Από κινητοποίηση της Γραμματείας Γυναικών του ΠΑΜΕ το 2006

Από χτες, η Κομισιόν με προειδοποιητική επιστολή της προς την ελληνική κυβέρνηση κίνησε τη διαδικασία παράβασης, καθώς «η Ελλάδα δεν έλαβε συγκεκριμένα μέτρα σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εκδόθηκε πέρυσι για την ηλικία συνταξιοδότησης των δημοσίων υπαλλήλων (υπόθεση C-559/07).» Μάλιστα ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ για την Απασχόληση Βλ. Σπίντλα, προκλητικά ισχυρίστηκε πως όλα αυτά γίνονται στο όνομα της «ισότητας»..! Η «ισότητα των αμοιβών μεταξύ γυναικών και ανδρών είναι θεμελιώδης αρχή της ΕΕ» και πρόσθεσε πως «εδώ και δέκα μήνες το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης έκρινε ότι οι ισχύουσες ελληνικές διατάξεις εισάγουν διακρίσεις. Η Ελλάδα πρέπει να εναρμονίσει τη νομοθεσία της με την απόφαση του Δικαστηρίου το συντομότερο δυνατόν...».

Με πρόσχημα τις «διακρίσεις», όπως αυτές εννοούνται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και με συνυπευθυνότητα των ελληνικών κυβερνήσεων που συνέλαβαν στη διαμόρφωση των σχετικών ευρωενωσιακών οδηγιών, στο στόχαστρο μπαίνουν το σύνολο των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των δημοσίων υπαλλήλων, αφού πλέον η απόφαση του ΔΕΚ, ορίζει ότι η κοινωνική τους ασφάλιση είναι επαγγελματική. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης «Η ισότητα των αμοιβών μεταξύ γυναικών και ανδρών θεσπίζεται στο άρθρο 157 της συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στο πλαίσιο των επαγγελματικών συντάξεων, αυτό σημαίνει ότι τα όρια συνταξιοδότησης πρέπει να είναι τα ίδια για τις γυναίκες και τους άνδρες. Στις 26 Μαρτίου 2009, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποφάνθηκε ότι ο ελληνικός κώδικας πολιτικών και στρατιωτικών συντάξεων, που θεσπίστηκε με το προεδρικό διάταγμα αριθ. 166/2000 της 3ης Ιουλίου 2000, εισάγει διακρίσεις επειδή εφαρμόζει διαφορετικά όρια συνταξιοδότησης για γυναίκες και άνδρες». Ολα τα παραπάνω, οδηγούν σε κατακόρυφη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στο Δημόσιο, στα σώματα στρατού και αστυνομίας αφού έτσι και αλλιώς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θεωρούν ότι το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών είναι χαμηλά και η λεγόμενη «ισότητα» θα μετατραπεί σε εξίσωση προς τα κάτω. Η «εξίσωση» όμως αυτή, θα είναι ένα δριμύ χτύπημα για όλα τα δικαιώματα της γυναίκας εργαζόμενης. Αποτελεί συνολική υποβάθμιση της θέσης της, που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το ρόλο της μέσα στην οικογένεια, πέρα από την άρνηση των βιολογικών της ιδιαιτεροτήτων.

Επιπλέον αύξηση θα υπάρξει και στα συντάξιμα χρόνια, ενώ οι γυναίκες εργαζόμενες θα χάσουν και κάθε υπέρ τους πρόβλεψη, που υπάρχει σήμερα και δεν την έχουν οι άνδρες εργαζόμενοι του Δημοσίου. Οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό των δημοσίων υπαλλήλων δεν περιορίζονται εδώ. Με το χαρακτηρισμό της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης του Δημοσίου ως «επαγγελματικής» χάνεται η ευθύνη του κράτους απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους (π.χ. κάλυψη ελλειμμάτων), ενώ οποιαδήποτε αλλαγή στο συνταξιοδοτικό των δημοσίων υπαλλήλων θα πρέπει να έχει την έγκριση της ΕΕ.