Και, ενώ δε θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με τον ανάγλυφο τρόπο με τον οποίο καταγράφονται οι μέθοδοι που μετέρχονται οι τράπεζες, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι το πνεύμα που διέπει ολόκληρη τη σχετική ανακοίνωση, μπορεί να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά όσον αφορά στο πού βρίσκεται η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, πολύ περισσότερο που αφήνονται στο απυρόβλητο οι αιτίες που τη θρέφουν και τη συντηρούν. Και αυτές δεν είναι άλλες από τις πολιτικές επιλογές στήριξης του κεφαλαίου, πολιτικές που αρνούνται να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες των εργατικών οικογενειών, τις οποίες μετατρέπουν σε ομήρους των διαφόρων τύπων δανείων και τραπεζικού δανεισμού.

Οι τράπεζες και η κυβέρνηση δεν είναι «εκτός τόπου και χρόνου», όπως καταγγέλλει η ΕΚΠΟΙΖΩ. Ισα ίσα. Μια χαρά τα πάνε και με τον τόπο και με το χρόνο. Οι τράπεζες κάνουν τη δουλειά τους, που είναι να αυξάνουν τα υπερκέρδη τους λεηλατώντας τα λαϊκά εισοδήματα, αξιοποιώντας την απελπισία και τα αδιέξοδα που δημιουργούν οι ασκούμενες πολιτικές για την πλειοψηφία των νοικοκυριών. Οι δε κυβερνώντες να τους εκχωρούν «γην και ύδωρ» προκειμένου να το κάνουν, γιατί αυτή είναι η πολιτική που ευαγγελίζονται.

Είναι τουλάχιστον αφελές, αν όχι αποπροσανατολιστικό, να ζητάει κανείς «κοινωνική ευθύνη» από το κεφάλαιο και «πραγματικό ενδιαφέρον» από την κυβέρνηση, που το εξυπηρετεί. Η λύση του προβλήματος βρίσκεται σε μια ριζικά διαφορετική πολιτική που θα έρχεται σε ρήξη με τα τραπεζικά και επιχειρηματικά κέρδη και το κεφάλαιο συνολικά και η οποία θα έχει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων.