Η Ιρλανδία ωστόσο από μόνη της είναι ένα τρανό παράδειγμα που αποδεικνύει ότι αυτό που συμφέρει τους κεφαλαιοκράτες βλάπτει τους εργαζόμενους. Το άλλοτε «ιρλανδικό θαύμα» και «κέλτικος τίγρης» έχει διαλυθεί. Οι πολυεθνικές, κυρίως στον κλάδο των νέων τεχνολογιών δε βγήκαν χαμένες, χαμένα βγήκαν τα λαϊκά στρώματα. Τη διάρκεια της ανάπτυξης οι εργαζόμενοι πλήρωσαν με τα ελαστικά ωράρια, ένταση της εκμετάλλευσης και σήμερα στην καπιταλιστική κρίση πάλι πληρώνουν, με την ανεργία στη χώρα να έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, με πάνω από 450.000 ανέργους, δηλαδή το 12% του πληθυσμού.

Τι είναι αυτό που κρυβόταν πίσω από το «ιρλανδικό θαύμα»; Πρώτα και κύρια η μεγάλη εισαγωγή ξένων κεφαλαίων (κυρίως αμερικανικών) ιδιαίτερα στους κλάδους της πληροφορικής και του φαρμάκου. Για παράδειγμα εταιρείες κατασκευής ηλεκτρονικών υπολογιστών και εταιρείες λογισμικού, όπως οι APPLE, DELL, COMPAQ, GATE 2000 και AST, MICROSOFT, LOTUS, CLARIS, ORACLE, ΙΒΜ και NOVELL, αλλά και επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της Υγείας και του Φαρμάκου, όπως οι ABBOTT, SCHERING PLOUGH, MERCK, JOHNSON & JOHNSON... Βεβαίως, για να κάνουν τις επενδύσεις τους τα αμερικανικά μονοπώλια απαίτησαν και πήραν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που πλήρωσαν στο πετσί τους ακριβά οι εργαζόμενοι. Με τη λογική της κοινωνικής συναίνεσης και της «εργασιακής ειρήνης» επιτεύχθηκε συγκράτηση μισθών, μερική απασχόληση, ευελιξία στη σχέση απασχόλησης και το χρόνο εργασίας. Ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Ευελιξία στον τρόπο πληρωμής. Περικοπές συντάξεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Με όλο αυτό το πισωγύρισμα σε κατακτήσεις (σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας) έφτασαν τα μεικτά κέρδη των επιχειρήσεων στην Ιρλανδία τη δεκαετία 1994-2003 να αυξηθούν κατά 300%! Στη συνέχεια αφού αποκόμισαν τα κέρδη που ήθελαν αποχώρησαν για άλλες αγορές φτηνής εργατικής δύναμης. Αυτός ο οδοστρωτήρας τσάκισε τους εργαζόμενους και τα αποτελέσματα είναι ορατά σήμερα.

Το αποτέλεσμα του περσινού δημοψηφίσματος με το «ΟΧΙ» του ιρλανδικού λαού ήρθε μέσα από αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Σήμερα γίνεται προσπάθεια να μην επαναληφθεί. Πρόσφατα ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Ντουράο Μπαρόζο, απείλησε ότι εάν το ΟΧΙ επαναληφθεί, τότε η Κομισιόν θα αναγκαστεί να μειώσει τα μέλη της κατά ένα, καταργώντας τον Ιρλανδό εκπρόσωπο. Παράλληλα, υποστήριξε ότι «διακινδυνεύεται η θέση της χώρας στην Ευρώπη, γεγονός που απειλεί τόσο τις θέσεις εργασίας» - που στην πραγματικότητα μειώνονται εξαιτίας της ΕΕ - με ταυτόχρονη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, που άλλωστε έχουν ήδη διαλυθεί. Σύσσωμα τα αστικά κόμματα και οι μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι είναι με την καμπάνια του «ΝΑΙ», ενώ η αντίδραση προβάλλει και την απειλή της οξύτατης κρίσης που αντιμετωπίζει η Ισλανδία.

Σε ό,τι αφορά τη λαϊκή δράση που αναπτύσσεται το «People's Movement» (Κίνημα του Λαού) είναι η οργάνωση «ομπρέλα» που στηρίζει την καμπάνια του «ΟΧΙ», και στην οποία συμμετέχουν συνδικαλιστικές οργανώσεις με ταξικό προσανατολισμό, το ΚΚ Ιρλανδίας, το Εργατικό Κόμμα Ιρλανδίας και άλλα προοδευτικά κόμματα, που προβάλλουν το ζήτημα της επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής που προωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας, συνολικά η ΕΕ, την εναντίωση στη στρατιωτικοποίησή της, τον περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων, την ένταση της επίθεσης στα ατομικά και συλλογικά πολιτικά δικαιώματα. Στις δυνάμεις του «ΟΧΙ» συμπεριλαμβάνεται και το Σιν Φέιν, όπως και η Συμμαχία COIR, κυρίως από συντηρητικές θέσεις.

Τη στήριξή τους στον αγώνα που δίνει ο ιρλανδικός λαός εξέφρασαν με έκκληση μέσα στη βδομάδα 26 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα χωρών - μελών της ΕΕ, ανάμεσά τους και το ΚΚΕ (δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Παρασκευής), που τον καλούν να μην υποκύψει στις πιέσεις.

Πάντως η μάχη της ερχόμενης Παρασκευής είναι εξαιρετικά δύσκολη για τα λαϊκά στρώματα της Ιρλανδίας καθώς οι εκβιασμοί που ασκούνται είναι αφόρητοι. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια δυναμική του «ΟΧΙ» που φτάνει στο 33%, έναντι 48% του «ΝΑΙ», με τους αναποφάσιστους να είναι στο 19%. Ωστόσο ο ιρλανδικός λαός έχει κάνει πολλές φορές την... έκπληξη.