Στόχος πάλης και καθήκον για τους κομμουνιστές της Αθήνας είναι να ριχτούν στη μάχη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, με ταξικό προσανατολισμό και σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, στο δρόμο της αντιμονοπωλιακής ρήξης και της ανατροπής. «Με ισχυρό ΚΚΕ, με γερές οργανώσεις του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, στη βιομηχανία και στους άλλους κλάδους, στις εργατογειτονιές, να οργανώσουμε τη λαϊκή αντεπίθεση. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, η οικοδόμηση, η διάταξη, δεν είναι τρέχον ζήτημα. Λύνει το ζήτημα προετοιμασίας, ετοιμότητας και σχεδιασμού για συνθήκες σκληρού αγώνα και διαμόρφωση αφοσιωμένης πρωτοπορίας για ανεβασμένες μορφές πάλης για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης. Από αυτό το πρίσμα εξετάζουμε και οργανώνουμε τη δουλειά μας στην εργατική τάξη, τα μεσαία στρώματα, τα συνδικάτα και τους μαζικούς φορείς. Για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής με την κοινωνική συμμαχία».

Το παραπάνω απόσπασμα, από την εισήγηση της απερχόμενης Επιτροπής Πόλης, δίνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το στίγμα της 17ης Παναθηναϊκής Συνδιάσκεψης της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο και με την οποία ολοκληρώθηκε η προσυνεδριακή δουλειά του Κόμματος. Στη Συνδιάσκεψη εγκρίθηκαν ομόφωνα οι Θέσεις της ΚΕ του Κόμματος και για τα δύο θέματα του 18ου Συνεδρίου, εκλέχθηκε νέα Επιτροπή Πόλης και αντιπρόσωποι για το συνέδριο. Η νέα Επιτροπή Πόλης εξέλεξε και πάλι γραμματέα της τον σ. Δημήτρη Αρβανιτάκη. Την Παναθηναϊκή Συνδιάσκεψη παρακολούθησε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Αλέκα Παπαρήγα.

Παρουσιάζοντας την εισήγηση της απερχόμενης Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ, ο γραμματέας της Επιτροπής Πόλης και μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Αρβανιτάκης επισήμανε ανάμεσα σε άλλα:

«Είμαστε σε θέση ως πρωτοπορία να ξεπεράσουμε αδυναμίες και δυσκολίες, να εμψυχώσουμε, να δραστηριοποιήσουμε κόσμο να ορθώσει ανάστημα, να οργανωθεί η εργατική αντεπίθεση, να έχει όφελος το Κόμμα, το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και το ριζοσπαστικό κίνημα στους μεσαίους. Σήμερα ως ΚΟΑ χρειάζεται να οργανώσουμε την αντιμονοπωλιακή πάλη, τη ρήξη με τα μονοπώλια, να επεκτείνεται η πάλη στο σύνολο των εργαζομένων, να αγκαλιάζει τις σύμμαχες δυνάμεις της εργατικής τάξης, τη νεολαία, τις γυναίκες, τη λαϊκή οικογένεια.

Ρήξη σημαίνει λαϊκές μάζες να υιοθετήσουν το αντιμονοπωλιακό πλαίσιο πάλης και το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης, της κατάργησης της ιδιοκτησίας των μονοπωλίων. Εδώ παίζει σοβαρό ρόλο η ιδεολογική δουλειά, η διαφώτιση, η οργάνωση, ο συντονισμός και οι μορφές πάλης. Στην Αθήνα, με μεγάλη συγκέντρωση της παραγωγής σε μονοπωλιακές επιχειρήσεις, χρειάζεται να δούμε - και μπορούμε - ανεβασμένες μορφές πάλης απέναντι στα μονοπώλια και μαζική συμμετοχή όχι μόνο εργατών της επιχείρησης ή του κλάδου, αλλά μεγάλων λαϊκών μαζών.

