Συνεργείο από εργάτες γης μαζεύει ελιές στην Πελοπόννησο. Ξεκίνησαν δουλειά 1η του Νοέμβρη. Μέχρι την Πρωτοχρονιά ήταν ήδη καταπονημένοι σωματικά και ψυχικά. Αλλά να σταματήσουν δεν μπορούν. Μπροστά πηγαίνει το «πριόνι». Θηρίο 54 χρόνων ανεβαίνει στα δέντρα σαν παιδί. Με το μηχάνημα κόβει φορτωμένες κλάρες μήκους όσο το μπόι ενός ενήλικου. Από κάτω ένας ασπρομάλλης συνομήλικός του χτυπά με τη δέμπλα όσα κλαδιά δεν κάνει να κοπούν. Ωμοι κι αυχένας πήραν μια μόνιμη αφύσικη στάση από το συνεχές κοίταγμα και χτύπημα προς τα πάνω. Ερασιτέχνης δεξιοτέχνης μπουζουκτσής τρεις βραδιές τη βδομάδα παίζει σε ένα μαγαζί. Ξεμπερδεύει στις τρεις, ψευτοκοιμάται λίγο και στις οχτώ ξαναφεύγει με τους άλλους για τα χωράφια.

Από πίσω έρχονται δύο από το Μπαγκλαντές. Μουαχί και Μοχάμεντ. Οι Ελληνες απλοποίησαν τα ονόματά τους ως «Μάμο», «μικρός» και «μεγάλος». Επίσης, χτυπούν με ραβδιά τα κλαδιά, ενώ ακόμα στρώνουν τα τεράστια και βαριά πανιά όπου πέφτουν οι ελιές. Μετά είναι μια γυναίκα στα 35. Δούλευε σε ένα δήμο της Αττικής με πρόγραμμα stage. Τελείωσε, την ξαπόστειλαν, γύρισε στο χωριό για το μεροκάματο της ελαιοκομικής περιόδου. Κι αυτή στρώνει πανιά, ενώ παράλληλα κουβαλά τις κομμένες με πριόνι μακριές κλάρες στο ραβδιστικό μηχάνημα που χειρίζεται ένας Αλβανός. Ευχάριστος τύπος, γελά όποτε την βλέπει να ζαλώνεται στην πλάτη, σαν γαϊδούρι, τέσσερα - πέντε κλαριά κουβαλώντας τα ως εκεί που έστησε το μηχανάκι του. Ο Αλβανός περνά τις κλάρες από το μηχανάκι αλλά η συμφωνία είναι μαζί με τους «Μάμο», όποτε χρειάζεται να ανεβαίνουν στα δέντρα. Χτυπούν με τις κοντύτερες δέμπλες όσα κλαδιά δεν πρέπει να κοπούν αλλά είναι ψηλά για να τα φτάσουν από κάτω. Ο Αλβανός έχει να δει σύζυγο και κόρη έξι μήνες. Θέλει να γυρίσει για δυο βδομάδες στην Αλβανία. Ωστόσο, ένα άλλο αφεντικό, από τη Μαγνησία, του μήνυσε να ανέβει νωρίτερα για τα μήλα φέτος. Ο Αλβανός έχει να το λέει πως αυτό το αφεντικό από πενήντα στρέμματα πριν από πέντε χρόνια, έφτασε πλέον τα διακόσια κι η συγκομιδή του ολοένα αυξάνεται.

Ολοι τους ανά διαστήματα πέφτουν στα πανιά, ξεδιαλέγουν τον καρπό από τα φύλλα και σακιάζουν. Ενα νύχι κάθε ελιά, μία μία για να γεμίσει ένα τσουβάλι πενήντα κιλά. Αν βγουν ελαφρύτερα ίσως τους κατηγορήσει το αφεντικό ότι τα κάνουν «παιδικά» για να του παρουσιάσουν τάχα περισσότερα τσουβάλια. Ολη αυτή η δουλειά, οχτώ - εννιά ώρες, πληρώνεται έως 35 ευρώ ημερησίως συν το φαγητό. Οι Ασιάτες, για πέντε ευρώ επιπλέον, φέρνουν μόνοι ένα μείγμα από ρύζι με λαχανικά συν λεπτές πίτες φτιαγμένες με αλεύρι. Παραπονιέται και το αφεντικό ότι δεν μπορεί να δώσει περισσότερο. Ο έμπορος αγοράζει πλέον το λάδι φτηνότερα από ό,τι πληρώνει κανείς ένα μπουκάλι νερό στο εστιατόριο.

Προβληματισμένοι αναμένουν το τέλος Φλεβάρη. Τότε τελειώνουν οι ελιές. Και μετά; Το «πριόνι» και η εργαζόμενη σε stage ψάχνονται αν δικαιούνται το πολυδιαφημισμένο επίδομα αλληλεγγύης. Μάταια. Οι «Μάμο» πήγαν από τώρα στο αφεντικό και του έδωσαν τα τηλέφωνά τους, να τους καλέσει όποτε θα ξανάχει δουλειά. Ο Αλβανός ταλαντεύεται, την κόρη ή τα μήλα; Κι ο καλλιτέχνης ψάχνει δυο ώρες να κοιμηθεί. Εργάτες γης. Αγρότες όλοι τους του Κολωνακίου.