Από την αλησμόνητη εκπομπή στον «902» του δημοσιογράφου Δημ. Χαλιβελάκη και με τη συγκέντρωση στοιχείων για το «Καλαντάρι της Εθνικής Αντίστασης» γνώρισα τον Γιώργο Βελλά.

Παιδί του Εμφυλίου, της προσφυγιάς και του αγώνα για προκοπή, που δημιούργησαν τον ξεχωριστό άνθρωπο και αγωνιστή. «Αρχισα να δουλεύω στις οικοδομές της Τασκένδης, φορτοεκφορτωτής και αργότερα χτίστης...» (λέει ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου του), για να φτάσει σε λίγα χρόνια να γίνει καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βορονέζ, πολυγραφότατος, πολυβραβευμένος και με τον τίτλο του δόκτορα Ιστορικών Επιστημών. Κοντά σε όλα τα χαρίσματα του Γ. Βελλά προβάλλει και ο συναισθηματικός πλούτος, που βρήκε διέξοδο στην απόδοση υψηλών και λεπτών νοημάτων μέσω της ποίησης. Πέρα από τις επιστημονικές ιστορικές μελέτες, ο Γ. Β. δίνει και σημαντικά δείγματα της ποιητικής του φλέβας.

Η νοσταλγία της πατρίδας και του χωριού του, της πανέμορφης Δροσοπηγής, ο πόνος της απώλειας αγαπημένων, η αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο, τον οδήγησαν σ' αυτό το θαυμάσιο βιβλίο, το στολισμένο από ζωγραφιές που χάραξε με μεράκι ο ίδιος, με τα δικά του τραγούδια.

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

«Τα τραγούδια μου/

δε γεννήθηκαν στη φλόγα/

του μπαρουτιού/

δε φόρεσαν ποτέ τους χακί./

Πεινασμένα περπατούσαν/

στα χώματα της πατρίδας μου/

για μια μπουκιά ψωμί./

* * *

Τα τραγούδια μου γεννήθηκαν/

απ' τον απόηχο των μαχών/

απ' τις ένδοξες/

σελίδες του αγώνα/

απ' τους παλμούς της καρδιάς/

των μαχητικών μου αδελφών/

από τα δάκρυα των μανάδων...».

Ας είναι καλοτάξιδο το βιβλίο και ας εύρει άξιους κριτές να το προβάλουν όπως και όσο του αξίζει και να διαβαστεί από όλους, ιδιαίτερα από τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. (Αθήνα 2000).