Αμερικανός μισθοφόρος στο Πακιστάν

Η δήλωση αυτή του Ρόμπερτ Γκέιτς ρίχνει με μία κίνηση στον κάλαθο των αχρήστων τις συνεχείς και πολύμηνες διαψεύσεις αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης και ειδικά του Πενταγώνου, τις κατηγορηματικές διαψεύσεις της πρέσβειρας των ΗΠΑ στο Ισλαμαμπάντ, Ανν Πάτερσον, και της πακιστανικής κυβέρνησης. Η δήλωση δεν προκάλεσε σάλο, καθώς απλώς επιβεβαίωσε το «κοινό μυστικό». Επίσης δεν προκάλεσε την παραίτηση του υπουργού Εσωτερικών του Πακιστάν, Ρεχμάν Μαλίκ, ο οποίος διαψεύδοντας κατηγορηματικά την παρουσία των μισθοφορικών εταιρειών είχε τονίσει επανειλημμένως ότι «εάν αποδειχθεί ότι δρουν στο Πακιστάν θα παραιτηθεί»!

Το κουβάρι πάντως, όσον αφορά την παρουσία των μισθοφόρων στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν, στο μέτωπο του «δίκαιου πολέμου» - όπως έχει ονομάσει ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα το μέτωπο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που το διεύρυνε και στο Πακιστάν, σε μία χώρα που φυσικά δεν έχει κηρύξει τον πόλεμο ποτέ επισήμως - ξετυλίγεται σταδιακά εδώ και μήνες.

Αφορμή ήταν η σημαντική αύξηση των αποκαλούμενων τυφλών επιθέσεων στο Πακιστάν σε μεγάλα αστικά κέντρα, πολυσύχναστες αγορές, όπως στην Πεσαβάρ, ακόμη και στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της πακιστανικής πρωτεύουσας, με εκατοντάδες άμαχους νεκρούς και τραυματίες. Επιθέσεις που αμέσως και αβίαστα αποδόθηκαν «σε τρομοκράτες της Αλ Κάιντα» ή «ισλαμιστικές εξτρεμιστικές οργανώσεις» όπως η Tehreek e-Taliban Pakistan. Εντούτοις, τα πακιστανικά Μέσα σημείωσαν από την πρώτη στιγμή ότι οι επιθέσεις αυτές αποτελούν «σημείο καμπής», καθώς συνιστούν στροφή 180 μοιρών για τους Ταλιμπάν: από κυβερνητικούς ή στρατιωτικούς στόχους σε πολιτικούς στόχους και μάλιστα σε «ισλαμικούς», όπως στο Πανεπιστήμιο! Η Tehreek e-Taliban Pakistan, με βίντεο που προβλήθηκε από το «Αλ Τζαζίρα», αρνήθηκε κάθε ανάμειξη ενώ επέρριψε τις ευθύνες για τις επιθέσεις σε «εξωτερικές δυνάμεις». Σε ανάλογο κύμα κινήθηκε και η ανακοίνωση της ηγεσίας των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, όπου σημείωνε ότι «κανονισμός των Μουτζαχεντίν για τον κώδικα διεξαγωγής των επιχειρήσεων απαιτεί αυστηρά απ' αυτούς να αποφεύγουν την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας, όπως τα σχολεία και άλλες εγκαταστάσεις κοινής ωφέλειας. Σύμφωνα μ' αυτόν τον κανονισμό, ο πρώτος στόχος της Τζιχάντ είναι να διασφαλίσει την κυριαρχία και την προστασία της τιμής, της περιουσίας και της ζωής των απλών ανθρώπων». Παρόλα αυτά οι «τυφλές επιθέσεις» χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι για μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση στο νότιο Ουαζιριστάν.

