ΑΞΙΩΝΟΥΝ ΤΖΑΜΠΑ ΕΡΓΑΤΕΣ: «Ούτε και χθες, κατά τη συνάντησή της με το προεδρείο της ΓΣΕΒΕΕ, ξεκαθάρισε το ζήτημα της επιδότησης των εργοδοτικών εισφορών των μικρών επιχειρήσεων η υπουργός Απασχόλησης, κυρία Φάνη Πάλλη - Πετραλιά. Επανέλαβε για μία ακόμη φορά η υπουργός, ότι το υπουργείο της έχει "εκπονήσει ολοκληρωμένο πρόγραμμα" για την αντιμετώπιση της κρίσης από τις μικρές επιχειρήσεις. Οταν, όμως, ρωτήθηκε αν οι επιχειρήσεις που θα δεσμευτούν ότι δε θα κάνουν απολύσεις, θα έχουν επιδότηση των εισφορών, απάντησε γενικώς και αορίστως, ότι "κάθε σωστός επιχειρηματίας" θα έχει "σίγουρα από την Πολιτεία θετική αντιμετώπιση". Εισέβαλε η κρίση στη χώρα και οι συνέπειές της περνούν στην πραγματική οικονομία, αλλά η κυβέρνηση ακόμη συνεχίζει να την αντιμετωπίζει με υποσχέσεις και ευχολόγια, χωρίς να εξειδικεύει μέτρα. Τι περιμένει;» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΜΕΡΙΔΙΟ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ: «Οι κοινωνικοί αγώνες σχετικά με την οικονομική κρίση αποκτούν ευθέως αναγωγή στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο (...) πρόκειται για διαπάλη που αφορά το περιεχόμενο της διακυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα (...) ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ για ανατροπή των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών αποκτά νέα και πιο επίκαιρη διάσταση με φόντο την παγκόσμια και την εγχώρια οικονομική κρίση» (από το κύριο άρθρο στην ΑΥΓΗ).

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: «Για να μη κοροϊδευόμαστε, ένα σοβαρό σχέδιο εξόδου από την κρίση προϋποθέτει τη διατύπωση ενός μείγματος πολιτικών τομών και οικονομικών μέτρων, με κοινωνική δικαιοσύνη στις αναγκαίες θυσίες, αλλά και στις προοπτικές. Αν ο έλεγχος και η ρύθμιση των αγορών είναι το "κλειδί" για την έξοδο από την κρίση, πρέπει το κράτος να ανακτήσει τα αναγκαία εργαλεία. Και σε εθνικό επίπεδο και σε διακρατικό. Αυτά όμως δεν είναι μόνο "τεχνικές" της οικονομίας. Χρειάζονται και τολμηρές πολιτικές. Και η αξία των "συμβούλων" των αρχηγών των κομμάτων που είναι και σύμβουλοι των τραπεζών, είναι χρήσιμη, αλλά όχι επαρκής, σε μια κρίση, που αντίθετα με τα φαινόμενα δεν είναι τόσο οικονομική όσο πολιτική» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).