«Δεν προτείνουν μια πολιτική λύση. Εχουν όμως κέφι, έχουν φαντασία (...) Η οργάνωση λέγεται "L'appel et la pioche" (παιχνίδι με τις λέξεις κάλεσμα-φτυάρι και κασμάς, ένας συμβολικός ενταφιασμός του σφυροδρέπανου) οργανώνει πικνίκ μέσα στα καταστήματα. Οι ακτιβιστές διαλέγουν μια πτέρυγα του σούπερ μάρκετ, ανοίγουν πτυσσόμενα τραπεζάκια, βάζουν μουσική, παίρνουν τρόφιμα και ποτά από τα ράφια και καλούν τους πελάτες να φάνε μαζί τους και να μιλήσουν για τον καπιταλισμό, για τη φτώχεια, για τις τράπεζες και για οτιδήποτε άλλο δεν πηγαίνει καλά στον κόσμο. "Βαρεθήκαμε πια τις διαδηλώσεις. Να απεργήσουμε δεν μπορούμε, αφού απασχολούμαστε σε επισφαλείς δουλειές περιορισμένου χρόνου. Και το να μοιράζεις προκηρύξεις στον δρόμο ούτε πλάκα έχει ούτε είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό", λέει στον δημοσιογράφο της Ομπζέρβερ η 26χρονη Λεϊλά Σαϊμπί, ένα από τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης. Τα πικνίκ στα σούπερ μάρκετ, αντίθετα, είναι μια πρωτότυπη μορφή διαμαρτυρίας που προσελκύει τα μέσα ενημέρωσης (...) κάποια στιγμή, βέβαια, παρεμβαίνουν οι φύλακες του καταστήματος ή η αστυνομία. Οι ακτιβιστές μπορεί να κληθούν να πληρώσουν τα τρόφιμα που πήραν από τα ράφια. Αλλά το κόστος είναι έτσι κι αλλιώς μικρό, ενώ η δημοσιότητα που δίνεται στα προβλήματα των "babylosers" είναι μεγάλη (...) Η συγκεκριμένη ομάδα συνδέεται με το καινούργιο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του Ολιβιέ Μπεζανσενό (...) Είναι οργισμένοι με το σύστημα. Αλλά αναζητούν έξυπνους τρόπους να το καταπολεμήσουν» (ο Μ. Μητσός στα ΝΕΑ).

«Οι πρόωρες εκλογές έχουν νόημα (...) για να αποκτήσουμε ισχυρή κυβέρνηση με την έννοια της ισχυρής βούλησης, να μας οδηγήσει μέσα από ένα συγκεκριμένο σχέδιο και στόχους σε έξοδο από την κρίση. Δεν ξέρω αν θα είναι μονοκομματική, ή μονοκομματική ευρύτερης σύνθεσης, ή κυβέρνηση συνεργασίας. Η ισχύς της εξαρτάται από τη δυνατότητά της να πείσει τους πολίτες και να δημιουργήσει μια "νέα κοινωνική εμπιστοσύνη"» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).