Είναι πολλά χρόνια, 30, στην ξενιτιά, μετανάστης για μια δουλειά να ζήσει η οικογένεια. Αφιλόξενη η πατρίδα διώχνει τα παιδιά της, δεν υπάρχει δουλειά ούτε τιμές στα προϊόντα, μόνη διέξοδος τα εργοστάσια και οι φάμπρικες της ξενιτιάς. Πόνεσε πολύ, δούλεψε πολύ, μέρα - νύχτα, ώρες ατέλειωτες, μέρες κρύες, παγωμένες. Αντεξε, μάζεψε τον ιδρώτα του κι έστησε ένα κεραμίδι στην πατρίδα να 'ρθει να ξεκουραστεί, να χαρεί λίγο. Ηρθε ...μετά από 30 χρόνια κι έφερε μια μικρή σύνταξη, ίσα με 650 ευρώ σήμερα κι έφερε κι ένα αμάξι παλιό μοντέλο για παρέα, για τις ανάγκες του το χρειαζόταν.

Δεν το χρησιμοποιεί παρά ελάχιστα, πού να πάει, άλλωστε, ηλικιωμένος, άνθρωπος άρρωστος ο ίδιος και η γυναίκα του; Το 'χει παρέα όπου χρειαστεί για τις ανάγκες του ο ίδιος και η γυναίκα του που δεν μπορεί να περπατήσει, να πάει σε γιατρούς. Παλιό μοντέλο, τι αξίζει; Κανείς δεν το παίρνει. Κι όμως, γι' αυτό το σαραβαλάκι πρέπει να πληρώνει τέλη 440 ευρώ, συντήρηση, ασφάλεια, βενζίνη, διόδια, ΚΤΕΟ, έλεγχο καυσαερίων, κλπ. Κι όλα αυτά με 650 ευρώ που τα περισσότερα φεύγουν για γιατρούς και φάρμακα. Τον προβλημάτιζε, κόστιζε πολύ το παλιό αμάξι μα ήταν ο φίλος του να πάει κάπου για κάποιες ανάγκες. Για καινούριο ούτε σκέψη...

Μα δεν υπολόγισε καλά τη «φιλόξενη πατρίδα», για άλλη μια φορά αδίστακτη κι απάνθρωπη. Δεν υπολογίζει τίποτα! Οικονομική κρίση, λένε, όλοι να κάνουμε θυσίες, «όλοι μαζί» να σώσουμε την οικονομία μας! Ποιος, βρε άθλιοι, φταίει για το χάλι της οικονομίας; Αυτός που 'φαγε τη ζωή του στην ξενιτιά και μετά από 30 χρόνια έφερε πίσω του για τα γεράματά του μια σύνταξη 650 ευρώ; Αυτός μολύνει το περιβάλλον και του πετάτε κατάμουτρα το χαράτσι των τελών κυκλοφορίας, να μην μπορεί ν' ανασάνει ούτε στα γεράματά του; Τι σας φταίει, αχρείοι; Γιατί του κλέβετε, ακόμα και τώρα, τον ιδρώτα του, στυγνοί υπηρέτες του κεφαλαίου; Αιδώς Αργείοι!

Χρήστος Λαϊνάς