ΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ: «Οι "16" συμφώνησαν ότι η εφαρμογή "στρατηγικών εξόδου" θα πρέπει να συνδυάζεται με περαιτέρω φιλελευθεροποίηση της αγοράς εργασίας, βελτίωση της λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών αγορών και ενίσχυση της παραγωγικότητας» (το θέμα για τη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ: «Η Ευρώπη κινείται στην ίδια λογική που υιοθετεί και το ΠΑΣΟΚ επιμένοντας πως πρώτα πρέπει να διασφαλιστεί η ανάπτυξη και μετά να αντιμετωπιστούν οι δημοσιονομικές ανισορροπίες (...) ασφαλώς ένα μέρος της οικονομικής ενίσχυσης θα πρέπει να πάει για τη στήριξη των χαμηλόμισθων. Το κρίσιμο ζήτημα όμως είναι τα κεφάλαια που θα πάνε σε επενδύσεις. Αν αυτά δε συμβάλουν στη βελτίωση των υποδομών, την αύξηση της παραγωγικότητας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αν δηλαδή δεν δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις της ανάπτυξης, τότε δεν θα έχουμε επιτύχει τίποτα» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΟΙ ΝΤΡΙΜΠΛΕΣ: «Η άλλη "συνταγή" στηρίζεται σε έναν "παραγωγικό κεϊνσιανισμό". Χωρίς να αγνοεί τα χρέη και τα ελλείμματα εκτιμά ότι μια λογική κοινωνικής δικαιοσύνης επιβάλλει μια "έμμεση" αντιμετώπισή τους. Προτάσσει την παραγωγική ενίσχυση με κίνδυνο αυτές οι "παραγωγικές επενδύσεις" να διογκώσουν για ένα μεσοδιάστημα τα χρέη και τα ελλείμματα με παράλληλη όμως και ρεαλιστική καταπολέμηση της δημόσιας σπατάλης ώστε να περιοριστούν η ύφεση και η ανεργία. Να πάρει δηλαδή ανάσα πρώτα η οικονομία και μέσω αυτής σε έναν ευρύτερο χρόνο να ελεγχθούν εν τέλει το έλλειμμα και το χρέος. Αυτό προτείνει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό περιέγραψε ο Παπανδρέου στη ΔΕΘ. Δεν είναι καμία περίεργη σοσιαλιστική εφεύρεση. Είναι μια σοβαρή και κοινωνικά δίκαιη για την αντιμετώπιση της κρίσης εθνική επιλογή. Την κάνουν από τον Ομπάμα στην Αμερική μέχρι την Ευρώπη πολλαπλών ιδεολογικών αποχρώσεων ηγέτες: Από τον Σαρκοζί και τον Μπράουν μέχρι τον Θαπατέρο κ.λπ. Εντάσσουν τη δραστική αντιμετώπιση του χρέους και των ελλειμμάτων σε έναν ευρύτερο χρονικό σχεδιασμό, προτάσσοντας τη λελογισμένη παραγωγική αναθέρμανση» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).