Η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) λειτουργούν ήδη ως «Κερκόπορτα» για: Εισβολή ιδιωτών στον τομέα της Υγείας και της Πρόνοιας. Λειτουργία της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) με εθελοντές. Κατάργηση του ενιαίου και σταθερού χαρακτήρα των δομών Υγείας και υποβάθμιση των υπηρεσιών αυτών για όλους. Συνεπώς, εμπορευματοποίηση, αφού ανάλογα με το «πορτοφόλι» του ο καθένας θα έχει και την αντίστοιχη ποιότητα ΠΦΥ και πρόληψης. Από μια τέτοια εξέλιξη θίγονται πρώτα τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι άνεργοι, οι άποροι, οι μετανάστες, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, τα ΑμΕΑ, οι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές εργασίας, οι ανασφάλιστοι κλπ.

Το Διαδημοτικό Δίκτυο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ΟΤΑ παίζει το δικό του ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση, προωθώντας τον εθελοντισμό και την ανάθεση σε ΜΚΟ και πολυεθνικές προγραμμάτων που σχετίζονται με ιατρικές, κοινωνικές, ψυχολογικές Δομές Υγείας στα πλαίσια των ΟΤΑ (Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης), καθώς και με ανάπτυξη μηχανισμών πρόληψης της υγείας. Οπως στο Δήμο Αμαρουσίου, όπου στο πολυϊατρείο του απασχολούνται και εθελοντές γιατροί και νοσηλευτές.

Η ανάθεση σε ΜΚΟ και εθελοντές της ΠΦΥ και της πρόληψης - πέρα από προθέσεις - μόνο υποβάθμιση μπορεί να σημαίνει, πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει σταθερότητα, καθολικότητα, υψηλή ποιότητα και ενιαίος χαρακτήρας για όλους. Αρκεί να μην ξεχνάμε, ότι εθελοντισμός σημαίνει «προσφέρω στον ελεύθερο χρόνο μου»...

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ΜΚΟ «Πράξις» που συνεχίζει να λειτουργεί τα δύο πολυιατρεία (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα». Οπως ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΣ της «Πράξις», Τζ. Αντύπας, αποκαλύπτει («Καθημερινή», 18/4/2009) «τέθηκε το ερώτημα αν τα ιατρεία θα έκλειναν ή αν θα έπρεπε να συνεχίσουν να λειτουργούν στο πλαίσιο μιας άλλης ΜΚΟ», όταν το 2004 η ΜΚΟ «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» αποφάσισε να αποχωρήσει από τον «αναπτυγμένο» κόσμο και να δράσει πιο συστηματικά στον «αναπτυσσόμενο». Δηλαδή, μπορεί και να έκλειναν.

Στα πολυιατρεία συνεργάζονται εθελοντικά γιατροί όλων των ειδικοτήτων, συνήθως μέχρι να ξεκινήσουν την ειδικότητά τους. Επειτα, αν βρουν κανονική δουλειά ενδέχεται να αποχωρίσουν, άρα δεν υπάρχει σταθερή σχέση γιατρού - ασθενή. Σ' αυτά τα ιατρεία μπορεί να απευθύνεται το σύνολο των ανασφάλιστων πολιτών, μετανάστες κλπ. Επιπλέον, χορηγούνται και φάρμακα από δωρεές εταιρειών ή ιδιωτών. Στην ουσία πρόκειται για ανάθεση στην ιδιωτική πρωτοβουλία (ΜΚΟ, εταιρείες) δομών της ΠΦΥ, ενώ σήμερα υπάρχει περισσότερο από ποτέ η δυνατότητα για αναβαθμισμένες, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας για όλους.

Η ΜΚΟ «Γραμμή Ζωής» δραστηριοποιείται από το 2006 για πρακτικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι. Στόχος της ΜΚΟ είναι η παροχή φροντίδας, προστασίας και ασφάλειας στους ηλικιωμένους μέσω της υπηρεσίας «Τηλε-ειδοποίηση». Ο ηλικιωμένος πατώντας κόκκινο κουμπί, που φορά στο χέρι ή στο λαιμό του επικοινωνεί με το Συντονιστικό Κέντρο Διαχείρισης Κλήσεων και τότε νοσηλευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, γιατροί και εθελοντές γείτονες, ανταποκρίνονται στο αίτημα του ηλικιωμένου ή ειδοποιείται συγγενικό πρόσωπο, εθελοντής γείτονας, ασθενοφόρο, Αμεση Δράση, Πυροσβεστική κλπ. Το κόκκινο κουμπί μπορεί να προμηθευτεί καθένας με σειρά προτεραιότητας βάσει των συνθηκών διαβίωσης.

Η υποβάθμιση και ο περιορισμένος χαρακτήρας δε μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Αρκεί να πούμε ότι σήμερα (δελτίο Τύπου 9/11/2009) μόλις 345 ηλικιωμένοι από όλη την Ελλάδα έχουν αποκτήσει «κόκκινο κουμπί», «μέχρι το τέλος του έτους στόχος της ΜΚΟ είναι να εξυπηρετεί 2.400 ηλικιωμένους», ενώ «η επιτυχία του στόχου, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη συμβολή και την ευαισθησία εταιρειών, ιδιωτών και άλλων φορέων», αναφέρεται σε σχετικό δελτίο Τύπου. Το πρόγραμμα στηρίζεται κυρίως σε χορηγίες («Αλφα Μπανκ», «Αllianz», ΟΠΑΠ, Ιδρυμα «Μποδοσάκη», «Praktiker», «Σκλαβενίτης» κ.ά.) και σε εθελοντές. Το πρόγραμμα «Εθελοντή Γείτονα» σημαίνει: «Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης του ηλικιωμένου η Γραμμή Ζωής θα επικοινωνήσει μαζί σου (σ.σ. με το γείτονα!) για να σταθείς δίπλα του μέχρι να φτάσει η απαραίτητη βοήθεια».

Την ίδια στιγμή, το πρόγραμμα «τρέχει» ανάλογα με την ανάγκη των πολυεθνικών να φτιάξουν το προφίλ τους, να δείξουν υποτιθέμενη κοινωνική υπευθυνότητα. Για παράδειγμα, «τα φετινά Χριστούγεννα, η ασφαλιστική εταιρεία Allianz επέλεξε αντί να στείλει δώρα στους συνεργάτες της, να "υιοθετήσει" 30 ηλικιωμένους και να τους προσφέρει το κόκκινο κουμπί».