Ο Τύπος, λοιπόν, μέχρι να βαρέσει κανόνι κάποιος από τους εκδότες, μπορεί να 'ναι αδέσμευτος, ανεξάρτητος, αυτόνομος (βάλτε ό,τι επίθετο θέλετε).

Από έναν τέτοιο Τύπο (έντυπο ή ηλεκτρονικό) μπορείς να μάθεις από το ότι οι εφοπλιστές έχουνε χασούρα, έως και να ακούσεις τον πρόεδρο των δημοσιογράφων να παρουσιάζει σαν ρεπορτάζ τη σπαραξικάρδια «πληροφορία» ότι οι ασφαλίτες δουλεύουν 24ωρο. Αυτά στο ρεπορτάζ. Γιατί, όταν αρχίζουν οι αναλύσεις τότε είναι που αποθεώνεται ο έλεγχος στην εξουσία. Η μία ανάλυση υποστηρίζει ότι ο Τύπος δεν είναι προϊόν και δεν υπακούει στους κανόνες της αγοράς. Η διπλανή της ακριβώς μάχεται την άποψη ότι επειδή δεν τηρούνται οι κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά γι' αυτό και τα προβλήματα. Οτι και οι δύο αναλύσεις έχουν ιδιοκτησιακή σχέση με διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου προσπέρνα το. Ο Τύπος είναι ανεξάρτητος από την ιδιοκτησία του! Είναι εξαρτημένος από την ιδιοκτησία γενικά.

Μπλέκουν οι γραμμές τους; Μπα. Ακριβώς έτσι δουλεύουν κάθε μέρα. Οι ίδιοι ακριβώς που λίγες μέρες πριν υμνούσαν τον Αλαβάνο σήμερα τον στέλνουν στο πυρ το εξώτερο. Αλλαξε ο Αλαβάνος; Οχι. Απλά έχουν διαφωνία στο πώς θα πάνε όλοι μαζί στο ΠΑΣΟΚ. Ειδικά τώρα που αποδείχτηκε πως αυτό το σχήμα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, απέτυχε να γίνει το βασικό ανάχωμα που θα αντιμετωπίσει το ΚΚΕ. Πόσο πιο καθαρά να το γράψει η «Ελευθεροτυπία», για να το εμπεδώσουμε; Κράτα την είδηση από τα Γιάννενα. Ειδικά γιατί αφορά σε πρόσωπα, που, όταν τους λέγαμε σε ανύποπτα χρόνια ότι έχουν βάλει πλώρη για το ΠΑΣΟΚ, πηδούσαν μέχρι εκεί πάνω. Ε, τώρα όχι μόνο το κάνουν αλλά και το διαφημίζουν.

Πάμε πίσω στην «κρίση στον Τύπο»: Μέχρι να αποφασίσουν οι «αναλύσεις» τι φταίει, θα κοιτάμε τα μετοχολόγια και τις μετακινήσεις κεφαλαίων από αυτήν προς την άλλη επένδυση και θα βγάζουμε δικά μας συμπεράσματα. Οπως αυτό που ήδη αρχίζει να γράφεται σε κάτι σχόλια στις πίσω σελίδες του αστικού Τύπου: Οτι την κρίση την πληρώνουν πάντα οι εργαζόμενοι.

Μας έχουν πρήξει με την κρίση στα έντυπα και χτες το MySpace - μια από τις «σύγχρονες ηλεκτρονικές μορφές επικοινωνίας που στέλνουν στα σκουπίδια τα έντυπα» - ανακοίνωσε 300 απολύσεις. Για την ακρίβεια διώχνει 300 από τους 450 που έχει. Και σύγχρονο είναι και σε μεγιστάνα ανήκει. Γιατί απολύει; Γιατί είναι μια καπιταλιστική επιχείρηση που αντιμετωπίζει τον εργαζόμενο ως κόστος, ενώ αυτός ακριβώς είναι που παράγει όλον τον πλούτο.

Κάποια στιγμή όλα τα παραμύθια τελειώνουν. Αυτοί που στην αρχή της καπιταλιστικής κρίσης, όταν τούς έδειχνες το νομοτελειακό της κρίσης, μιλούσαν για τον εξανθρωπισμό του συστήματος μέσα από την καθαίρεση των «γκόλντεν μπόις», είναι οι ίδιοι που τώρα μιλάνε για Τύπο - αστικό πάντα, αλλά - ανεξάρτητο από τους καπιταλιστές. Τέτοια αγωνία πια μην και τυχόν οι αποκάτω καταλάβουν πως χωρίς τους καπιταλιστές μπορεί να γίνει καλύτερη η ζωή. Κι ότι, αν οι 15 αστικές εφημερίδες γίνουν 14 δεν έχασε η Βενετιά βελόνι. Αντίθετα, υπάρχει πιθανότητα να κερδίσει η ενημέρωση με την ενίσχυση του εργατικού Τύπου. Αλλά «φτου κακά» μπροστά στην προοπτική μιας τέτοιας εξέλιξης, για τους «αναλυτές"».. Ενας απ' αυτούς έφτασε χτες να μιλά μέσα από την «Αυγή» για πεδίο πάλης της αριστεράς! Ποιο; Το να μη λείψουν «από το μέτωπο της ενημέρωσης δύο φωνές, μια μεγάλη εφημερίδα κι ένα σημαντικό ραδιόφωνο» (για τα μαγαζιά των Αγγελοπουλαίων τα γράφει αυτά). Γιατί; Γιατί, λέει, «αυτό κάνει φτωχότερους και τον πλουραλισμό και τον πολίτη». Να ξαναρωτήσουμε: Γίνεται φτωχότερος ο πλουραλισμός όταν οι 15 εφημερίδες της αστικής τάξης γίνονται 14; Κατά τον Καρτερό, αυτό ακριβώς συμβαίνει. «Σύγχρονη Αριστερά» σου λέει... Που δεν τολμά να μιλήσει καν για τα μεροκάματα των ανθρώπων.

Απέναντι σε τέτοιου είδους αναλύσεις κράτα ένα: Τι πρέπει να γίνει πραγματικά για όσους από τους 450 που απολύθηκαν δεν έχουν άλλη διέξοδο. Το ΚΚΕ ζήτησε: Ταμείο ανεργίας μέχρι να βρουν δουλειά, ασφάλιση, πάγωμα δανείων, πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Απλή πρόταση που μπορεί να ανακουφίσει ανθρώπους που βρίσκονται σε απελπισία. Ε, αυτά ακριβώς τα αιτήματα κάνουν γαργάρα διάφοροι που κατά τ' άλλα ανακαλύπτουν ότι μια επιχείρηση στον Τύπο θα συνεχίσει να λειτουργεί με «αυτοδιαχείριση» παραμένοντας καπιταλιστική. Αυταπάπες δημοσιογράφων που κάνουν πως ενημερώνουν ανεξάρτητα από τ' αφεντικά τους... Ποιον νομίζουν πως «δουλεύουν»;