H επίθεση ακρίβειας κατά των λαϊκών εισοδημάτων, που τροφοδοτούν από τη μια πλευρά η πετρελαϊκή και νομισματική κρίση και από την άλλη η επιχειρούμενη «εξυγίανση» των ΔΕΚΟ μέσω της αύξησης των τιμολογίων, άρχισε να καταγράφεται πλέον και στο δείκτη τιμών καταναλωτή. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ), που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα, ο πληθωρισμός τον Οκτώβρη, μετρούμενος σε ετήσια βάση, εκτινάχτηκε στο 4% έναντι ρυθμού μεταβολής 3,1% το μήνα Σεπτέμβρη και 2% τον Αύγουστο του 1999. Σε έναν μόνο μήνα αυξήθηκε σχεδόν μία μονάδα, εξέλιξη η οποία θορύβησε την κυβέρνηση, που επιχείρησε να αντιδράσει με ισχυρισμούς του τύπου «ευτυχώς που ξεπερνάμε την πετρελαϊκή κρίση με πληθωρισμό μόνο 4%!».

Οι εξελίξεις αυτές θέτουν άμεσα και επιτακτικά στο οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα, στις ταξικές δυνάμεις του κινήματος, στους ίδιους τους εργαζόμενους, την προώθηση διεκδικητικού πλαισίου προστασίας των λαϊκών εισοδημάτων από την επίθεση της κυβέρνησης και την αρνητική διεθνή συγκυρία . Οι τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο των τιμών αποκαλύπτουν πλήρως τον αντιδραστικό χαρακτήρα των εισοδηματικών πολιτικών, μέσω των οποίων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να φορτώσει τις συνέπειες της κρίσης στα λαϊκά στρώματα. Εκ των πραγμάτων, η καταγγελία των συλλογικών συμβάσεων και η διεκδίκηση αυξήσεων, που να προστατεύουν τα λαϊκά εισοδήματα, αποτελούν αιτήματα που τα θέτει η ίδια η ζωή. Φτάνει μόνο ν' αναφερθεί, ότι πέρσι το φθινόπωρο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δικαιολογούσε τις ισχνές ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων στο δημόσιο (κυμάνθηκαν μεταξύ 2%-2,5%) προβάλλοντας το επιχείρημα ότι το 2000 ο πληθωρισμός θα «τρέχει» με ρυθμό γύρω στο 2%. Τώρα, όμως, που όλα δείχνουν ότι θα «τρέχει» με ρυθμό γύρω στο 4% τίθεται θέμα χορήγησης διορθωτικού ποσού, τόσο στους μισθούς και στις συντάξεις του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού τομέα, για την αναπλήρωση των απωλειών που έχουν φέτος τα εισοδήματά τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, ο πληθωρισμός:

• Αυξήθηκε το μήνα Οκτώβρη συγκριτικά με το Σεπτέμβρη του 2000 κατά 1,1% έναντι ρυθμού αύξησης 0,3% και 0,1% τις αντίστοιχες περιόδους του 1999 και 1998.
• Σε μέσα επίπεδα ο ρυθμός αύξησης των τιμών διαμορφώθηκε στο 2,9% όσο και την αντίστοιχη περίοδο του 1999.

Μεταξύ των μηνών Σεπτέμβρη και Οκτώβρη, σημαντικές αυξήσεις τιμών είχαμε στις ομάδες αλκοολούχα ποτά και καπνός (5,1%), στην ένδυση-υπόδηση (2,1%), στη στέγαση (3,7%) κλπ. Σε ετήσια βάση (Οκτώβρης 2000/1999) η ομάδα των μεταφορών αυξήθηκε κατά 9,8%, της στέγασης 8,8%, των αλκοολούχων ποτών -καπνού 5,7%, της υγείας 3,2%, της εκπαίδευσης 3,6%, ενώ τη μικρότερη αύξηση 1,3% την παρουσιάζει η ομάδα της διατροφής.

Αναμφισβήτητα η πετρελαϊκή κρίση αποτελεί έναν παράγοντα που ώθησε ανοδικά τις τιμές και το κόστος ζωής. Ομως, δεν είναι ο μοναδικός. Στο δωδεκάμηνο Οκτώβρη 2000/1999 οι τιμές του πετρελαίου θέρμανσης αυξήθηκαν 67,2% και της βενζίνης 23,3%. Τα δύο αυτά εμπορεύματα επηρέασαν τον πληθωρισμό 1,7 μονάδες, από 0,84 το καθένα.

Σημαντικές αυξήσεις, όμως, σημειώθηκαν και:

• στα κόμιστρα των ταξί κατά 12,1%
• στην ύδρευση κατά 7,7%
• στα ενοίκια των κατοικιών κατά 4,1%
• στις υπηρεσίες που παρέχουν οι κλινικές κατά 7,4%
• στο νωπό γάλα κατά 5,8%
• στα δίδακτρα κατά 3,6%.

Μειώσεις εμφανίζονται στα τηλεφωνικά τέλη κατά 10,7%. Πρόκειται για αλχημεία των μεσοσταθμικών αυξήσεων μια και η αστική μονάδα έχει κυριολεκτικά απογειωθεί. Μειωμένη κατά 4,7% εμφανίζεται και η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, του ελαιόλαδου κατά 4% και των νωπών λαχανικών κατά 8,3%.

Στην προσπάθειά της η κυβέρνηση να αποπροσανατολίσει τα λαϊκά στρώματα απέδωσε τις αιτίες της πληθωριστικής ανόδου μόνο σε εξωγενείς παράγοντες (στην άνοδο των τιμών του πετρελαίου και στη μεγάλη ανατίμηση του δολαρίου). Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική.

Κατ' αρχάς είχαμε μεγάλες αυξήσεις σε όλα τα τιμολόγια των προς ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ. Η αστική μονάδα του ΟΤΕ αυξήθηκε από 7 στις 8 δραχμές ή 14,3% (η τρίτη κατά σειρά αύξηση), η τιμή της κιλοβατώρας αυξήθηκε από τον προηγούμενο Σεπτέμβρη κατά 3%, τα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ αυξήθηκαν από 4 μέχρι και 30%, τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών και του ΗΣΑΠ αυξήθηκαν επίσης, ενώ «κρυφά» βάρη μεταφέρονται στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, όπως με την επιβολή υποχρεωτικών τροφείων στους δημοτικούς σταθμούς κλπ. Αλλά και η επίκληση της λεγόμενης αρνητικής διεθνούς συγκυρίας αποτελεί σε μεγάλο βαθμό στοιχείο παραπλανητικό. Εχει ήδη γραφεί ότι η μεγάλη «βουτιά» του ευρώ ως προς το δολάριο δε στενοχώρησε και πολύ τις μεγάλες βιομηχανικές χώρες της ΕΕ (Γαλλία-Γερμανία) καθώς το ασθενές ευρώ και κατά συνέπεια το ισχυρό δολάριο ευνόησε τις εξαγωγές τους, οι οποίες αυξήθηκαν εντυπωσιακά.