Εδώ ακριβώς ήρθαμε. Ο,τι προβάλλεται από δω και πέρα στην οθόνη το 'χουμε ξαναδεί. Η συζήτηση για το έλλειμμα και ποιος θα το πληρώσει. Η συζήτηση για την ασφάλεια και πόσοι περισσότεροι θα γίνουν οι πραίτορες.

Κάτι αυτονόητα, όπως να πληρώσουν το έλλειμμα αυτοί που το δημιούργησαν ή ότι δεν έχουμε ανάγκη από πραίτορες, έχουν εξοριστεί από τη δημόσια συζήτηση.

Τώρα είναι η ώρα για τα μαγειρέματα. Για να εφαρμοστεί το παλιό σα νέο.

Ηδη οι έπαινοι στον Χρυσοχοΐδη ζωγραφίζουν την επόμενη μέρα της «μηδενικής ανοχής» με άλλοθι τους πάντα εύκαιρους «κουκουλοφόρους». Είπε ο ίδιος - και δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφιβάλλουμε- μιλώντας χτες με τους δημοσιογράφους, «εχω φίλους αναρχικούς και αντιεξουσιαστές, συνομιλούμε. Αντίπαλοι μας είναι οι χούλιγκαν, αυτοί που καταστρέφουν την περιουσία των ανθρώπων». Να δεις που θα γίνει πολύ γρήγορα πράξη η προτροπή Παπανδρέου να λειτουργεί η κυβέρνηση σα να είναι «οι αντιεξουσιαστές στην εξουσία».

Βέβαια, την ώρα που στις «τιβι» μιλάνε για ασφάλεια και κλείνουν το μάτι στο νοικοκύρη, την ίδια ώρα, στη σύνοδο του ΟΑΣΕ αποφασίζουν για την πραγματική ασφάλεια, αυτήν που αφορά την προστασία του συστήματος από τον εχθρό λαό. Η αστική τάξη ενισχύει τα τείχη του κάστρου της γνωρίζοντας πως οι κάτω δεν αντέχουν. Μικρό παράδειγμα η Λετονία. Οσο βαθαίνει η κρίση, όσο περισσότεροι πετιούνται στο περιθώριο, τόσο οξύνεται ο αντικομμουνισμός. Και λίγο πιο δίπλα, την ώρα που στην Ουκρανία βράβευαν μια μικρή που ζωγράφιζε στην άμμο την αντιφασιστική νίκη, στη Ρουμανία πανηγύριζαν γιατί δόθηκε το Νόμπελ σε μια κυρία με περγαμηνές «Βάφεν Ες Ες».

Σε ανύποπτη εποχή το ΚΚΕ σημείωνε ότι το λαϊκό κίνημα πρέπει να προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει μια σε βάθος ιδεολογική επίθεση. Προχτές, εκτός από το Νόμπελ στην «Βάφεν Ες Ες» δόθηκε Νόμπελ και στον Ομπάμα, για τις ειρηνικές προθέσεις του, λέει. Και σε πρακτική εφαρμογή αυτών των προθέσεων σε Αφγανιστάν και Πακιστάν δεκάδες άνθρωποι βρέθηκαν και χτες «να κοιτάνε τα ραδίκια ανάποδα».

Ευτυχώς που στον τομέα του ελλείμματος όλα βαίνουν καλώς. Οι ενδιαφερόμενοι έχουν βάλει έγκαιρα τα αναγκαία φράγκα στην άκρη για τους φόρους που έτσι κι αλλιώς θα πληρώσουν ώστε να εξασφαλιζεται η συνέχεια του κράτους.

Εδώ ήρθαμε, λοιπόν. Κι όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα. Το παζάρι κάποια στιγμή θα τελειώσει μαζί και οι αναγκαίες κωλοτούμπες. Και τότε θέση θα έχει μόνο η εποικοδομητική κριτική. Οπως αυτή στην «ΑΥΓΗ», που διαμαρτύρεται γιατί ο Παπανδρέου δεν αξιοποιεί το διεθνές κύρος του και το 'ριξε στα ταξίδια. Απάντησε ήδη ο πρωθυπουργός με την ομιλία του στην Κωνσταντινούπολη πως για μπίζνες πήγε εκεί, κι άρα δεν έχουν λόγο να διαμαρτύρονται. Τα συμφέροντα της αστικής τάξης είναι σε καλά χέρια.

Ασχετο: Ούτε ο Μαρξ, ούτε ασφαλώς ο Λένιν θα είχαν τύχη με το Νόμπελ. Και μάλλον προσβολή θα ήταν μια τέτοια ανακήρυξη για τους ίδιους. Η σχετική φιλολογία για το δίκιο τους αναπτύσσεται εκ του ασφαλούς. Το σύστημα που τσακίζει εκατομμύρια εργαζόμενους καθημερινά ψάχνει τα άλλοθί του σ' αυτήν ή την άλλη δυσλειτουργία του και μόνο έτσι θυμάται τον Μάρξ αφαιρώντας κι από αυτόν κι από τον Λένιν το διά ταύτα. Οτι η γιατριά βρίσκεται στην ίδια την ανατροπή του συστήματος και μάλιστα με συγκεκριμένη την επόμενη κατάσταση: τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτήν ακριβώς που πολέμησαν τα «Βάφεν Ες Ες» και τα οποία μέσω της Μίλερ τιμήθηκαν με Νόμπελ. Γιατί αυτό ακριβώς τίμησε η Σουηδική Ακαδημία αναφερόμενη στην «ηθική ορμή» της Μίλερ, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στην «Ελευθεροτυπία» και τους λοιπούς αντιεξουσιαστές.