Τα αποτελέσματα των εκλογών που διεξήχθησαν στα τρία ομόσπονδα κρατίδια στη Γερμανία την 30ή Αυγούστου, στη Σάαρ, στη Θουριγγία και τη Σαξωνία, κατέγραψαν τη μείωση των δυνάμεων τόσο του CDU/CSU όσο και του SPD ενώ ενισχύθηκε η Die Linke.

Στην επερχόμενη ομοσπονδιακή βουλή, την Μπούντεσταγκ, αναμένεται η παρουσία πέντε κομμάτων, οι προγραμματικές διαφορές των οποίων είναι τόσο επουσιώδεις που οποιοδήποτε εξ αυτών θα μπορούσε επί της αρχής να συνεργαστεί με όλα τα υπόλοιπα. Κανένα τους δεν προτίθεται να αμφισβητήσει την ισχύ των τραπεζών ή να απαντήσει σε ερωτήματα όπως το ποιος ευθύνεται για την οικονομική κρίση - που ήδη δημιουργεί νέα κέρδη για τους κεφαλαιοκράτες. Πριν τέσσερα χρόνια, η ηγέτιδα της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης (CDU) Αγκελα Μέρκελ και ο ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών (FDP) Γκουίντο Βεστερβέλε συμφώνησαν να συστήσουν μια «μαυροκίτρινη» συμμαχία πριν τις εκλογές. Ομως η συμφωνία ακυρώθηκε μετά τις εκλογές, αφού τα δύο κόμματα απέτυχαν να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία. Αυτήν τη φορά, η Μέρκελ υπήρξε πολύ πιο περιφραστική, αποφεύγοντας να δεσμευτεί σε μια συμμαχία με το FDP. Η στάση της δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός πως το αποτέλεσμα των εκλογών φαντάζει αβέβαιο. Κάτι ακόμα σημαντικότερο είναι πως υπάρχουν αμφιβολίες στο συντηρητικό στρατόπεδο για το εάν και κατά πόσον ένας συνασπισμός CDU - FDP θα κατάφερνε να κατευνάσει την εντεινόμενη λαϊκή οργή και αντίθεση στην εφαρμοζόμενη πολιτική.

Με μια κυβέρνηση που θα αποτελείται σχεδόν ολοκληρωτικά από πολιτικούς που τοποθετούνται ανοιχτά υπέρ των επιχειρήσεων, θα είναι πολύ πιο δύσκολο τα συνδικάτα να τιθασεύσουν την εργατική τάξη. Τα τελευταία 11 χρόνια, τα συνδικάτα έπαιξαν ζωτικό ρόλο στην εφαρμογή των περικοπών στην κοινωνική πρόνοια και τις συντάξεις, καταπνίγοντας τη γενικευμένη αντίθεση του λαού - αρχικά υπό την κυβέρνηση Σρέντερ των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) και πιο πρόσφατα υπό την κυβέρνηση Μέρκελ. Αρκετοί συντηρητικοί πολιτικοί καλούν, έτσι, εύλογα το FDP να κατεβάσει τον τόνο της νεοφιλελεύθερης ρητορικής του καθώς μία ενδεχόμενη συμμαχία CDU - FDP θα σήμαινε, σύμφωνα με το περιοδικό «Der Spiegel», «το ξέσπασμα μιας καταιγίδας κινητοποιήσεων» εναντίον της κυβερνητικής συμμαχίας.

