Η Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως και η Πράσινη Βίβλος της Κομισιόν, στηρίζουν την Κοινή Αλιευτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εκδιώκει τους μικρομεσαίους ψαράδες από το επάγγελμα προς όφελος της κερδοφορίας των μεγάλων αλιευτικών επιχειρήσεων.

Τα παραπάνω τόνισε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Μπάμπης Αγγουράκης, στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση για την Εκθεση σχετικά με την «Πράσινη Βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Αλιεία στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

Αιτιολογώντας την αρνητική ψήφο του Κόμματος, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ υπογράμμισε τα εξής:

«Η Εκθεση στηρίζει την Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑλΠ) της ΕΕ, που στο όνομα της προστασίας των ιχθυοαποθεμάτων οδήγησε στην καταστροφή μεγάλου αριθμού μικρών αλιευτικών σκαφών στην Ελλάδα και στην εκδίωξη από το επάγγελμα πολλών μικρομεσαίων ψαράδων, την καταδίκη πολλών παράκτιων περιοχών στην ερήμωση και στην ανεργία, συγκεντρώνοντας τη δραστηριότητα στα χέρια των μεγάλων αλιευτικών επιχειρήσεων. Ο χαρακτήρας της φιλομονοπωλιακής πολιτικής της ΕΕ αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα 2/3 των κοινοτικών κονδυλίων κατευθύνθηκαν στο μεγάλο κεφάλαιο (αλιευτικές επιχειρήσεις, υδατοκαλλιέργειες, μεταποίηση), ενώ το υπόλοιπο 1/3 πήραν οι φτωχομεσαίοι ψαράδες, για να διαλύσουν τα σκάφη τους και να φύγουν από το επάγγελμα. Τα μέτρα για αντικατάσταση - βελτίωση των σκαφών ωφέλησαν μόνο τις μεγάλες επιχειρήσεις. Η Εκθεση, όπως και η Πράσινη Βίβλος, επιμερίζει με τον ίδιο τρόπο την ευθύνη για τη μείωση των ιχθυοαποθεμάτων, στις μεγάλες αλιευτικές επιχειρήσεις και τη μικρή παράκτια αλιεία. Δεν κάνει καμία διαφοροποίηση των μέτρων που απαιτούνται στις αλιευτικές περιοχές, παραγνωρίζοντας τις υπαρκτές τους ιδιαιτερότητες.

Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπηρετεί τις επιδιώξεις των μεγάλων αλιευτικών επιχειρήσεων που θα απομείνουν να λυμαίνονται το θαλάσσιο πλούτο, ενισχύει το μεγάλο κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στον τομέα της υδατοκαλλιέργειας. Η πολιτική αυτή, που μοναδικό κριτήριο έχει την κερδοφορία του κεφαλαίου οδηγεί στην καταστροφή του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων.

Φιλολαϊκή λύση που να εξασφαλίζει τη στήριξη των μικρομεσαίων ψαράδων, τη διατροφική επάρκεια σε αλιεύματα και την προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να υπάρξει μόνο σε σύγκρουση με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική, τη συνολική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του κεφαλαίου, σε ρήξη με την ίδια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μόνο ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, που θα καταργήσει το κέρδος σαν κίνητρο της αλιευτικής παραγωγής, θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής κάτω από εργατικό έλεγχο και κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, τη λαϊκή ευημερία».