Στο Λεκανοπέδιο η κατάσταση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων χειροτερεύει από την επίθεση του κεφαλαίου, των κομμάτων της αστικής τάξης, του οπορτουνισμού, των πουλημένων ηγεσιών του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού. Δυναμώνει η επίθεση του ρεφορμισμού από τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και τις άλλες πουλημένες ηγεσίες. Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας είναι στην πράξη βραχίονας της ΓΣΕΕ, πυροσβεστήρας της ταξικής πάλης και κοινωνικός εταίρος του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας.

Για να παίξει το ρόλο της η εργατική τάξη και το εργατικό κίνημα σε συμμαχία με τους μικρούς ΕΒΕ χρειάζεται ανασύνταξη ώστε να συγκεντρώσει δυνάμεις η ταξική ριζοσπαστική γραμμή και να περάσει σε αντεπίθεση, να γίνει ικανό στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τα μονοπώλια, για να αποτρέπει τα χειρότερα, να έχει κατακτήσεις και στην πορεία κατάκτηση της εξουσίας.

Εξετάζουμε τι κίνημα χρειάζεται σήμερα και τι σημαίνει στην πράξη ανασύνταξη, πολιτικοποίηση, με βάση και την πείρα της Κομματικής Οργάνωσης. Στο εργατικό κίνημα, το πλαίσιο πάλης να αγκαλιάζει όλες τις κοινωνικές ανάγκες (μισθοί, συντάξεις, παιδεία, υγεία κ.ά.) και να έχει ως πολιτικο-ιδεολογικό υπόβαθρο τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Με σταθερή την αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική γραμμή να αντιμετωπίζει τις θεωρίες της λεγόμενης "ενότητας στο πρόβλημα".

Χρειάζεται σφοδρός πόλεμος με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό για να τραβήξουμε στην ταξική οργάνωση και πάλη μάζες που έχουν γυρίσει την πλάτη τους σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Μάζες επίσης που δεν τους εμπιστεύονται και δεν έχουν κάνει το βήμα να συμπορευτούν με τις ταξικές δυνάμεις. Ανασύνταξη σημαίνει, στην Αθήνα, το ΠΑΜΕ, ως φορέας που συσπειρώνει ταξικά συνδικάτα, συνδικαλιστές, επιτροπές αγώνα, να αναγνωρίζεται από την εργατική τάξη ως ο μοναδικός εκπρόσωπός της στο συνδικαλιστικό επίπεδο και οργανωτής της αντιμονοπωλιακής συμμαχίας με τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς ΕΒΕ. Να διευρύνει τις δυνάμεις του με την προσέλκυση νέων εργατικών μαζών και συνδικάτων, να γίνουν βήματα στην ταξική ενότητα της εργατικής τάξης.

Εχουμε δυνατότητες και θετικά αποτελέσματα, το κύρος του ΠΑΜΕ έχει ανέβει, παρά τις όποιες αδυναμίες. Την προηγούμενη περίοδο το ΠΑΜΕ οργάνωσε 20 πανελλαδικές απεργίες με σημαντική δουλειά στην Αθήνα και μεγάλη συμμετοχή στις συγκεντρώσεις για το Ασφαλιστικό και την οικονομική κρίση. Πραγματοποιήθηκαν από το ΠΑΜΕ πάνω από 30 συλλαλητήρια, πάνω από 10 καταλήψεις υπουργείων, οργανισμών. Χρησιμοποιήθηκαν μορφές πάλης που έδωσαν την πρωτοβουλία κινήσεων στο ταξικό κίνημα. Πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις για ζητήματα Υγείας, Πρόνοιας, Υγιεινής και Ασφάλειας, Παιδείας. Επίσης, δεκάδες εκδηλώσεις αλληλεγγύης σε εργαζόμενους που χτυπήθηκαν από την εργοδοσία, σε μετανάστες, σε λαούς που αντιμετωπίζουν την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.

