Θα μπορούσε να του πει κανείς με τον ίδιο το δικό του τρόπο γραφής: «Και εσένα τι σε κόφτει; Δικοί σου είναι οι δρόμοι και οι παραλίες ή χάνεις τον παρά από τα διόδια και τις πλαζ;».
Αλλά επειδή ο δημοσιολόγος τη δουλειά του κάνει, δηλαδή στηρίζει τον κόσμο της εκμετάλλευσης και του πλούτου, βγαίνει δημοσιολογώντας ακραία (ή μήπως χυδαία, γιατί αυτό κάνει με το «τζάμπα» αλλά με σοβαροφάνεια;) για να καταλαγιάσει κάθε ιδέα αμφισβήτησης της αγοράς. Αλλωστε, αγοραίος είναι. Και λέει με τον αγοραίο λόγο του πως η αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, η διεκδίκηση και η πάλη για τη μετατροπή της σε κοινωνική ιδιοκτησία, η εναντίωση στο «τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται» και η κατάργηση της αγοράς, πρέπει να τσακιστούν ως ιδέες που διαμορφώνουν συνειδήσεις ανατροπής του συστήματος. Καλή η προσπάθεια του δημοσιολόγου, που βγάζει σπυράκια με τις κινητοποιήσεις και την απαίτηση των «πληβείων» να έχουν ζωή. Το καταλαβαίνει καλά αυτό, ξέροντας πως θα γίνει όταν καταργηθούν τα αφεντικά ως ιδιοκτήτες και οι όμοιοι σαν και του λόγου του, γι' αυτό σκούζει. Και δεν το κάνει και τζάμπα...