Πράγματι, η ανεπανόρθωτη καταστροφή του δάσους δεν προέρχεται τόσο από αυτή καθ' αυτή την πυρκαγιά, αλλά από τους δασοκτόνους νόμους και τη δασοκτόνα πολιτική των αποχαρακτηρισμών δασών και δασικών εκτάσεων, των αλλαγών χρήσης γης κλπ. Το δάσος που καίγεται αν δεν οικοπεδοποιηθεί μπορεί σε 10-20 χρόνια να έχει αναγεννηθεί και από μόνο του. Ομως, όταν όλα εμπορευματοποιούνται τότε ο εμπρησμός είναι μια διαδικασία παραγωγής πλούτου σε βάρος του παρόντος και του μέλλοντος του λαού. Αρκεί κάποιος να κάνει έναν απλό υπολογισμό. Σε περιοχές που καίγονται, περιοχές φιλέτα της Αττικής, η αξία των οικοπέδων, σύμφωνα με μέτριους υπολογισμούς, φθάνει το 1 εκατ. ευρώ το στρέμμα. Πράγμα που σημαίνει ότι κάθε 1.000 στρέμματα που καίγονται αν οικοπεδοποιηθούν, οι στάχτες και τα κάρβουνα του δάσους μετατρέπονται σε 1 δισ. ευρώ! Οσα δηλαδή προσδοκά να συγκεντρώσει η κυβέρνηση από την «τακτοποίηση» των ημιυπαίθιρων χώρων όλης της χώρας κερδίζει ένας οικοπεδοφάγος από μόνο 1.000 στρέμματα. Είναι λοιπόν λαϊκή υπόθεση και επιτακτική λαϊκή ανάγκη αυτά τα σχέδια, να ακυρωθούν και να ανατραπούν. Το λαϊκό κίνημα να απαιτήσει άμεση αναστολή όλων των δασοκτόνων νόμων και διατάξεων. Μόνο έτσι θα γίνουν «καμένο» χαρτί τα σχέδια αυτών που πλουτίζουν καταστρέφοντας τη λαϊκή περιουσία.