Ο Γ. Σκλάβος γεννήθηκε στα Ντομάτα Κεφαλληνίας και αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ Αθήνας το 1956. Το 1957, υπότροφος του ΙΚΥ, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Τρία χρόνια αργότερα, επινοεί μία προσωπική τεχνική: Τη γλυπτική με φωτιά οξυγόνου και ασετιλίνης σε σκληρές πέτρες (γαλλικό και ελληνικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας). Επινόηση που θα ολοκληρωθεί πριν από το θάνατό του, με τη συγκέντρωση των ηλιακών ακτίνων μέσα από μία ειδική κατασκευή με φακούς. Το 1961 αποσπά το Α' βραβείο Γλυπτικής και βραβείο Νέων Καλλιτεχνών στη Β' Μπιενάλε Νέων του Παρισιού για το έργο του «Ψυχή» (ψαμμόλιθος). Τον ίδιο χρόνο γίνεται στο Παρίσι και η πρώτη ατομική έκθεση γλυπτικής για να ακολουθήσει (1962) η πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής στην γκαλερί Panorama της Λοζάνης. Ο Γ. Σκλάβος πέθανε στις 28 Γενάρη του 1967 στο ατελιέ του, από την πτώση του γλυπτού του «Η Φίλη που δεν έμενε».