Οι τελευταίες μέρες του Ιούνη, μου είναι πάντα πολύ δύσκολες. Φέρνουν στη μνήμη μου πιο κοντά, πολύ έντονα, εκείνες του 1948. Τότε, στο Γράμμο, αντιμετωπίζαμε τη σκληρή και απεγνωσμένη προσπάθεια του μοναρχοφασιστικού στρατού να εξοντώσει το ΔΣΕ. Στην Ευρυτανία, όμως, ο στρατιωτικός διοικητής οργώνει τον τόπο, συλλαμβάνοντας καθέναν που έχει δικό του άνθρωπο στο ΔΣΕ. Τους λένε ότι τους πάνε στην πόλη, όμως πολλούς τους αφήνουν πτώματα (νεκρούς) στο δρόμο. Στην τοποθεσία Κομπολιάνα των Δαμουλιανών Ευρυτανίας, μέσα στο δάσος, ανακάλυψαν 108 γέρους και γριές, ακόμα και μικρά παιδιά, όπως τα παιδιά του αγωνιστή Γαλάνη, 8 και 10 χρόνων. Ολους, τους εκτελούν κατά βάρβαρο τρόπο και αφήνουν τα πτώματά τους εκεί. Ανάμεσά τους είναι και οι γονείς μου ΠΕΤΡΟΣ και ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΑΡΑΘΑΝΟΥ, μαζί με την αδελφή μου ΔΑΦΝΗ. Η αδελφή μου ακόμα είχε τις πληγές στα πόδια της από τα κρυοπαγήματα που είχε πάθει στην πορεία, το χειμώνα του 1947, στη Βοβούσα, όπου είχαν πάει για να πάρουν οπλισμό. Λίγο μακρύτερα από τους 108 εκτελεσμένους, αφήνουν νεκρό και τον θείο μου, αδερφό του πατέρα μου, τον ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΘΑΝΟ. Τις ίδιες, περίπου, μέρες, ένα χρόνο αργότερα, το 1949, σε ενέδρα που καθοδηγούσε ο Δ. Μπανιας, πρώην μαχητής του ΔΣΕ που λιποτάχτησε, σκοτώνεται ο αδελφός μου ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΟΣ (φωτο) , μαχητής της ΙΙης Μεραρχίας και μέλος του ΚΚΕ, και ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΛΙΟΣ, επίσης μαχητής του ΔΣΕ. Ηταν μία από τις ομάδες που είχαν αφεθεί για δουλειά στα μετόπισθεν.
Συντροφικά Ν. Π. Καραθάνος
***
Εκλεισε ένας χρόνος από τότε που «έφυγε» από κοντά μας ο ΚΑΛΟΔΙΚΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ.
Στη μνήμη του, η γυναίκα του Μαρία Παπακωνσταντίνου προσφέρει στο ΚΚΕ 500 ευρώ, μέσω της ΚΟΒ Ιλισίων.