Δεν μπορούμε να επιμένουμε στην πρωτοπορία της εργατικής τάξης... Δεν μπορεί σε συνθήκες οικονομικής κρίσης να παραβλέπουμε τα δομικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και να παραπέμπουμε τη λύση τους στο σοσιαλιστικό μέλλον... Γιατί αποκλείουμε τη συνεργασία με άλλες δυνάμεις, στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας; Γιατί επιμένουμε στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό; Γιατί συνεχίζουμε να επιμένουμε σε λάθος θεωρητικές αναλύσεις, με αποκορύφωμα την αποκατάσταση του Στάλιν; Γιατί αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι η ελληνική κοινωνία κινείται σε τελείως διαφορετικούς δρόμους; Είναι αναντίστοιχο το αποτέλεσμα, ίσως γιατί εμείς είμαστε σε αναντιστοιχία με την κοινωνία"». Αυτά αναφέρει στο κατασκευασμένο ρεπορτάζ και συνεχίζει με τα περί προτάσεων για «έκτακτο συνέδριο» που απορρίφθηκε όπως και για «συνέδριο διαδοχής». Δεν είναι υπόθεση φαντασίας από έναν χαμηλού επιπέδου σκέψης και κρίσης δημοσιογράφο. Αν ήταν έτσι, επειδή το κάνει κατ' επανάληψη, θα ήταν ακατάλληλος γι' αυτήν τη δουλειά. Αλλά είναι κατάλληλος στην κατασκευή ειδήσεων γκαιμπελίστικης ταχτικής για να δημιουργεί όχι απλά εικονική πραγματικότητα για το ΚΚΕ αλλά σκόπιμη υπονόμευσή του. Σε ανάλογο ντορό ήταν κι άλλες εφημερίδες π.χ. «Βήμα», «Εθνος» κ.λ.π.

Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για τις προθέσεις τους και την ένταση των επιθέσεών τους. Αλλωστε, το έχουμε προβλέψει, όχι τώρα αλλά αρκετό καιρό πριν. Ξέρουν πολύ καλά ότι το ΚΚΕ δεν αντιμετωπίζει τις εκλογικές μάχες όπως τα αστικά κόμματα. Δε βλέπει τις εκλογές ανεξάρτητα και έξω από τη στρατηγική του. Δε θεωρεί ότι το σταδιακό κοινοβουλευτικό δυνάμωμά του είναι αυτό που θα φέρει το λαό στην εξουσία. Ξέρουν επίσης ότι, αντικειμενικά, οι συνθήκες δημιουργούν όξυνση στη ζωή μεγάλων τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων, ότι η εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής σε όφελος του κεφαλαίου για την έξοδο από την κρίση, σημαίνει εν δυνάμει συνθήκες ανάπτυξης της ταξικής πάλης. Αυτό θέλουν να αποτρέψουν και τους εμποδίζει το ΚΚΕ, που με συνέπεια, σταθερότητα παλεύει με τη στρατηγική του με αδιαλλαξία απέναντι στον αντίπαλο. Πάνε να επιδράσουν στις διεργασίες στη συνείδηση αυτών των λαϊκών στρωμάτων, που εν δυνάμει μπορούν να μπουν ενεργά στην ταξική πάλη, για να τις εμποδίσουν. Για να εμποδίσουν μια νέα, ακόμη πιο δυναμική, συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων στη στρατηγική του ΚΚΕ, την οποία επιδιώκουν να «χτυπήσουν». Εχουν βγάλει πείρα από τις δυσκολίες που τους δημιουργεί η σταθερή πολιτική δράση του ΚΚΕ, από τη συμβολή του στο ταξικό εργατικό κίνημα, από τη δράση του για απεγκλωβισμό λαϊκών στρωμάτων από την αστική πολιτική, όταν επιδιώκεται η μέγιστη χειραγώγηση σ' αυτήν, από τις δυσκολίες που έχει δημιουργήσει στην ίδια τη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος ακριβώς η σταθερή δράση του με τη στρατηγική του. Και πάνε να προλάβουν.

Φαίνεται, παρά τους διθυράμβους για νίκη του ΠΑΣΟΚ, η αγωνιώδης προσπάθεια της πλουτοκρατίας να ανακόψει την επίδραση του ΚΚΕ στην πολιτική ζωή, που έχει να κάνει με τη σταθερότητα αρχών του, τη σωστή στρατηγική του, την ακατάπαυστη, ακούραστη, καθημερινή του δράση μέσα στην εργατική τάξη, στη νεολαία, στο λαό. Πονοκεφαλιάζουν με το ΚΚΕ. Αλλά δεν είχαμε ποτέ ούτε έχουμε αυταπάτες για τη φύση, το χαρακτήρα και για τα μέσα που διαθέτουν οι ταξικοί και πολιτικοί μας αντίπαλοι. Αν δεν είχαμε αυτήν την πολιτική που ακολουθούμε, πιθανόν να είχαμε και εύσημα. Ομως, το ΚΚΕ δεν καθορίζει την πολιτική του με κριτήριο το βαθμό αποδοχής, ή έστω και ανοχής, από τα συμφέροντα των κυρίαρχων και δε θα τους ρωτήσουμε ούτε για την πολιτική μας ούτε για τη διάταξη των στελεχών μας. Καταλαβαίνουμε τον πόνο τους, αλλά θα τους το ξαναπούμε άλλη μια φορά. Η δική μας ανησυχία είναι μία και μοναδική. Να ανταποκριθούμε με μεγαλύτερη επάρκεια στις αυξημένες ευθύνες μας. Να ανταποκριθούμε στις όλο και μεγαλύτερες προσδοκίες της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Το ΚΚΕ δεν είναι και δε θα γίνει του χεριού τους, όσο και αν σκούζουν. Αφεντικά και φερέφωνα μαζί.