Την τετραετία, οι ταξικές δυνάμεις, τα συνδικάτα που ακολουθούν το ΠΑΜΕ τράβηξαν στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες εργατικές μάζες που δε συμφωνούν σε όλα μαζί μας, καθώς και ορισμένα πρωτοβάθμια σωματεία και συνδικαλιστές που δεν έχουν απεγκλωβιστεί ολοκληρωτικά από τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΕΚΑ. Στο συνέδριο του ΕΚΑ πάνω από 60 αντιπρόσωποι που δεν ήταν εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια των ταξικών δυνάμεων, στήριξαν το ΠΑΜΕ. Να συνεχίσουμε σταθερά με αυτή τη γραμμή και τους στόχους.

Ανασύνταξη και αντεπίθεση, επίσης, σημαίνει συγκρότηση νέων κλαδικών, νομαρχιακών συνδικάτων, όπως έγινε στις τηλεπικοινωνίες, στο χρηματοπιστωτικό, χωρίς ταλαντεύσεις, γιατί έτσι ενισχύεται η ταξική ενότητα του κλάδου, η προσέλκυση στην πάλη νέων μαζών και ενισχύεται το ΠΑΜΕ. Εχει ωριμάσει η προώθηση παρόμοιων συνδικάτων, με καλή προετοιμασία, μπορούμε να προχωρήσουμε στην Ενέργεια, τις αστικές συγκοινωνίες, τη Δημόσια Υγεία, τους ΟΤΑ. Τα 22 κλαδικά συνδικάτα στην Αθήνα, όπου έχουν πλειοψηφία οι ταξικές δυνάμεις, είναι δύναμη για την ταξική ενότητα, την οργάνωση της ταξικής πάλης και την αντιμετώπιση του ρεφορμισμού. Γι' αυτό ανασύνταξη σημαίνει μαζικοποίηση, συγκρότηση παντού σωματειακών επιτροπών με αξιοποίηση εργατών πέρα από την επιρροή του Κόμματος.

Σε χώρους δουλειάς όπου τα κλαδικά συνδικάτα δεν έχουν δυνάμεις και τα επιχειρησιακά είναι εργοδοτικά και κυριαρχεί ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός να συγκροτούνται Επιτροπές Αγώνα.

Ανασύνταξη σημαίνει να ξεπεράσουμε αδυναμίες για το πώς δουλεύουμε στα συνδικάτα. Στα συνδικάτα σε όλες τελικά τις μαζικές οργανώσεις και γενικότερα μέσα στο λαό, οι κομμουνιστές πρέπει να γίνουμε πιο ικανοί σε επιχειρήματα, μορφές οργάνωσης και δράσης. Να μάθουμε να έχουμε υπομονή, να πλησιάζουμε, να συζητάμε, να τραβάμε στην πάλη νέες μάζες που δε συμφωνούν σε όλα μαζί μας, χωρίς φυσικά να κάνουμε αβαρίες στη γραμμή και τις μορφές πάλης».

Για την καθοδηγητική δουλειά η εισήγηση της απερχόμενης Επιτροπής Πόλης σημείωνε μεταξύ άλλων:

«Η καθοδηγητική μας δουλειά να ανεβάζει τη μαχητικότητα, την πρωτοβουλία των οργανώσεων. Να ανοίγουμε δρόμους με βάση τη στρατηγική μας. Να γενικεύουμε τη νέα πείρα που γεννιέται από τις σημερινές εξελίξεις. Να παλεύουμε ανυποχώρητα με τις δυσκολίες, χωρίς εφησυχασμό, να βγάζουμε συμπεράσματα από αδυναμίες ή και λάθη. Στις κεντρικές πρωτοβουλίες πρέπει να παίρνεται υπόψη το συνολικό πρόγραμμα δουλειάς, να προετοιμάζονται καλά για να χωνεύονται από τις ΚΟ.

Δουλειά με τη στρατηγική μας σημαίνει σχεδιασμός, εξειδίκευση σε επίπεδο κλάδου, ΚΟΒ, δήμου. Δίνουμε προτεραιότητα στη δουλειά στην εργατική τάξη, ωστόσο χρειάζεται να δυναμώσει η δουλειά στα μεσαία στρώματα, τις γυναίκες, τη νεολαία, όχι ως κάτι ξεχωριστό, αλλά ως συστατικό στοιχείο της ταξικής διάρθρωσης της Αθήνας. Στην Αθήνα υπάρχει εργατική τάξη και μεσαία στρώματα και πρέπει να εκφραστεί η αντιμονοπωλιακή συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς ΕΒΕ.

