1. Με όλα όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα βρέθηκα στην ψυχική κατάσταση που περιγράφει ο Γκόγκολ: «Ορατό γέλιο με δάκρυα αόρατα».

2. Πού χάθηκε ο άνθρωπος που έδινε χωρίς να σκεφτεί;

3. Η Ιστορία δεν αναγνωρίζει κανένα εγώ, κανένα αφηρημένο εμείς.

4. Αλλο καταραμένος, άλλο παραμυθιασμένος. Ο πρώτος καίει το σπίτι του, ο δεύτερος το σπίτι του γείτονά του.

5. Το σκάνδαλο της εποχής είναι η αποθέωση της μετριότητας. Κακοποιώντας το καθετί στην επανάληψη, η μετριότητα καταφέρνει να συντηρεί το βασίλειό της μέσα στο τέλμα.

6. Ο γέροντας που συναντούσα σ' ένα καφενείο στην πλατεία Βάθης και ο οποίος με είχε μαγέψει με τις ιστορίες του πέθανε. Σίγουρα βαρέθηκε, κουράστηκε και αποφάσισε να ακολουθήσει τα λόγια του σοφού: να χαθεί μαζί με τους περιφρονημένους, τους αγνώστους, τους κατά κόσμον ανύπαρκτους. Ο θυρωρός στην πολυκατοικία που ζούσε ο γέροντας δε θυμόταν σε ποιο νεκροταφείο τον έθαψαν: «Περάστε ξανά, αν και είναι λίγο δύσκολο να βρω πού τον έχουν, γιατί δεν είχε συγγενείς». Ετσι ακριβώς χάσαμε και την κυρία Μαίρη, που σέρβιρε σ' ένα καφενείο στον Κολωνό. Είχε πάντοτε έναν καλό λόγο για τους πελάτες της, που ήταν όλοι συνταξιούχοι. Κάθε μέρα έστηνε μια μικρή παράσταση γι' αυτούς, δίνοντάς τους κουράγιο να συνεχίσουν τη μέρα. Τελευταίοι δότες σ' έναν κόσμο ελεεινό και τρισάθλιο, ο γέροντας και η κυρία Μαίρη ας δεχτούν έστω και καθυστερημένα ένα μεγάλο ευχαριστώ.

7. Η εύνοια των πλουσίων. Και τι δε δίνουν πολλοί καλλιτέχνες για να την αποκτήσουν. Οταν καταλαβαίνουν τι έχουν κάνει στον εαυτό τους, είναι αργά για να διαβάσουν τους θαυμάσιους στίχους του Σααντί: «Το λιοντάρι δεν τρώει τ' αποφάγια του σκύλου ακόμα κι αν πεθαίνει από την πείνα. Αφήστε το σώμα σας να υποφέρει από την πείνα. Μη ζητάτε εύνοια από τον ανάξιο».

8. Ο χειρότερος εχθρός που κατοικεί μέσα μας και μας ταλανίζει είναι η ματαιότητα. Αν θέλουμε να ζήσουμε μέσα στην ακίνητη πραγματικότητα, πρέπει να περάσουμε στη μόνη κατάσταση που μπορεί να καταστρέψει τη ματαιότητα: την αγρυπνία.

9. Για το διάλογο με το Ισλάμ και το πρόβλημα με τους φονταμενταλιστές, θυμάμαι την άποψη του φίλου και πολύ αδελφού Κωστή Μοσκώφ: «Και στον χριστιανικό κόσμο υπάρχουν φονταμενταλιστές, και στον χριστιανικό κόσμο υπάρχουν φασίστες. Υπάρχουν αυτοί που επιβάλανε την αποικιοκρατία. Παντού υπάρχουν υπερβολές. Παντού υπάρχουν φανατικοί, αλλά κατά κανέναν τρόπο το Ισλάμ δεν είναι φανατικό, αφού βασίζεται κατά μεγάλο μέρος στον ελληνιστικό πολιτισμό. Στο Μεσαίωνα περισσότερο προστάτευε το Ισλάμ τους Εβραίους και τους Χριστιανούς, παρά οι Χριστιανοί που καίγανε στην πυρά κάθε άλλη άποψη, ακόμη και χριστιανική εκτός γραμμής».

10. Αναφορά και σε μια χώρα που δε χάνεται. Πολλά έχουν γραφτεί για την προσφορά της Κούβας στο παγκόσμιο κίνημα. Ας προσθέσω αυτά από τη μεγαλύτερη μαύρη εφημερίδα της Νότιας Αφρικής: «Η μαύρη Αφρική πετάει στα ύψη χάρη στην κουβανική επιτυχία στην Αγκόλα, γιατί γεύτηκε το μεθυστικό κρασί της δυνατότητας να πραγματοποιηθεί το όνειρο της "ολοκληρωτικής απελευθέρωσης"».