Ενσάρκωση ενός ονείρου, που παραμένει ζωντανό για σχεδόν εβδομήντα χρόνια στην Κούβα, αποτελεί η θρυλική «Orquesta Aragon». Η μουσική κολεκτίβα που είχε ιδρύσει στα τέλη της δεκαετίας του '40 ο Orestes Aragon Cantero, με το όνειρο μιας οικογένειας που να παρακινείται από την αγάπη της μουσικής και όχι από το κυνήγι του χρήματος, επτά δεκαετίες μετά έχει μείνει περισσότερο πιστή στο πνεύμα του ιδρυτή της, παρά σε ένα μουσικό ύφος. Και συνεχίζει, πάντα με τον ίδιο τρόπο, να μεταδίδει σ' όλο τον κόσμο την αγάπη για την Κούβα, τη μουσική της και τους ανθρώπους της, αποτελώντας τον καλύτερο μουσικό πρεσβευτή του Νησιού της Επανάστασης. Στις 23 Οκτωβρίου (9.30 μ.μ.) η μοναδική αυτή ορχήστρα έρχεται στην Αθήνα για μια παράσταση στο «Fuzz club» (Πατριάρχου Ιωακείμ 1 - Πειραιώς και Χαμοστέρνας).

Η ιστορία της πιο αγαπητής ορχήστρας της Κούβας συμβαδίζει με την εξέλιξη της σύγχρονης κουβανέζικης μουσικής. Η εξαιρετική καριέρα του συγκροτήματος άρχισε το 1939, όταν ο μπασίστας Orestes Aragon Cantero έφτασε με την μπάντα του στο Cienfuegos. Η oρχήστρα, που κατέληξε στο όνομα Orquesta Aragon στο τέλος του 1940, ξεκίνησε σαν μια τυπική «charanga» (βιολιά, πιάνο, φλάουτο, κρουστά, τραγούδι) παίζοντας «danson», καθώς και βαλς και μοντέρνα ισπανικά τραγούδια. Οι Efrain Loyola, Pablito Romay, Rufino Roque, Filiberto Depestre, Rene Gonzalez, Orestes Varona και Noelio Morejon αποτελούν την πρώτη αυτή δυνατή ομάδα, που έμελλε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες στο είδος της.

Αν και επρόκειτο για γκρουπ που περιλάμβανε αστέρια, ο Aragon, σοσιαλιστής στην ιδεολογία και την πράξη, επέβαλε ένα πρωτοφανές στάτους: Δεν υπήρχε διαχωρισμός σε πρώτα και δεύτερα ονόματα, όλοι οι μουσικοί μοιράζονταν εξίσου την αμοιβή και, ουσιαστικά, η ορχήστρα λειτουργούσε με καθαρά συλλογικό τρόπο. «Θέλω να δημιουργήσω μια μουσική οικογένεια», έλεγε. «Δεν ψάχνω για βιρτουόζους, αλλά για μουσικούς με ανθρώπινη ποιότητα». Ο Aragon επρόκειτο να διευθύνει την ορχήστρα που έφερε την επωνυμία του για εννέα χρόνια, μέχρι τη στιγμή που σοβαροί λόγοι υγείας τον ανάγκασαν να αποχωρήσει, το 1948. Η επικράτηση της Επανάστασης ισχυροποίησε τη θέση της ορχήστρας, που λειτουργεί σαν καλλιτεχνική κολεκτίβα, στην υπηρεσία του λαού, παίζοντας χορευτική μουσική απ' άκρη σε άκρη στο Νησί, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Για πάνω από σαράντα χρόνια, οι Κουβανοί είχαν καθιερώσει την ώρα του μεσημεριανού της Δευτέρας ως το μόνιμο ραντεβού τους με την Orquesta Aragon στο Radio Progreso. Από το δυτικότερο σημείο της Κούβας, το Cap San Antonio, έως την άλλη άκρη, το Punta Maisi, όλο το Νησί συντονίζεται στον ήχο των βιολιών της «Orquesta Aragon».

Στην αρχή της δεκαετίας του '50, υπό τη διεύθυνση του νεαρού βιολονίστα Rafael Lay Apezteguia, ηχογραφεί τον πρώτο δίσκο της, μετά από συμβόλαιο με την RCA Victor. Ενορχηστρώσεις γνήσιου κουβανέζικου ήχου με πρωτότυπα φωνητικά σπάνε τις κατεστημένες φόρμες. Η επιτυχημένη πορεία της ορχήστρας απλώνεται σε Αμερική, Ευρώπη και αργότερα Αφρική. Η Κούβα είναι η αδιαφιλονίκητη βασίλισσα της Καραϊβικής και η «Orquesta Aragon», η καλύτερη πρέσβειρά της. Το 1982 τη σκυτάλη παίρνει ο Rafael Lay Bravo, γιος του Rafael Lay Apezteguia, ένας επίσης άξιος μουσικός, που αποφάσισε η ορχήστρα να επιστρέψει στις ρίζες της. Για την ευρωπαϊκή περιοδεία και το άλμπουμ «Quiensabesabe» του 1997, η ορχήστρα έκανε μια κατάδυση στο χρυσό ρεπερτόριό της και τις ενορχηστρώσεις εκείνης της περιόδου. Το «La Charanga Eterna», το 1999, σηματοδότησε με επιτυχία την εξηκοστή επέτειο από την ίδρυση του συγκροτήματος και είναι ένα πέρασμα από τα πρώτα χρόνια της μπάντας έως τη σύγχρονη μουσική. Η ιστορία συνεχίζεται και ο εκσυγχρονισμός συναντά την παράδοση. Ισως για να μας θυμίζει πως οι γενιές των μουσικών που διαδέχτηκαν η μια την άλλη μέσα στην ορχήστρα, είχαν και έχουν πάντα δύο μεγάλες αγάπες: την Κούβα και τη μουσική.