Η απόφαση της δημιουργίας ενός αυτόνομου μεικτού θιάσου μουσικού θεάτρου δεν ήταν μόδα, ήταν ανάγκη. Οσοι το πήραν για μόδα, μιμήθηκαν το σχήμα. Οσοι κατάλαβαν την αιτία, ξεθάρρεψαν και οργάνωσαν την επικοινωνία τους με το κοινό. Το σίγουρο είναι ότι η «Σπείρα Σπείρα» ξαναθυμήθηκε τους τρόπους αυτοδιαχείρισης των καλλιτεχνών, όπως τα παλιά μπουλούκια. Και ξανάφερε τον περιφρονημένο «μουσικό» στη «μόδα». Αυτά τα χρόνια με κόπο και συνεχή δουλειά έφτασε να έχει μια μερίδα μεγάλη των Αθηναίων και όχι μόνο, που την παρακολουθεί φανατικά. Δέκα χρόνια «Σπείρα Σπείρα»! Το καλοκαίρι αυτό ο Σταμάτης Κραουνάκης και η «Σπείρα Σπείρα» έχουν ετοιμάσει μία γενέθλια μουσική παράσταση, με τα καλύτερα νούμερα και τραγούδια από την περιπετειώδη της θητεία στα δρώμενα του μουσικοχορευτικού θεάματος, κλείνοντας τα δέκα της χρόνια.

«Τα καταφέραμε να επιβιώσουμε», λέει ο Σταμάτης Κραουνάκης. «Οι συνθήκες θα επέβαλαν να διαλυθούμε, γιατί μετά τα δέκα χρόνια η ομάδα ή γίνεται κατεστημένο ή πρέπει να διαλυθεί».

-- Ούτε το ένα, όμως, συμβαίνει ούτε το άλλο, Κάποια μαγική συνταγή;

-- «Απλώς, τα στελέχη έχουν αποφασίσει δυναμικά ότι αυτό που μέσα σ' αυτήν την κατάσταση τους δίνει ελευθερία και δυνατότητα για έρευνα είναι κάτι που ξέρουν πολλοί καλά πως δεν θα το βρουν έξω. Είναι η πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια που νιώθω ότι υπάρχουν χέρια ν' ακουμπήσω και δεν είναι όλο το βάρος επάνω μου».

-- Κακά τα ψέματα, το να παλεύεις μοναχικά είναι δύσκολο. Πολλές σοβαρές και σημαντικές μονάδες συνθλίβονται, αλλά και ομάδες δεν είναι εύκολο να συσπειρωθούν και να διατηρηθούν.

-- «Είναι η ενέργεια που δίνει τη δύναμη και τη συνοχή. Κακά τα ψέματα σ' αυτό που λέω εγώ πολιτική ομοφωνία... δεν είμαστε όλοι το ίδιο, αλλά την ώρα που πρέπει να αποφασίσουμε κάτι, με έναν περίεργο σιωπηλό τρόπο, γίνεται αυτό χωρίς κανένα πρόβλημα. Γιατί τη στιγμή που έχεις παράμετρο την δικαιοσύνη και σαν καλλιτέχνης πρέπει να πάρεις θέση, την ώρα που προτείνεις κάτι στον κόσμο πρέπει να είναι αληθινό και μ' έναν παράξενο τρόπο συμφωνούμε όλοι».

-- Η αλήθεια είναι μια, η πλευρά από όπου την κοιτάζεις μπορεί να διαφέρει. Αν ο άνθρωπος ψήφιζε με κριτήριο την αλήθεια του, τις ανάγκες και με κριτήριο όλα όσα γίνονται γύρω μας θα λειτουργούσε διαφορετικά. Πόσες φορές δεν ακούμε δίκιο έχει το ΚΚΕ, αλλά ψηφίζω κάτι άλλο.

-- «Δυστυχώς, είμαστε τραγικά χωριό. Και κακό χωριό. Ενα πράγμα που δεν είδα στην Κύπρο. Βγάλανε αριστερή κυβέρνηση και την υποστηρίζουν. Εληξε το θέμα. Μίλησα με τον κόσμο, αν είναι ευχαριστημένοι και καμιά φορά τους ακούς και πιο εξτρίμ. Υπάρχει ισχυρή απαίτηση».

-- Μείνατε αρκετό καιρό στην Κύπρο για τις ανάγκες του ανεβάσματος των «Νεφελών» από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, όπου γράψατε τη μουσική. Μια παράσταση που πήγε πολύ καλά και είχε πολύ θετικά σχόλια.

