Με πανηγυρισμούς και πομπώδεις λόγους, ανακοινώθηκε χτες η επίσημη έναρξη λειτουργίας του πρώτου μεταπτυχιακού προγράμματος σε δημόσιο πανεπιστήμιο που χρηματοδοτείται απευθείας από ιδιώτες. Πρόκειται για το πρόγραμμα «Ολυμπιακές Σπουδές, Ολυμπιακή παιδεία, Οργάνωση και Διαχείριση Ολυμπιακών Εκδηλώσεων», που υλοποιείται στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, συνδιοργανώνεται από τη Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία και χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Λάτση.

«Συγχαρητήρια» έδωσε ο υπουργός Παιδείας, Α. Σπηλιωτόπουλος στους παραπάνω φορείς για αυτήν την «πρωτοβουλία», θεωρώντας την «άρρηκτα συνυφασμένη με τη σύγχρονη παιδεία που οφείλουμε να παρέχουμε» και λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «τέτοιες πρωτοβουλίες όπως αυτή του ιδρύματος Λάτση, αναδεικνύουν τη σημασία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας όταν αυτή έρχεται σε απόλυτη συνεργασία με την πολιτεία και τον ρόλο που αυτή υπηρετεί». Είπε ξεκάθαρα δηλαδή, ότι η «σύγχρονη παιδεία» που ετοιμάζουν είναι «άρρηκτα» δεμένη με τις επιχειρήσεις, τις επιλογές και τα συμφέροντά τους.

Είναι χαρακτηριστικό για τα παραπάνω και το περιεχόμενο του εν λόγω μεταπτυχιακού, το οποίο σύμφωνα με τους διοργανωτές θα απευθύνεται σε στελέχη της ΔΟΕ και των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών και Ακαδημιών. Αν αναλογιστούμε ότι οι ίδιοι οι ολυμπιακοί αγώνες σήμερα είναι μια τεράστια «μπίζνα», καταλαβαίνουμε και το περιεχόμενο που θα έχει το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Αλλά ακόμα κι αν δεν ήταν έτσι, ακόμα κι αν το «ολυμπιακό ιδεώδες» ήταν ζωντανό και έβρισκε το πραγματικό νόημά του στους αγώνες και πάλι, δε θα μπορούσε να αποτελέσει επιστημονικό αντικείμενο μεταπτυχιακών σπουδών.

Από αυτή τη σκοπιά, προκαλεί θυμηδία η τοποθέτηση του υπουργού Παιδείας ότι το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό «έρχεται να καλύψει ένα κενό στην τριτοβάθμια εκπαίδευση»... Αλήθεια μέχρι τώρα, που δεν υπήρχε το πρόγραμμα, πώς γίνονταν οι αγώνες;