«

Οι Πέντε Κουβανοί αγωνιστές είναι οι: Αντόνιο Γκερέρο (Μαϊάμι, 1958) μηχανικός κατασκευής αεροδρομίων, Φερνάντο Γκονζάλες (Αβάνα, 1963) πτυχιούχος Διεθνών Σχέσεων, Ραμόν Λαμπανίκο (Αβάνα, 1963) πτυχιούχος Οικονομικών, Χεράρντο Ερνάντες (Αβάνα, 1965) πτυχιούχος Διεθνών Σχέσεων και ο Ρενέ Γκονζάλες (Σικάγο, 1956) πιλότος και εκπαιδευτής πτήσεων. Είχαν ως αποστολή τη συλλογή πληροφοριών με σκοπό τη ματαίωση των σχεδιαζόμενων πράξεων δολιοφθοράς που προετοίμαζε η τρομοκρατική αντικουβανική μαφία που υπάρχει και δρα στο Μαϊάμι, εναντίον της πατρίδας τους. Οι πληροφορίες που συγκέντρωσαν, αν και δεν είχαν καμία σχέση με την Εθνική Ασφάλεια των ΗΠΑ, εν τούτοις τα ξημερώματα του Σαββάτου 12 Σεπτεμβρίου 1998 το FBI προέβη στη σύλληψή τους με την κατηγορία της "Συνωμοσίας για Κατασκοπεία και της Κατοχής Πλαστών Εγγράφων".

Οι πέντε Κουβανοί αγωνιστές κρατήθηκαν επί 17 μήνες στην Ειδική Μονάδα Απομόνωσης (SHU) χωρίς να έχουν πρόσβαση σε δικηγόρο μέχρι την έναρξη της δίκης. Οι στοιχειώδεις κανόνες μιας δίκαιης δίκης δεν τηρήθηκαν. Κανένα από τα 240 αποδεικτικά στοιχεία δε δόθηκαν στην υπεράσπιση. Μαρτυρίες υπεράσπισης σημαντικών προσώπων όπως αυτών των Υπηρεσιών Ασφαλείας των ΗΠΑ δεν ελήφθησαν υπόψη. Τα πολυάριθμα αιτήματα της υπεράσπισης για διεξαγωγή της δίκης σε μια άλλη λιγότερη εχθρική και μεροληπτική πόλη από το Μαϊάμι απορρίφθηκαν. Η Εισαγγελία επέτρεψε όλα τα είδη πίεσης και απειλών κατά των μελών του Σώματος των Ενόρκων, σε τέτοιο βαθμό που αρκετές φορές οι ένορκοι εξέφρασαν ανησυχία και φόβο για την ασφάλειά τους, υποχρεώνοντας το δικαστή να παραπονεθεί και να παρακαλέσει την κυβέρνηση να λάβει μέτρα για την αποκατάσταση της τάξης. (Επίσημα Πρακτικά της δίκης, σελίδες 111, 112, 14.644-14.646). Ολοι καταδικάστηκαν στις υψηλότερες προβλεπόμενες ποινές μέχρι και δύο φορές σε ισόβια κάθειρξη. Οδηγήθηκαν στη συνέχεια σε φυλακές "ύψιστης ασφαλείας" πέντε διαφορετικών πολιτειών της χώρας. Οι αιτήσεις παροχής βίζας των συζύγων των δύο από τους πέντε κρατούμενους προκειμένου να τους επισκεφθούν απορρίφθηκαν κατ' επανάληψη.

Το Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης στην αλλοδαπή και στη χώρα μας κατήγγειλε και εξακολουθεί να καταγγέλλει τις καταφανώς αυθαίρετες και αντίθετες με τους Διεθνείς Κανόνες Δικαιωμάτων του Ανθρώπου συνθήκες σύλληψης, κράτησης, διεξαγωγής της δίκης και φυλάκισης και ζήτησε και ζητάει την άμεση αποφυλάκισή τους. Στις 27 Μαΐου 2005, η Ομάδα Εργασίας του ΟΗΕ για την Αυθαίρετη Κράτηση κατέληξε ότι η στέρηση της ελευθερίας των πέντε Κουβανών είναι αυθαίρετη και αντίθετη με τις Διεθνείς Συμφωνίες λόγω των παραβιάσεων που διαπράχθηκαν κατά τη νομική διαδικασία και προέτρεψε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να λάβει πάραυτα μέτρα για την άρση της αυθαιρεσίας αυτής.

Η Ολομέλεια του Εφετείου της Ατλάντα ομόφωνα αποφάσισε το Σεπτέμβριο του 2008 ότι δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία ότι οι κατηγορούμενοι είχαν "συγκεντρώσει ή μεταβιβάσει άκρως απόρρητες πληροφορίες" ή ότι "είχαν βλάψει την Εθνική Ασφάλεια των ΗΠΑ". Συνεπώς οι ποινές για τη δεύτερη κατηγορία (Συνωμοσία για τη διάπραξη κατασκοπείας) είναι εσφαλμένες. Με αυτή τη σκέψη ακύρωσε τις ποινές, παρέτεινε όμως την κράτησή τους και δεν προέβη στην ακύρωση του κατηγορητηρίου για την αξιόποινη αυτή πράξη. Πρέπει να επισημάνουμε ότι τα "σφάλματα" αυτά που ήταν ηθελημένα δεν μπορούν να αποδοθούν μόνο στο Δικαστήριο που επέβαλε τις ποινές που ζήτησε η Εισαγγελία. Ετσι, μετά την ακύρωση των ποινών, ο Ομοσπονδιακός Δικαστής του Μαϊάμι όρισε δικάσιμο τις 13 Οκτωβρίου 2009, κατά την οποία ο ίδιος Δικαστής που τους καταδίκασε θα επιβάλει τις νέες ποινές στους τρεις από τους πέντε Κουβανούς. Στις 15 Ιουνίου 2009 το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο των ΗΠΑ ανακοίνωσε την απόφασή του. Με αυτήν απέρριψε χωρίς την κατά το Σύνταγμά τους αιτιολογία, την αίτηση των πέντε Κουβανών για αναθεώρηση της δίκης, αγνοώντας την καθολική υποστήριξη του αιτήματος. Η αίτησή τους είχε την υποστήριξη δέκα κατόχων Νόμπελ, διεθνών θρησκευτικών και νομικών οργανώσεων, Ενώσεων Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκατοντάδων βουλευτών, γερουσιαστών, διακεκριμένων προσωπικοτήτων από 30 χώρες. Το Ανώτατο Δικαστήριο επέλεξε να ακολουθήσει τις οδηγίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ, αδιαφορώντας για το βαρύ πλήγμα που θα προκαλούσε στην αξιοπιστία του δικαστικού τους συστήματος η αρνητική του απόφαση.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, επειδή γνώριζε εξ αρχής ότι η κατηγορία ήταν ανυπόστατη και ψευδής για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, φρόντισε, γύρω από την υπόθεση, να υψώσει ένα τείχος ένοχης σιωπής. Το κίνημα αλληλεγγύης της χώρας μας και των άλλων χωρών κατέβαλε και καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειμένου να γίνει γνωστό το κατ' εξακολούθηση έγκλημα τής επί ένδεκα χρόνια παράνομης και αυθαίρετης κράτησης των πέντε αθώων Κουβανών αγωνιστών. Και αυτό θα συνεχίσει να κάνει.