Σε γρίφο για δύσκολους λύτες αναδεικνύεται η υπόθεση της ενότητας στο Σουδάν, καθώς τέσσερα χρόνια μετά την ειρηνευτική συμφωνία του 2005 μεταξύ του ισλαμικού βορρά και του Σουδανικού Απελευθερωτικού Λαϊκού Κινήματος (SPLM) στο νότο σημαντικά μέρη της συμφωνίας παραμένουν ανεφάρμοστα.

Πρώτα απ' όλα, το Κόμμα του Εθνικού Κογκρέσου (NCP) του ισλαμιστή Προέδρου Ομάρ αλ Μπασίρ, παρεμποδίζει σχεδόν κάθε ενέργεια για την οριοθέτηση των διοικητικών ορίων μεταξύ βορρά - νότου, εντός και εκτός της πλούσιας σε πετρέλαιο περιοχής Αμπγέι, προκειμένου να μειώσει το ποσοστό των πετρελαϊκών κερδών που προορίζονται για την κυβέρνηση του ημιαυτόνομου νότου. Παράλληλα (σύμφωνα με καταγγελίες του νότου) προχωρεί στον παράνομο εξοπλισμό ένοπλων ομάδων φυλετικών κοινοτήτων του νότου και πυροδοτεί τοπικές αντιπαλότητες με αποτέλεσμα αιματηρές συγκρούσεις και κατάσταση αποσταθεροποίησης που απ' την αρχή του τρέχοντος έτους έχουν προκαλέσει το θάνατο πάνω από 1.200 ανθρώπων και χιλιάδες πρόσφυγες.

Επειτα, το κόμμα του Προέδρου Μπασίρ παρεμποδίζει στο Κοινοβούλιο την προώθηση νομοσχεδίων που έχουν σκοπό τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού βίου και την ελεύθερη έκφραση και πρόσβαση στα κρατικά ΜΜΕ όλων των άλλων κομμάτων, αλλά και την απρόσκοπτη κίνηση των εκλογικών παρατηρητών του ΟΗΕ και του «Κέντρου Κάρτερ» (του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ) που έχουν αναλάβει την εποπτεία της διεξαγωγής των κρίσιμων προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών τον Απρίλη του 2010.

Επιπροσθέτως, οι δυνάμεις του Σουδανού Προέδρου προσπαθούν υστερόβουλα να υποσκάψουν τη διεξαγωγή αδιάβλητων εκλογών, προχωρώντας πέρσι σε μία εθνική απογραφή πληθυσμού - παρωδία, τα αποτελέσματα της οποίας απορρίφθηκαν ως παραποιημένα από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τις πολιτικές δυνάμεις του νότου. Αυτό γιατί παρουσιάζουν μεγαλύτερο (απ' την πραγματικότητα) τον πληθυσμό του μουσουλμανικού πληθυσμού στο βορρά και μικρότερο το χριστιανικό και ανιμιστικό πληθυσμό του νότου με στόχο περισσότερα μετεκλογικά οφέλη (π.χ. περισσότερες κοινοβουλευτικές έδρες) για την πλευρά των ισλαμιστών του Μπασίρ.

Πλάι σ' όλα αυτά, ο αναβρασμός στην τεράστια δυτική σουδανική επαρχία Νταρφούρ συνεχίζεται καθώς δεν έχει καταληχθεί αποτελεσματική ειρηνευτική συμφωνία για σταμάτημα των συγκρούσεων ανάμεσα σε ένοπλες οργανώσεις και στρατό.

Ολα αυτά ενώ απομένουν μόλις πέντε μήνες μέχρι τις πρώτες (εδώ και δεκαετίες) προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στη χώρα με τη συμμετοχή πολλών κομμάτων...

Την 1η Νοέμβρη ξεκίνησε στο νότο η εγγραφή των ψηφοφόρων στους εκλογικούς καταλόγους προκειμένου να μπορούν να συμμετάσχουν στις εκλογές. Ενδεικτικό της κρισιμότητας και της σοβαρότητας όλων αυτών των προβλημάτων είναι ότι για πρώτη φορά, πριν ακριβώς μία βδομάδα, ο πρώτος αντιπρόεδρος της χώρας και πρόεδρος του αυτόνομου Νότιου Σουδάν, Σάλβα Κιίρ Μαγιαρντίτ τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της ανεξαρτητοποίησης του νότιου τμήματος στο δημοψήφισμα το Γενάρη του 2011.

«Εάν ψηφίσετε υπέρ της ενότητας θα γίνετε πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην ίδια σας τη χώρα» είπε ο Νοτιοσουδανός ηγέτης αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά ξεκάθαρα τη θέση του για το κρίσιμο δημοψήφισμα.