Περισσότερο αποκαλυπτική ωστόσο ήταν η έρευνα του Τζέρεμι Σκάχιλ (συγγραφέας και του βιβλίου «Blackwater: The Rise of the World's Most Powerful Mercenary Army») για το περιοδικό «The Nation», όπου ουσιαστικά άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι: Σε μια μυστική βάση που διοικείται από τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις (JSOC) στο Καράτσι του Πακιστάν, μέλη ενός ελίτ τμήματος της «Blackwater» βρίσκονται στο επίκεντρο ενός απόρρητου προγράμματος βάσει του οποίου σχεδιάζουν δολοφονίες «υπόπτων μαχητών» των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα, απαγωγές και αρπαγές στόχων υψηλής αξίας και άλλες δράσεις εντός και εκτός συνόρων.

Επίσης η «Blackwater» βοηθά στη συλλογή στρατιωτικών πληροφοριών και υποστηρίζει την αμερικάνικη απόρρητη επιχείρηση τηλεκατευθυνόμενων βομβαρδιστικών αεροσκαφών που λειτουργεί παράλληλα με το γνωστό πρόγραμμα επιδρομών με «Predator» της CIA, σύμφωνα με πηγή σε υψηλή θέση στην ιεραρχία του δικτύου των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος μάλιστα τόνισε ότι το πρόγραμμα είναι τόσο «κατατμημένο», που υψηλόβαθμα στελέχη εντός της κυβέρνησης Ομπάμα και στο αμερικανικό στρατιωτικό επιτελείο ενδέχεται να αγνοούν την ύπαρξή του.

Το 2006, οι ΗΠΑ και το Πακιστάν είχαν υπογράψει συμφωνία που εξουσιοδοτούσε την JSOC να μπει στο Πακιστάν για να καταδιώξει τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, με τον όρο ότι το Πακιστάν θα αρνιόταν ότι είχε παραχωρήσει τέτοιο δικαίωμα. Πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της «Blackwater» μάλιστα επιβεβαίωσε όχι μόνο την παρουσία της μισθοφορικής εταιρείας αλλά ότι δουλεύει για τη CIA και τη JSOC, την προεξάρχουσα δύναμη σε «αντιτρομοκρατικές και μυστικές επιχειρήσεις μέσα στο στρατό».

Επιπλέον υποστήριξε ότι η «Blackwater» δουλεύει και για την πακιστανική κυβέρνηση μέσω υπεργολαβίας με την εταιρεία ασφαλείας «Kestral Logistics», με βάση το Ισλαμαμπάντ - μία πολύ ισχυρή εταιρεία που έχει ειδικότητα στη στρατιωτική επιμελητειακή υποστήριξη, συλλογή μυστικών πληροφοριών κλπ και απασχολεί σχεδόν αποκλειστικά πρώην υψηλόβαθμους αξιωματικούς του πακιστανικού στρατού - η οποία στέλνει δυνάμεις της μαζί με πακιστανικές δυνάμεις σε «αντιτρομοκρατικές» επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων επιδρομών σε σπίτια και ελέγχων στα σύνορα, στη βορειοδυτική πριφέρεια και σε άλλες περιοχές του Πακιστάν. Αυτός ο «διακανονισμός» επιτρέπει στην πακιστανική κυβέρνηση να χρησιμοποιεί πρώην αμερικάνικες ειδικές δυνάμεις που τώρα απασχολούνται στην «Blackwater», αρνούμενη ταυτόχρονα οποιαδήποτε επίσημη αμερικανική παρουσία στην περιοχή.

Στο Πακιστάν η «Blackwater» δε χρησιμοποιεί ούτε το πραγματικό όνομά της, ούτε το καινούριο «Xe Services», αλλά «διευθύνουν το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών τους μέσω της "Total Intelligence Solutions" (TIS), επειδή τα δύο ονόματα είναι τόσο λερωμένα», λέει πρώην στέλεχος της εταιρείας, ενώ σύμφωνα με τις πληροφορίες η δραστηριότητά της για την JSOC συντονίζεται από την τακτική στρατιωτική δύναμη με βάση την Αεροπορική Βάση Bagram στο γειτονικό Αφγανιστάν. Εκτός από το σχεδιασμό καταρρίψεων πυραύλων και επιχειρήσεων κατά «υπόπτων δυνάμεων» της Αλ Κάιντα και των Ταλιμπάν στο Πακιστάν, η «Blackwater» στο Καράτσι επίσης βοηθά στο σχεδιασμό αποστολών της JSOC εντός του Ουζμπεκιστάν, ενάντια στο Ισλαμικό Κίνημα του Ουζμπεκιστάν.

