Την ίδια ώρα που η οικονομική θηλιά σφίγγει γύρω από τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα, η κυβέρνηση κάνει ξεκάθαρη την πρόθεσή της να πριμοδοτήσει για άλλη μια φορά τη συντήρηση και διαχείριση του προβλήματος των ναρκωτικών, αφήνοντας παραθυράκια για ευρεία χορήγηση υποκατάστατων. Στόχος της κυβέρνησης, όπως τον περιέγραψε χτες ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, είναι: «Μέχρι το τέλος του έτους, να έχουμε σημαντική μείωση σε ένα μεγάλο πρόβλημα, που είναι η λίστα αναμονής τόσων ανθρώπων, οι οποίοι θέλουν τη θεραπεία, θέλουν να μπουν στο πρόγραμμα υποκατάστασης». Η υποκατάσταση, όμως, δε σημαίνει θεραπεία, αλλά σημαίνει συντήρηση του προβλήματος και η μείωση της λίστας αναμονής που βάζει ως στόχο η κυβέρνηση προκρίνει τον πολλαπλασιασμό της χορήγησης ναρκωτικών - υποκατάστατων!

Ο πρωθυπουργός, χρησιμοποιώντας επικοινωνιακά και για το θεαθήναι το πρόβλημα των ναρκωτικών, επισκέφθηκε χτες τη Β' Μονάδα Μακράς Διαρκείας Συντήρησης του Προγράμματος Υποκατάστασης Αθήνας του ΟΚΑΝΑ. Χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τον «αδύναμο, που έχει προβλήματα» και τις «οικογένειες των χρηστών» - πετώντας κάθε ευθύνη από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που εδώ και δύο δεκαετίες εφαρμόζουν την ευρωενωσιακή πολιτική και στο θέμα των ναρκωτικών διογκώνοντας το πρόβλημα - επικεντρώθηκε στη... «μείωση του προβλήματος», δηλαδή στη μείωση της λίστας αναμονής για όσους θέλουν να μπουν στο πρόγραμμα υποκατάστασης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση αναμένεται να δώσει το «πράσινο φως» μέχρι το καλοκαίρι για τη συνταγογράφηση βουπρενορφίνης, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, δηλαδή είτε να γίνεται απ' τους γιατρούς του ΟΚΑΝΑ σε πρώτο στάδιο, είτε από ιδιώτες, είτε στο ΕΣΥ, ενώ φήμες κάνουν λόγο για δημιουργία φαρμακείου του ΟΚΑΝΑ.

Η λίστα αναμονής (που, να σημειώσουμε, εμφανίζεται μόνο στα προγράμματα υποκατάστατων και όχι στα «στεγνά» προγράμματα απεξάρτησης, π.χ., ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ) χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για τη θεσμοθέτηση της συνταγογράφησης υποκατάστατων. Το άλλοθι της μείωσης της λίστας αναμονής χρησιμοποιείται πρώτα από τον ίδιο τον ΟΚΑΝΑ, ο οποίος προτείνει «συνταγογράφηση των χρηστών που έχουν σταθεροποιηθεί, από τους γιατρούς των μονάδων».

Υπενθυμίζεται ότι μόνο σε ένα χρόνο στη Γερμανία σημειώθηκαν 350 θάνατοι από βουπρενορφίνη, ενώ στη Δανία σχεδόν οι μισοί θάνατοι από ναρκωτικά (44%) οφείλονται στη μεθαδόνη. Ιδιαίτερα από το 1992 και μετά πραγματοποιείται ένας ναρκω-βομβαρδισμός από προτάσεις, νόμους, εκθέσεις, κ.ά., που έχουν απώτερο σκοπό την υλοποίηση της πλήρους ένταξης στην «αντιναρκωτική» πολιτική της ΕΕ. Είναι σαφές ότι καμιά θεραπεία απεξάρτησης δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική αν οδηγεί στο περιθώριο, έστω κι αν αυτό είναι «θεσμοθετημένο», αν αποβλέπει απλώς και μόνο στην «ομαλοποίηση» και τον κοινωνικό έλεγχο της συμπεριφοράς του εξαρτημένου, αν στοχεύει στη νομιμοποίηση του φαινομένου και στο συμβιβασμό με αυτό.