Επικαλούμενο πηγές της CDU, το περιοδικό «Σπίγκελ» έγραψε πως η Καγκελάριος Μέρκελ παρά τις επίσημες δηλώσεις «πάνω απ' όλα προτιμά τη συνέχιση (της ύπαρξης της κυβέρνησης) του μεγάλου συνασπισμού... Η περαιτέρω συνεργασία με το SPD παρέχει πολυάριθμα πλεονεκτήματα κατά την άποψή της». Ο ευρύς συνασπισμός έχει εξασφαλισμένη την ευρεία πλειοψηφία και στα δυο σώματα της γερμανικής βουλής - την Μπούντεσταγκ και την Μπούντεσρατ. Μια συμμαχία CDU - FDP δε θα εξασφαλίσει τέτοια πλειοψηφία. Επιπλέον, η συμμαχία με το SPD έδωσε στην κυβέρνηση την ανεπιφύλακτη υποστήριξη των συνδικάτων, που συνέβαλε να εφαρμοστούν πολιτικές διατήρησης των μισθών σε χαμηλό επίπεδο και - όπως συνέβη στην περίπτωση του συνδικάτου των σιδηροδρομικών Transnet στη διάρκεια της τελευταίας απεργιακής κινητοποίησης - έδρασαν ανοικτά ως απεργοσπαστικοί μηχανισμοί. Το SPD θα προτιμούσε επίσης τη συνέχιση του λεγόμενου μεγάλου συνασπισμού. Μετά την πτώση του στις δημοσκοπήσεις στο 22% περίπου και μετά τον αποκλεισμό από το μηχανισμό του κόμματος κάθε πιθανότητας συμμαχίας με την Die Linke στο ομοσπονδιακό επίπεδο, ο μεγάλος συνασπισμός αποτελεί τη μόνη βιώσιμη προοπτική για την παραμονή του SPD στην εξουσία. Ταυτόχρονα, η συνέχιση του μεγάλου συνασπισμού θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην προϊούσα απώλεια εκλογικής δύναμης για την CDU και το SPD - τα δυο παραδοσιακά και λεγόμενα «λαϊκά» κόμματα της γερμανικής πολιτικής. Μετά από 11 χρόνια στην κυβέρνηση το SPD υφίσταται χρόνια μείωση του αριθμού των μελών του και καταγράφει τα χειρότερα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις τη μεταπολεμική περίοδο. Και παρά τα υψηλά ποσοστά δημοτικότητας της Καγκελαρίου Μέρκελ, η CDU δεν μπορεί να βελτιώσει τη χαμηλή εκλογική της επίδοση το 2005.

Υπάρχουν έτσι σε εξέλιξη εντεινόμενες συζητήσεις για πιθανές εναλλακτικές λύσεις πέραν του μεγάλου συνασπισμού. Εάν υπάρξει ξεκάθαρη πλειοψηφία των CDU - FDP στη σημερινή αναμέτρηση, τότε ο σχηματισμός κυβερνητικής συμμαχίας από αυτά τα κόμματα - περιλαμβανομένης και της CSU - πρέπει να θεωρείται πολύ πιθανός. Ομως οι Πράσινοι, που για πρώτη φορά στο Αμβούργο εισήλθαν σε συμμαχία με την CDU σε κρατιδιακό επίπεδο, έχουν αφήσει να εννοηθεί η ετοιμότητά τους να συνεργαστούν με την CDU και την CSU.

Οι προγραμματικές διαφορές δε θα αποδειχθούν μεγάλο εμπόδιο για το πρώην οικολογικό κόμμα. Οι Πράσινοι δεν κρύβουν τις στενές σχέσεις τους με σημαντικά επιχειρηματικά συμφέροντα και υποστηρίζουν απερίφραστα τη γερμανική στρατιωτική εμπλοκή στο Αφγανιστάν. Ρόλο κλειδί στις συζητήσεις για τις μετεκλογικές συμμαχίες έχει και η Die Linke, που για πολλούς συντηρητικούς πολιτικούς μπορεί να αποδειχθεί «χρήσιμη» εάν ενταθούν οι κοινωνικές εντάσεις καθώς στα κρατίδια εκείνα όπου συμμετέχει στην κυβέρνηση (π.χ. στο Βερολίνο) και σε δήμους της Ανατολικής Γερμανίας όπου συγκυβερνά, χαρακτηρίζεται «αξιόπιστη»...