-- «Κατ' αρχήν είμαι πολύ ευχαριστημένος που δούλεψα για την Κύπρο. Για το κλίμα και για την πολιτεία του νησιού αυτή τη στιγμή. Γίναμε φίλοι με τον πρόεδρο. Η κόρη του παίζει στον Χορό. Τους αγάπησα και μ' αγαπήσανε. Εγινε μια πάρα πολύ ωραία δουλειά, πολύ καθαρή. Το πολιτικό κείμενο που έγραψα για να πει το δωδεκάχρονο παιδί στην δεύτερη παράβαση έκανε πολύ καλή δουλειά. "Κάποτε καίγανε τα βιβλία, τώρα καίνε τα μυαλά, πάτε καλά". Δούλεψε πάρα πολύ δυναμικά αυτό το κείμενο, το οποίο βάζοντάς το στο στόμα ενός μικρού παιδιού έχεις πολύ μεγάλη ευθύνη. Δόθηκε ένα στίγμα πολύ ισχυρό».

-- Αποτελεί καθήκον του καλλιτέχνη να δίνει τέτοιο στίγμα;

-- «Εχω πει κάτι που δεν ξέρω μήπως ακουστεί βίαιο, αλλά πιστεύω ότι οι πραγματικοί καλλιτέχνες αυτή τη στιγμή πρέπει να φερθούν όπως φερθήκαμε στη χούντα. Ζούμε μια βίαιη χούντα εναλλαγής δύο συγκεκριμένων δεξιών εξουσιών επί 60 χρόνια στην Ελλάδα».

-- Κατά πόσον, όμως, το έχει συνειδητοποιήσει ο κόσμος αυτό, δεν ξέρω...

-- «Η ανάγκη δημιουργεί μεγάλες αντιδράσεις. Αυτή τη στιγμή έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι, κανείς δεν μπορεί να πει ψέματα σε κανέναν. Τα σπίτια το ζουν στο πετσί τους. Αυτό που πιστεύω είναι ότι πρέπει να χαμπαριάσουν τα σπίτια επιτέλους ότι το φρούτο χάλασε από τα σπίτια. Η μέσα μας κυβέρνηση χάλασε. Και τα ανεχτήκαμε όλα σα να είναι αυτονόητα, ενώ το αυτονόητο είναι να μην το ανεχόμαστε. Δεν φταίνε πια οι κυβερνήσεις. Είμαστε άξιοι των κυβερνήσεων που ψηφίζουμε. Οι κυβερνήσεις ποντάρουν στο ότι αυτός ο λαός παίρνει βάλιουμ και ξεχνάει. Ξέρουν ότι θα ξεχαστεί το κάθε τι. Από την άλλη, οι κυβερνήσεις αυτές υπάρχουν για να εξυπηρετούν κάποια συγκεκριμένα συμφέροντα. Αλλά, δυστυχώς, στην Ελλάδα οι ψήφοι εξαγοράζονται με τις κουμπαριές και με το μικροσυμφέρον, γιατί το αληθινό μεγάλο συμφέρον του κοσμάκη δεν εξυπηρετείται. Με αφορμή έχουμε ένα κείμενο που το λέει η Παρθένα η οποία υπολογίζει τα πόσα βάλιουμ έχει πάρει από τον γερο - Παπανδρέου μέχρι τώρα. Οτι ένα ολόκληρο σπίτι έπαιρνε βάλιουμ και η γιαγιά όταν είδε τον Βενιζέλο στις προηγούμενες εκλογές θυμήθηκε τους Γερμανούς και πήρε όλο το μπουκάλι».

-- Είναι μια παράσταση με πολιτικά στοιχεία, δηλαδή;

-- «Είναι καθαρά πολιτική παράσταση, εμπλουτισμένη με δικά μου τραγούδια που δεν τα έχουμε ξαναδοκιμάσει με την «Σπείρα». Ξέρουμε ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο φτώχειας, ότι ο κόσμος θέλει στοργή και αγάπη, αλλά και αφύπνιση κι εκεί κεντράραμε πάρα πολύ. Αυτή ήταν η παράμετρος μέσα από την οποία διαλέξαμε το υλικό από τα δεκάχρονα. Και ψηλοκαμαρώνουμε από την άλλη ότι φτάσαμε στα δεκάχρονα. Είναι ουσιαστική μας υποχρέωση να φωτίσουμε τα παράθυρα που δίνουν φως κι αγάπη στον κόσμο και συνείδηση για το πού βρισκόμαστε».