Οι προθέσεις της κυβέρνησης για συνέχιση και ενίσχυση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής και της συρρίκνωσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας, αντικατοπτρίζονται, με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο, στους πίνακες του Κρατικού Προϋπολογισμού.

Το πρώτο και αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα είναι ότι η υποχρηματοδότηση συνεχίζεται. Σε απόλυτους αριθμούς, τα κονδύλια που υποτίθεται (στο βαθμό που δοθούν) πως θα διαχειριστεί το υπουργείο Παιδείας είναι 1.340.985 εκατομμύρια δρχ. από τον Τακτικό προϋπολογισμό και 230.423 εκατομμύρια δρχ. από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Συνολικά, δηλαδή, 1.586.908εκατομμύρια δραχμές, ενώ φέτος οι αντίστοιχες συνολικές δαπάνες εκτιμάται ότι θα φτάσουν τα 1.449.426 εκατομμύρια δρχ. Το ποσοστό αυτών των κονδυλίων επί των συνολικών δαπανών του προϋπολογισμού, από 7,99% φέτος, αναμένεται ν' αυξηθεί οριακά 8,27% την επόμενη χρονιά. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι τα παραπάνω ποσά σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν κονδύλια που αφορούν στο σύνολό τους τη χρηματοδότηση της Παιδείας, αφού στα κονδύλια που θα διαχειριστεί το υπουργείο περιλαμβάνονται προγραμματισμένες δαπάνες, που θα απορροφηθούν, για παράδειγμα, από την Εκκλησία, από όργανα της Αστυνομίας, ή αφορούν πληρωμές για δημόσια πίστη κλπ.

Πάντως, με βάση τα στοιχεία που παρατίθενται στην Εισηγητική Εκθεση του προϋπολογισμού, τα κονδύλια που θα διαχειριστεί το υπουργείο Παιδείας μέσω του Τακτικού Προϋπολογισμού είναι είναι ακόμα μικρότερα και συγκεκριμένα 1.297.485 εκατ. δρχ. Δηλαδή, το ποσοστό των δαπανών επί του γενικού προϋπολογισμού 2001 είναι 7,90% από 7,88% που εκτιμάται ότι θα είναι για το 2000. Σημειώνεται, δηλαδή, ποσοστιαία αύξηση κατά 6,6%. Ωστόσο, στους πίνακες που διένειμε το υπουργείο Οικονομικών, φαίνεται ότι το ποσοστό αύξησης είναι 8,3%, γιατί από την εκτίμηση εκτέλεσης του 2000 αφαιρούνται 18.270 εκατ. δρχ. ως «μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες».

Τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις ανάγκες της εκπαίδευσης και τα πενιχρά ποσά που διατίθενται γι' αυτές, θα κληθούν για μια ακόμα φορά να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Ενδεικτικό είναι ότι η επιχορήγηση στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης για δαπάνες της εκπαίδευσης είναι μειωμένη κατά 59% σε σχέση με το 1999, υποτάσσοντας την Παιδεία στη λογική της ανταποδοτικότητας. Από τον προϋπολογισμό του υπουργείου Παιδείας, λείπουν οι δαπάνες για μεταφορά των μαθητών, τις οποίες χρεώνεται πια αποκλειστικά η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση.

Αντίθετα, οι όποιες αυξημένες δαπάνες προορίζονται για την ολοκλήρωση της «μεταρρύθμισης». Της συνέχισης, δηλαδή, με μεγαλύτερη ένταση της πολιτικής που εξανάγκασε 120.000 μαθητές να μη συνεχίσουν τις σπουδές τους στο λύκειο τα τελευταία τρία χρόνια. Ετσι, απλόχερα το υπουργείο Παιδείας αυξάνει κατά 25,2% σε σχέση με το 2000 και σε 75,7% σε σχέση με το 1999 τις δαπάνες για εισιτήριες εξετάσεις. Ενίσχυση παρατηρείται και στις δαπάνες της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, η οποία αναδεικνύεται ως το μέσο διαμόρφωσης ευρωπαϊκής συνείδησης στους νέους.

Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την Παιδεία βρίσκονται σε αναντιστοιχία με τις διακηρύξεις του υπουργείου Παιδείας για τομές και αύξηση της χρηματοδότησης της Παιδείας και, βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας. Οι δαπάνες για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση αυξάνονται μόλις κατά 6,2%, για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση μόνο κατά 5,8% και για τα ΑΕΙ 7,8%. Αξιοσημείωτη είναι η μείωση των δαπανών για τα ΤΕΙ, τα οποία στενάζουν κάτω από το βάρος της χρόνιας υποχρηματοδότησής τους από τον προϋπολογισμό, κατά 8.430.000 δρχ., τη στιγμή που υποτίθεται ότι το υπουργείο Παιδείας προτίθεται να τα ανωτατοποιήσει.