(Γ' μέρος)
Ο Λάσκερ είχε τον τίτλο μέχρι το 1921, όπου αντιμετωπίζοντας τον Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα στην Κούβα τον χάνει με σκορ 5-9.
Η επόμενη διοργάνωση έγινε με καθυστέρηση έξι χρόνων και νέος Παγκόσμιος Πρωταθλητής (1927 Μπουένος Αϊρες) ανακηρύσσεται ο Ρώσος Αλεξάντερ Αλιέχιν με νίκη επί του Καπαμπλάνκα 18,5-15,5. Ο Αλιέχιν ήταν ο μοναδικός (στην πρώτη φάση του θεσμού) που κράτησε 17 χρόνια τον παγκόσμιο τίτλο και που πέθανε εν ενεργεία πρωταθλητής (1946).
Προηγούμενα, το 1935 στην Ολλανδία, ο Αλιέχιν χάνει τον τίτλο από τον Μαξ Οϊβε με 14,5-15,5, αλλά στο επαναληπτικό ματς (Οϊβε - Αλιέχιν, Ολλανδία 1937) κερδίζει πάλι τον τίτλο με 15,5-9,5.
Στη συνέχεια το Πρωτάθλημα Κόσμου περνάει στη δεύτερη φάση του και ο μοναδικός εν ζωή πρώην Παγκόσμιος, ο Ολλανδός Δρ. Μαξ Οϊβε, προτείνει στη FIDE νέο σύστημα επιλογής του Παγκόσμιου Πρωταθλητή με προκριματικούς αγώνες και ματς μεταξύ των καλύτερων σκακιστών της εποχής. Στο τουρνουά που έγινε στη Χάγη και στη Μόσχα (1948) Πρωταθλητής κόσμου είναι ο ισχυρότατος GM της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Μποτβίνικ. (Συνεχίζεται)