Η οικονομία της «ελεύθερης αγοράς» έχει τους δικούς της νόμους, απαντούν οι «ειδικοί». Η εξίσωση του «ανθρώπινου δυναμικού» με τα άλλα περιουσιακά «αντικείμενα» της ιδιοκτησίας είναι νόμος. Το «ανθρώπινο δυναμικό» είναι ένας ακόμα «κωδικός» στα αναπροσαρμοσμένα σχέδια ανάπτυξης. Ο λεγόμενος κοινωνικός ρόλος των επιχειρήσεων αποκτά την πραγματική του ταυτότητα στα μάτια της πλειοψηφίας: Μια βολική εφεύρεση του συστήματος για τον καλλωπισμό της εικόνας του.

Οι κάτοικοι αυτών των καινούριων «πόλεων» δεν μπορούν να μείνουν άπραγοι, δεν τους αφήνει η ίδια η ζωή τους να μείνουν άπραγοι. Ας προσπαθούν οι «οραματιστές» των «νέων κοινωνιών», εδώ και χρόνια, να καταργήσουν κάθε μορφή συλλογικής διεκδίκησης. Ας προσπαθούν να ορθώσουν τείχη μεταξύ των εργαζομένων, με τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, με τις «συμβουλές» για «συνετή» συμπεριφορά στο «εργασιακό περιβάλλον», με την κατασκευή συνθηκών φόβου και τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς. Ο «ελεύθερος κόσμος» της αγοράς δεν έχει άλλη μάσκα να φορέσει για να κρυφτεί. Τα δικαιώματά μας σταματούν μπροστά στα κέρδη των επιχειρήσεων. Αυτές ορίζουν τους κανόνες του «παιχνιδιού», αυτές ορίζουν και τις επιλογές των κυβερνήσεων.

Κάνουν, όμως, ένα μεγάλο «λάθος». Υποτιμούν την αντίδραση των κατοίκων και των υποψήφιων κατοίκων των «πόλεων των ανέργων». Φυσικά, δεν την υποτιμούν από αφέλεια. Τους απασχολεί τόσο πολύ η εξασφάλιση των κερδών τους και η δημιουργία προϋποθέσεων για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, που αδυνατούν να καταλάβουν τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα της μαζικής οργανωμένης αντίδρασης...