Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το «πώς» διακυβερνήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός στο Ζάππειο και όπως έχουν εναλλάξ ισχυριστεί από τον Καραμανλή και τον Σημίτη, μέχρι τον Μητσοτάκη και τον Αντρέα Παπανδρέου.

Το πρόβλημα έχει να κάνει με το για «ποιον», δηλαδή προς όφελος «ποιου» κυβερνιέται η χώρα. Αυτό είναι που τελικά καθορίζει και το «πώς» κυβερνιέται. Οταν κυβερνάς για λογαριασμό των λίγων, το «πώς» το κάνεις - από ένα σημείο και μετά - προκύπτει και επιβάλλεται από την επιλογή του συστήματος να προχωρά πατώντας «επί των πτωμάτων» των πολλών.

Τα υπόλοιπα περί «αδιάφθορης», «τίμιας», «δίκαιης», «ειλικρινούς», «υπεύθυνης» και χωρίς αβελτηρίες διακυβέρνησης, είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες, εκ μέρους μιας άνευ αντικρίσματος - όπως αποδεικνύεται - ηθικολογίας, εκ μέρους όσων πολυλογούν περί το «πώς», ώστε να μην κριθούν ποτέ με γνώμονα το «για ποιον».