μαζικές και κοινωνικές οργανώσεις διαθέτουν όλες τις διευκολύνσεις και τα μέλη τους απολαμβάνουν την ευρύτερη δυνατή ελευθερία έκφρασης και γνώμης, που βασίζεται στο απεριόριστο δικαίωμα στην πρωτότυπη σκέψη και την άσκηση κριτικής. Διαφορές που ανάγονται στο φύλο, στο χρώμα, στις θρησκευτικές πεποιθήσεις, ημεδαπών και αλλοδαπών και κάθε είδος ρατσισμού είναι παγκόσμια γνωστό και αποδεκτό ότι έχουν εξαλειφθεί στη Δημοκρατία της Κούβας.

Με το ίδιο, Κεφάλαιο VII του Συντάγματος, ανάγονται, κατοχυρώνονται και προστατεύονται ως θεμελιώδη και τα δικαιώματα στην εργασία, στην ανάπαυση, στη δωρεάν κοινωνική ασφάλιση, στην προστασία, την ασφάλεια και την υγιεινή της εργασίας, στη δωρεάν ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη, στη μόρφωση και στην κατοικία. Το κύριο εννοιολογικό γνώρισμα αυτών των δικαιωμάτων ανάγεται στη βιοσυντήρηση και την πνευματική ανάπτυξη. Οι επιταγές αυτές έχουν βάση και πηγή τη φύση του ανθρώπου, την ύπαρξή του. Ο σύγχρονος πολίτης απαιτεί ικανοποίηση της βιολογικής του ανάγκης να συντηρηθεί και να μορφωθεί. Τροφή, οίκηση, υγεία, εργασία, μόρφωση στηρίζουν και διατηρούν στη ζωή τον άνθρωπο. Στη Δημοκρατία της Κούβας, με το κοινωνικό της σύστημα, σε μια αδιάκοπη και συνεχή πορεία δημιουργούνται και παρέχονται όλες εκείνες οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για τη διεύρυνση, προαγωγή και ανάπτυξη των πάσης φύσεως δικαιωμάτων του ανθρώπου. Σήμερα ο κόσμος γνωρίζει ότι τα συστήματα Υγείας και Παιδείας της Δημοκρατίας της Κούβας είναι τα καλύτερα και γι' αυτό την καθιστούν υπερήφανη. Σήμερα 37.000 εθελοντές πολίτες της, γιατροί, νοσοκόμοι, μηχανικοί, τεχνικοί και εκπαιδευτικοί προσφέρουν με ανιδιοτέλεια σε 73 χώρες του Τρίτου Κόσμου τις υπηρεσίες τους. Σήμερα εκπαιδεύονται δωρεάν στα πανεπιστήμιά της πάνω από 30.000 νέοι από 118 χώρες. Η Δημοκρατία της Κούβας ψήφισε υπέρ της απόφασης 60251 που καθιέρωσε το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Γι' αυτό παρουσίασε την υποψηφιότητά της για το Συμβούλιο και καθόρισε τις δεσμεύσεις της. Εκλέχτηκε με 135 ψήφους των μελών της Γενικής Συνέλευσης, παρά τις πιέσεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εργάστηκαν δραστήρια ενάντια στην υποψηφιότητά της. Η Δημοκρατία της Κούβας δούλεψε στον ένα χρόνο που πέρασε με εποικοδομητικό τρόπο και με πνεύμα συνεργασίας. Επαναβεβαιώνει τη δέσμευσή της απέναντι σ' αυτό το νέο όργανο και το μηχανισμό της Παγκόσμιας Περιοδικής Αναθεώρησής του. Οι συνταγματικές αυτές επιταγές δεν παρέμειναν απλές εξαγγελίες, όπως συμβαίνει στις καπιταλιστικές χώρες. Στην πορεία του χρόνου και κάτω από αντίξοες συνθήκες έγιναν πραγματικότητα, υλοποιήθηκαν.

Στην Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι δίκαιο να θυμόμαστε την Κούβα, αποκλεισμένη και πολιορκημένη από 10 συνεχείς κυβερνήσεις των ΗΠΑ για πενήντα χρόνια. Μπορεί σήμερα να επιδεικνύει ουσιαστική και αδιαμφισβήτητη πρόοδο, αποτέλεσμα Εθνικών Προγραμμάτων και Σχεδιασμού για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής του κουβανικού λαού που απολαμβάνει όλα τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Να φέρουμε στο νου ιδιαίτερα τους περισσότερους από 37.000 Κουβανούς εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας που βρίσκονται σε 73 χώρες. Αυτοί είναι η μαρτυρία αυτού που είπε ο Φιντέλ: «Η Επανάσταση είναι σεμνότητα, ανιδιοτέλεια, αλτρουισμός, αλληλεγγύη και ηρωισμός».

Δεν υπάρχει επίσης καλύτερη ευκαιρία να απαιτηθεί η άμεση απελευθέρωση των Χεράρντο, Ραμόν, Αντόνιο, Ρενέ και Φερνάντο. Η αποφασιστικότητά τους, η ακεραιότητα και οι βαθιές ηθικές αξίες τους λειτουργούν ως έμπνευση για τον κουβανικό λαό και για όλους όσοι υπερασπίζονται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στον κόσμο.

Ζήτω η Κουβανική Επανάσταση, Παράδειγμα Αξιοπρέπειας και Σεβασμού των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.