Η ανάγκη ανασύνταξης του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος, για αγωνιστικές διεργασίες στο φοιτητικό κίνημα σε γραμμή ρήξης και σύγκρουσης με την πολιτική των μονοπωλίων και της ΕΕ... Η πεποίθηση ότι οι εργαζόμενοι και η νεολαία πρέπει να αντισταθούν, να αρνηθούν να πληρώσουν τα σπασμένα της οικονομικής κρίσης... Η εμπειρία από την οργάνωση του εργατικού κινήματος... Οι απολύσεις, η εργοδοτική τρομοκρατία που γιγαντώνεται στους τόπους δουλειάς...

Ολα τα παραπάνω μπήκαν στο επίκεντρο της προχτεσινής συνάντησης της Επιτροπής Αγώνα Φοιτητών Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ). Η συνάντηση αυτή της Επιτροπής - η τρίτη κατά σειρά - είχε ξεχωριστή σημασία. Γιατί οι φοιτητές είχαν στο πλάι τους την Αλεξάνδρα Μπαλλού, εκπρόσωπο των ταξικών δυνάμεων, εργαζόμενη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα - εκεί δηλαδή όπου πολλοί από τους σημερινούς φοιτητές της ΑΣΟΕΕ θα αναζητήσουν δουλειά - και το συμφοιτητή τους και παράλληλα εργαζόμενο (σήμερα απολυμένο από τα «Τζάμπο») Νίκο Νικολόπουλο.

Τα κοινά σημεία, κυρίαρχα: Νέοι άνθρωποι, φοιτητές, ορισμένοι εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, πολλοί απ' αυτούς θα αναζητήσουν δουλειά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς θα εργαστεί μόλις αποφοιτήσει σε άθλιες συνθήκες, με δουλειά - λάστιχο και μισθό - ψίχουλα.

Στην καρδιά της συζήτησης βρέθηκε η οικονομική κρίση: Πώς πλασάρεται ως κρίση στο χρηματοπιστωτικό τομέα, ή, κρίση του «καζινοκαπιταλισμού», πώς προβάλλεται ακόμα και στα ίδια τα μαθήματα σε μια κατεξοχήν οικονομική σχολή. Η Α. Μπαλλού εξήγησε στους φοιτητές ότι η κρίση έχει να κάνει με τον ίδιο τον καπιταλισμό, δεν έχει να κάνει με μια πράσινη ή μπλε, με μια σοσιαλδημοκρατική ή νεοφιλελεύθερη διαχείριση. Μιλώντας στους σπουδαστές, στους αυριανούς συναδέλφους, εξήγησε πως ήδη οι τράπεζες προετοιμάζουν τους υπαλλήλους ώστε να είναι ανεκτικοί στις απολύσεις, να δέχονται μειώσεις μισθών, πως αποτελούν γεγονός οι ελαστικές μορφές εργασίας και η δουλειά μέσα από τα προγράμματα stage.

Την ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας περιέγραψε ο Ν. Νικολόπουλος, εξηγώντας στους συμφοιτητές του και το ρόλο των άλλων δυνάμεων: Σήμερα στο πανεπιστήμιο σου λένε άλλο ΠΑΣΠ άλλο ΠΑΣΟΚ. Είναι οι ίδιοι που στο χώρο δουλειάς σου λένε άλλο ΠΑΣΚΕ άλλο ΠΑΣΟΚ (και το αντίστοιχο κάνουν και οι της ΝΔ), οι ίδιοι που όταν κάναμε διαμαρτυρία στη νομαρχία για να μην καταργηθεί η κυριακάτικη αργία άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο της κατάργησής της, οι ίδιοι που όταν απολύθηκα εγώ και άλλοι εργαζόμενοι δεν είπαν κουβέντα...

Τόσο η Α. Μπαλλού όσο και ο Ν. Νικολόπουλος μετέφεραν στους φοιτητές, που μετέχουν στην Επιτροπή Αγώνα, ανάλογες προσπάθειες για την οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Οπως είπε ο Ν. Νικολόπουλος, στα «Τζάμπο» στήθηκε επιτροπή αγώνα, γεγονός που συνάντησε την οξύτατη αντίδραση της εργοδοσίας, αλλά οι εργαζόμενοι έχουν πάρει πάνω τους την υπεράσπιση της συνδικαλιστικής τους δράσης.

Στην αντίληψη που πλασάρεται ιδιαίτερα σε σχολές όπως της ΑΣΟΕΕ, ότι δηλαδή ο απόφοιτος μπορεί να ξεκινήσει από τα «χαμηλά» αλλά θα ανέβει στην ιεραρχία, θα γίνει στέλεχος επιχειρήσεων, ο Ν. Νικολόπουλος αντέτεινε ότι η επιχείρηση έχει ανάγκη όχι απλά το χέρι σου, σε θέλει ψυχή τε και σώματι να είσαι με τον επιχειρηματία, να αισθάνεσαι σαν «οικογένεια». Για παράδειγμα, στα «Τζάμπο» βάζουν τους εργαζόμενους να «συμβουλεύουν» το διευθυντή για το ποιος είναι ο καλύτερος ή ο χειρότερος εργαζόμενος... Μπορεί από τους 150 φοιτητές που μπαίνουν στο κάθε έτος οι τρεις να γίνουν μεγάλοι και τρανοί. Αλλά αυτοί οι τρεις θα είναι γόνοι της αστικής τάξης, σημείωσε.

Η Επιτροπή κατέληξε σε ψήφισμα για συμμετοχή στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 17 του Μάρτη. Ακόμα, προχώρησε σε άμεση συμβολική κατάληψη του εστιατορίου της σχολής και μοίρασε δωρεάν το φαγητό σε όλους τους φοιτητές, πράξη την οποία επανέλαβε και χτες το μεσημέρι. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 10.000 φοιτητές που έχει η ΑΣΟΕΕ, δωρεάν σίτιση δικαιούνται μόνο οι 2.000... Και οι επιπτώσεις της κρίσης και στα πανεπιστήμια θα φανούν και στην περικοπή της φοιτητικής μέριμνας...