Βέβαια, τα προβλήματα συνεργασίας και εφαρμογής της ειρηνευτικής συμφωνίας του 2005 κάνουν τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ (και δη η Γερμανία) να τρίβουν τα χέρια τους καθώς, ως γνωστόν, η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» τους αποφέρει κέρδη. Αυτό επειδή θεωρούν πως η παράταση και γενίκευση της κρίσης στο Σουδάν θα τους εξασφαλίσει την παραμονή τους στην περιοχή στο ρόλο του δήθεν ειρηνευτικού διαμεσολαβητή, ή εγγυητή της ειρήνης και της ασφάλειας.

Οι ΗΠΑ υποτίθεται πως ενδιαφέρονται τάχα για ένα ενιαίο Σουδάν. Η κυβέρνηση Ομπάμα μάλιστα ανακοίνωσε στα τέλη του περασμένου Οκτώβρη τη συνέχιση των κυρώσεων και μία διφορούμενη πολιτική έναντι του Χαρτούμ που θα συνιστά «μαστίγιο και καρότο» ανάλογα με τις αντιδράσεις και κινήσεις των Σουδανών σε βορρά και νότο. Μάλιστα, ο απεσταλμένος του Προέδρου Ομπάμα, Σκοτ Γκράσιον, βρίσκεται εδώ και βδομάδες στο Σουδάν επιχειρώντας τάχα τη γεφύρωση των διαφορών μεταξύ βορρά - νότου με υποτιθέμενο στόχο την πραγματοποίηση ελεύθερων εκλογών...

Ωστόσο, στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ (και δη οι πετρελαϊκές τους εταιρείες) δεν κρύβουν ότι προετοιμάζονται και για το ενδεχόμενο ενός ελεύθερου και ανεξάρτητου Νότιου Σουδάν, αφού μία τέτοια εξέλιξη θα ξαναμοιράσει την τράπουλα όσον αφορά στην εκμετάλλευση του τεράστιου ορυκτού πλούτου σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, διαμάντια, χρυσό, χαλκό κλπ. που βρίσκονται στις τεράστιες εκτάσεις του σουδανικού νότου. Ας μην ξεχνάμε δε, ότι η συνεργασία της κυβέρνησης του Ομάρ αλ Μπασίρ με τις κινέζικες πετρελαϊκές εταιρείες (απ' τα τέλη της δεκαετίας του '90) προκάλεσε την έντονη αντίδραση των ΗΠΑ. Επειδή μάλιστα η Ουάσιγκτον έμεινε εκτός πετρελαϊκού νυμφώνα, ανακάλυψε το 2003 τη «γενοκτονία» στο Νταρφούρ χρησιμοποιώντας τις εκεί συγκρούσεις, όχι βεβαίως γιατί ενδιαφερόταν για τα βάσανα του πολύπαθου ντόπιου πληθυσμού αλλά γιατί αυτό θα της έδινε το πρόσχημα για να ανατρέψει τα δεδομένα και να επιστρέψει (μαζί με τις πετρελαϊκές εταιρείες) δριμύτερη στο Σουδάν.

Αλλη μία ιμπεριαλιστική δύναμη που βρίσκεται εδώ και καιρό στην περιοχή είναι η Γερμανία. Σύμφωνα με τον ηλεκτρονικό κόμβο «German Foreign Policy», το Βερολίνο είναι τα τελευταία χρόνια παρόν στο σουδανικό νότο συμμετέχοντας σε διαδικασίες σύνταξης του Συντάγματος της περιοχής, της εγκαθίδρυσης κεντρικών κρατικών δομών, δημιουργίας οδικού, αποχετευτικού δικτύου. Koρυφαίο έργο θεωρείται και η ανάληψη της εργολαβίας για την κατασκευή μίας μεγάλης σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνδέει νευραλγικές περιοχές της ανατολικής Αφρικής και θα εκτείνεται απ' την πρωτεύουσα του σουδανικού νότου Τζούμπα μέχρι το λιμάνι Μομπάσα στην Κένυα ως την πρωτεύουσα της Ουγκάντας Καμπάλα (με κατασκευάστρια εταιρεία την «Klaus Thormaehlen»). Αυτό το σχέδιο αποβλέπει στη δημιουργία μίας καπιταλιστικής αγοράς στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Αφρικής (μεταξύ ενός ανεξάρτητου Νότιου Σουδάν, Κένυας και Ουγκάντας) πεδίο δόξης λαμπρό για τα πολυεθνικά μονοπώλια.