«Βρέξει - χιονίσει», οι μεγαλοεπιχειρηματίες επιμένουν στη βασική τους επιδίωξη, τη λήψη περισσότερων και ακόμη σκληρότερων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, πέρα από αυτά που ήδη έχουν ληφθεί. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, με χτεσινή του δήλωση, παρεμβαίνει για να εκμεταλλευτεί προς αυτήν την κατεύθυνση τις τρέχουσες εξελίξεις στην οικονομία, αλλά και την κυβερνητική προπαγάνδα περί της χορήγησης ή μη «βοήθειας» από την ΕΕ και της ενδεχόμενης προσφυγής στο ΔΝΤ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για να επαναλάβει ότι «πρέπει μόνοι μας και για δικό μας όφελος να κάνουμε όλες τις αλλαγές που συνεχώς αναβάλαμε - στους θεσμούς, στην οικονομία, στην κοινωνία μας».

Ο Δ. Δασκαλόπουλος εκτιμά ότι ακόμη και να δοθεί βοήθεια, αυτή απλά θα απαλύνει το πρόβλημα, ενώ «θα συνοδεύεται από πολύ αυστηρούς όρους και πολύ αυστηρή επιτήρηση». Παράλληλα και σε πλήρη ευθυγράμμιση με την κυβερνητική «γραμμή», δηλώνει ότι η συμμετοχή στη ζώνη του ευρώ αποτελεί «το ισχυρότερο εθνικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης» και η έξοδος της χώρας θα ισοδυναμούσε με «οικονομική και κοινωνική κατεδάφιση». Για τους μεγαλοβιομήχανους, είναι «εφιαλτική» αυτή η προοπτική, όπως και η «πολιτική μας απομόνωση από τους Ευρωπαίους εταίρους μας» και θεωρεί «χρέος» της πολιτικής ηγεσίας και των «εθνικά υπεύθυνων φορέων» να μην επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο.

Και είναι γεγονός ότι με την ΕΕ συνολικά και μετά με τη ζώνη του ευρώ, το μεγάλο ντόπιο κεφάλαιο «έφαγε μέχρι σκασμού», ευνοούμενο από την πολιτική που οδήγησε στη μεγαλύτερη φτώχεια την πλειοψηφία του λαού και στα σημερινά σκληρά μέτρα. Είναι φυσικό να υπερασπίζεται αυτήν την κατάσταση και είναι υπέρ του δέοντος ευχαριστημένο με την πρώτη φάση των μέτρων εξαθλίωσης, επιμένοντας και ελπίζοντας σε νέα δέσμη, ακόμη χειρότερων μέτρων. Είναι ξεκάθαρο πια, ότι με τα μονοπώλια, την ΕΕ, τον ΣΕΒ, μόνο χειρότερα περιμένουν το λαό, που πρέπει να αντιπαραθέσει στο «μαύρο» τους μέτωπο τον αντιμονοπωλιακό αγώνα με προοπτική τη λαϊκή οικονομία και εξουσία.