Τις θέσεις του για τα μέτρα που ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα ο Πρόεδρος της χώρας διατύπωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας, σημειώνοντας ότι στηρίζει γενικά τις προτάσεις του Ούγκο Τσάβες, ωστόσο τις θεωρεί ανεπαρκείς αφού οι πολιτικές συνθήκες επιτρέπουν με τις κατάλληλες πολιτικές αποφάσεις να εμβαθύνουν οι αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη, έτσι ώστε να ανοίξει η σοσιαλιστική προοπτική.

Ο Πρόεδρος Τσάβες ανακοίνωσε το λεγόμενο σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης, εξηγώντας ότι τα έσοδα του κράτους προβλέπεται να μειωθούν δραστικά καθώς έχει μειωθεί η τιμή του πετρελαίου, βασικού εσόδου για τη χώρα. Ανακοίνωσε λοιπόν μειωμένες δαπάνες κατά 6,7% στον αναθεωρημένο προϋπολογισμό του 2009 (που είχε υπολογιστεί με 60 δολάρια το βαρέλι ενώ τώρα είναι στα 40) και έτσι προβλέπονται περικοπές στις αποδοχές των υψηλόβαθμων στελεχών του κρατικού μηχανισμού. Οι περικοπές δεν αφορούν τους εργαζόμενους καθώς προβλέπεται αύξηση 20% του κατώτατου μισθού σε δύο δόσεις, το Μάη και το Σεπτέμβρη. Παράλληλα, ο Ούγκο Τσάβες πρότεινε και αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας από το 9% στο 12%. Πρέπει να σημειωθεί ότι και λόγω της δράσης των καπιταλιστών στη Βενεζουέλα, ένα βασικό πρόβλημα, που κατατρώει το εισόδημα των εργαζομένων, είναι ο πληθωρισμός, ο οποίος τρέχει με ρυθμούς πάνω από 20%.

Οπως σημείωσε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Βενεζουέλας, Οσκαρ Φιγκέρα, σε συνέντευξη Τύπου, παρουσιάζοντας το κεντρικό σκεπτικό του κόμματός του, σήμερα «γίνεται λόγος ώστε να αξιοποιηθεί η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής για να προωθηθεί ρήξη με αυτό, με τους γνωστούς τρόπους οργάνωσης του κράτους, της κοινωνίας, και όχι να διαχειριστούμε την κρίση». Ετσι προχώρησε στην εκτίμηση των μέτρων που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση και ταυτόχρονα στις προτάσεις των κομμουνιστών, που έχουν στόχο την κρίση να μην την πληρώσουν οι εργαζόμενοι αλλά το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο εξακολουθεί να έχει τεράστια κέρδη στη χώρα.

Το ΚΚ Βενεζουέλας εκτιμά θετικά το ότι δεν υπήρξαν αυξήσεις στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας ή στην τιμή των καυσίμων ή δεν υπήρξε υποτίμηση του νομίσματος, επίσης την αύξηση κατά 20% του κατώτατου μισθού που συνδυάζεται και με τον λεγόμενο κοινωνικό μισθό για τα λαϊκά στρώματα, που προέρχεται από τα κοινωνικά προγράμματα, Υγείας, Παιδείας, διατροφής κλπ., όπως και τον περιορισμό των μισθών των υψηλόβαθμων αξιωματούχων του κρατικού μηχανισμού.

Ωστόσο, αυτό που επισημαίνουν οι κομμουνιστές της Βενεζουέλας είναι ότι «δεν έπρεπε να υπάρξει αύξηση κατά 3 μονάδες (από το 9% στο 12%) του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, γιατί αυτό είναι ένα μέτρο που πλήττει κυρίως τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, θα έπρεπε να μειωθεί ή και να καταργηθεί αυτός ο φόρος και θα έπρεπε να υπάρξει αύξηση της φορολογίας κυρίως σε αυτούς που έχουν μεγάλα εισοδήματα, τους καπιταλιστές που είναι υπεύθυνοι και για την οικονομική κρίση». Αυτή την πρόταση την έχουν ήδη καταθέσει ως πρόταση νόμου στην Εθνοσυνέλευση της χώρας.

Επίσης, γίνεται λόγος για αναγκαία μέτρα που πρέπει να παρθούν ώστε να χτυπηθούν τα μονοπώλια και επισημαίνεται ότι αντίστοιχος νόμος έχει βαλτώσει στην Εθνοσυνέλευση. Γι' αυτό το ΚΚ Βενεζουέλας προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία αλλαγών στην κατεύθυνση της οικοδόμησης προϋποθέσεων για το σοσιαλισμό, κατέθεσε συγκεκριμένη δέσμη αναγκαίων μέτρων που πρέπει άμεσα να ληφθούν από την κυβέρνηση και θα παλέψει μέσα στο λαϊκό κίνημα (ήδη καλεί τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν με τα ταξικά συνδικάτα τους στις 1 και 2 του Απρίλη ενάντια στα καπιταλιστικά συμφέροντα, για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, συμμετέχοντας στη διεθνή κινητοποίηση που διοργανώνει η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία). Τα άμεσα μέτρα που προτείνει περιλαμβάνουν:

• Αύξηση της φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα και στα κέρδη των καπιταλιστών, αντιμονοπωλιακή νομοθεσία
• Μείωση του ΦΠΑ για τα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης
• Πραγματική εθνικοποίηση του συνόλου του τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού τομέα και όχι μόνο αγορά μετοχών
• Να προχωρήσουν τα σοσιαλιστικά συμβούλια των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς

Αυτά τα μέτρα, σύμφωνα με την εκτίμηση του ΚΚ Βενεζουέλας, θα συμβάλουν στην αναμόρφωση του κράτους, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις μέσα από την καπιταλιστική κρίση να προκύψει μια πραγματική ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής, για να προχωρήσει η οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Αυτό όμως απαιτεί σύγκρουση με το κεφάλαιο, πράγμα που ως τώρα δεν έχει επιδιώξει η κυβέρνηση του Τσάβες.