Ιδιαίτερα στην Αθήνα, δεν μπορεί να μη συμπεριληφθούν στο σχεδιασμό κατά κλάδο, δήμο, ΚΟΒ, τα ζητήματα των μεταναστών. Και φυσικά να αξιοποιηθεί η θετική πείρα. Για παράδειγμα, έχει αναπτυχθεί πολύπλευρη δράση για τους μετανάστες, με αγωνιστικές παρεμβάσεις σε τόπους δουλειάς με μετανάστες εργάτες, συγκεντρώσεις, πολιτιστικές παρεμβάσεις, για το άσυλο, λειτουργεί σχολείο. Δεν έχει αγκαλιάσει όλες τις οργανώσεις αυτή η πείρα.

Η εξειδίκευση και ο σχεδιασμός στους κλάδους πρέπει να συνεχιστεί. Ιδιαίτερα σε ορισμένους κλάδους που δεν έχουμε εικόνα και σε νέες επιχειρήσεις. Η δυσκολία μας βρίσκεται πώς θα δουλεύουμε με μάζες χωρίς πείρα, πώς θα τις κινητοποιούμε κρατώντας σταθερή τη γενική γραμμή. Σε όλους τους κλάδους να παίρνουμε υπόψη το νέο εργατικό δυναμικό (νέες ηλικίες), γυναίκες και μετανάστες. Η εξειδίκευση κατά κλάδο, κατά πρόβλημα πρέπει να παίρνει υπόψη το επίπεδο συνείδησης, την κατάσταση σε επιχειρήσεις, ακόμα και διαφορές (ειδικότητες κ.ά.) που υπάρχουν στους εργαζόμενους.

Σε μεγάλο μονοπώλιο τροφίμων, για παράδειγμα, με αυτό τον τρόπο, με λίγες δυνάμεις δώσαμε με επιτυχία τη μάχη ενάντια στις απολύσεις. Σε άλλη επιχείρηση τηλεπικοινωνιών, με λίγες δυνάμεις, αξιοποιώντας το νέο κλαδικό συνδικάτο και με διάφορες μορφές πάλης παρεμβήκαμε ενάντια στο κλείσιμο της επιχείρησης και στις απολύσεις. Στην ΟΑ για παράδειγμα είχαμε άλλες δυσκολίες να συσπειρώσουμε έναν κόσμο, χωρίς να "ξεκοπούμε" μέσα σε συνθήκες κυριαρχίας του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αυτό που μας βοήθησε ήταν η ορισμένη πείρα που είχαν αποκτήσει οι εργαζόμενοι από τη γνώση των θέσεών μας για τις αερομεταφορές και η παρέμβασή μας από τα κάτω, που βοήθησε να επηρεάσουμε σε γενικές συνελεύσεις του σωματείου.

Να λύνουμε με αποφασιστικότητα τα προβλήματα. Για παράδειγμα, καθυστερήσαμε στη συγκρότηση κλαδικού συνδικάτου στο χρηματοπιστωτικό γιατί υπάρχουν ταλαντεύσεις. Σήμερα, φαίνονται τα θετικά αποτελέσματα στην προσέγγιση νέου κόσμου με την ύπαρξη του συνδικάτου. Οι εδαφικές οργανώσεις έχουν σωστό προσανατολισμό στην εργατική τάξη σε χώρους δουλειάς. Πρέπει να συστηματοποιηθεί ο συντονισμός κλαδικών - εδαφικών αχτίδων για τη δουλειά σε κλάδους και τόπους δουλειάς. Να δούμε πιο ειδικά τη δουλειά μας στους εργαζόμενους στον τόπο κατοικίας, τη δουλειά μελών των εδαφικών εκεί που εργάζονται, την παρέμβασή μας σε συγκροτήματα σχολείων, τους ΕΒΕ».