Κατά τον Μουσάραφ Ζαΐντι, γνωστό Πακιστανό δημοσιογράφο που έχει υπάρξει σύμβουλος του ΟΗΕ και της ΕΕ στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν το «Blackwater»/JSOC πρόγραμμα εγείρει σοβαρά ερωτηματικά γύρω από τις νόρμες των διεθνών σχέσεων: «Η άμεση ερώτηση είναι πώς ορίζει κανείς την ενεργητική επιδίωξη στρατιωτικών στόχων σε μία χώρα στην οποία όχι μόνο δεν έχει κηρύξει πόλεμο, αλλά είναι και πρωτοστάτης σύμμαχος εκτός ΝΑΤΟ στον αγώνα των ΗΠΑ να περιορίσουν την εξτρεμιστική βία από το Αφγανιστάν και τις συνοριακές περιοχές του Αφγανιστάν με το Πακιστάν»...«Ας ξεχάσουμε για μια στιγμή την "Blackwater". Αυτό που επιβεβαιώνεται εδώ είναι το ότι υπάρχουν αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Πακιστάν, που δεν αφορούν σε λογιστικά ή στη μεταφορά φαγητού από το Μπαγκράμ, οι οποίες αφορούν αποκλειστικά στην άσκηση σωματικής βίας, φυσικής ισχύος μέσα στα πακιστανικά εδάφη».

Πάντως, κατά τις πηγές του Σκάχιλ οι επιχειρήσεις αυτές, διαφέρουν από την επιχείρηση εκτελέσεων της CIA, που ο διευθυντής της υπηρεσίας Λέον Πανέτα ανακοίνωσε ότι ακυρώθηκε τον Ιούνη 2009. «Αυτή είναι μια επιχείρηση παράλληλη της CIA. Είναι δύο διαφορετικά κτήνη».

Ομως η επίθεση αυτοκτονίας της 30ής Δεκέμβρη, την οποία φέρεται να έκανε Ιορδανός διπλός πράκτορας που κατονομάστηκε ως Χουμάμ Χαλίλ Αμπου Μουλάλ αλ Μπαλάουι και ο οποίος πυροδότησε εκρηκτικά που είχε ζωστεί στην προκεχωρημένη επιχειρησιακή βάση Τσάπμαν, εκτός το θάνατο πέντε πρακτόρων της CIA προκάλεσε και το θάνατο δύο συμβασιούχων της «Blackwater». Η επίθεση, που ήταν η πιο αιματηρή για τη CIA από το 1983, και κυρίως τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν αποκάλυψαν ότι η σχέση ανάμεσα στη CIA και την «Blackwater» εξακολουθεί να είναι πολύ στενή και έχει πάντα τους ίδιους στόχους, παρά το γεγονός ότι το «πρόγραμμα» ακυρώθηκε υποτίθεται από τον Λέον Πανέτα... «Ακυρώθηκε» και «καταδικάστηκε» από το Λευκό Οίκο και το πολιτικό κατεστημένο ως «τερατούργημα» των Μπους - Τσένι - Ράμσφελντ...

Ομως η επίθεση αυτοκτονίας, που ήταν πράξη «εκδίκησης», σύμφωνα με ανακοίνωση της Αλ Κάιντα, για τις επιθέσεις στο Πακιστάν αλλά και τις επιχειρήσεις της CIA, με τη συνδρομή ανδρών της «Blackwater» εντός του Αφγανιστάν, ουσιαστικά αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο του «δίκαιου πολέμου» του προέδρου Ομπάμα. Πρόσωπο που διόλου διαφέρει ως προς την ουσία και το περιεχόμενό του από αυτό του προκατόχου του Τζορτζ Ου. Μπους. Στο «περιτύλιγμα» μόνο.