Με σημαία την κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων, 2525/97 και 2640/98, της κυβέρνησης που διαμορφώνουν ένα ελιτίστικο σχολείο προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρηματιών, που πετάει την πλειοψηφία των μαθητών εκτός λυκείου, αλλά και τη διεκδίκηση ενιαίου 12χρονου δημόσιου και δωρεάν σχολείου για όλους, της αύξησης του ποσοστού των δαπανών για την Παιδεία στο 15% από τον κρατικό προϋπολογισμό και της κατοχύρωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων των μαθητών, η σημερινή «γενιά των 15ρηδων και 16ρηδων», όπως έχουν χαρακτηριστεί, δίνει δυναμικό «παρών», αποδεικνύοντας ότι είναι άξιος συνεχιστής παλιότερων γενιών, στη διαρκή πάλη για μια Παιδεία που θα εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και όχι τις ανάγκες του κεφαλαίου και της ολιγαρχίας της πατρίδας μας.

Ο «Ρ» σ' αυτό το φύλλο επιχειρεί μια σύντομη αναδρομή στους αγώνες του μαθητικού κινήματος, της τελευταίας δεκαετίας, φέρνοντας στη μνήμη τους πιο σημαντικούς σταθμούς του κινήματος αυτού.

Οι μαθητές έχοντας πάντα στο πλάι τους τους εκπαιδευτικούς, γονείς, φοιτητές, σπουδαστές, εργαζόμενους, όλο το λαό, έδωσαν ηρωικές μάχες, ανεξαρτήτως πιο κόμμα, ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, βρισκόταν κάθε περίοδο στην κυβέρνηση, διεκδικώντας το αναφαίρετο δικαίωμα στη μόρφωση και τη ζωή.

Καταλήψεις, αποχές, συλλαλητήρια και διαδηλώσεις, πολύμορφες τοπικές κινητοποιήσεις, αποκλεισμοί δρόμων, συναυλίες, εκδηλώσεις ενημέρωσης, ήταν οι μορφές πάλης που χρησιμοποίησαν οι μαθητές σε όλη τη χώρα. Η «απάντηση» της εκάστοτε κυβέρνησης ήταν και είναι η αδιαλλαξία, ο αυταρχισμός, η τρομοκρατία. Ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους που ανέλαβε υπηρεσία σε κάθε κινητοποίηση, εισαγγελείς και αστυνομία, «αγανακτισμένοι» γονείς, αλλά και σωρός από προβοκάτορες, είναι μερικά από τα «μέσα» που χρησιμοποίησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.

Οι μέθοδοι αυτές, που επικροτήθηκαν πάντα από την ολιγαρχία του πλούτου και τους πολιτικούς εκφραστές της, δεν μπόρεσαν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των αγωνιζόμενων μαθητών, όσο σκληρά μέτρα και αν πάρθηκαν. Δεν μπορούν να το κάνουν και σήμερα και οι μαθητές συντονισμένα σε όλη τη χώρα δίνουν μαθήματα αξιοπρέπειας, αυταπάρνησης και ωριμότητας, προσθέτοντας νέες αγωνιστικές σελίδες στο μαθητικό κίνημα.