Ο κομμωτής ταυτίζει την όμορφη ζωή με την απόκτηση αυτοκινήτου και δε διστάζει να υποθηκεύσει το σπίτι της μητέρας του και να πουλήσει έρωτα στην τραπεζική υπάλληλο που έχει αναλάβει την περίπτωση δανειοδότησής του. Η Τερέζα έχει μετανιώσει για το χωρισμό με τον άντρα της και για την απόσταση που έκτοτε κρατά η κόρη της απέναντί της, η έλλειψη αυτών των προβλημάτων θα σηματοδοτούσε την όμορφη ζωή. Ο Μάριο θα ήταν πανευτυχής, αν τον προσλάμβανε η Συμφωνική και δεν υποχρεωνόταν να ξυρίσει σχεδόν την πανέμορφη κώμη του και να κυκλοφορεί ένστολος. Η ταινία, που αναδίνει οσμή απογοήτευσης, αρκείται στις διαπιστώσεις και την παρατήρηση των γεγονότων από απόσταση κι ενδιαφέρεται κύρια για τη διερεύνηση της ανθρώπινης φύσης των χαρακτήρων της ταινίας, τους οποίους αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη συμπάθεια αλλά από απόσταση. Η πραγματικότητα στο Σαντιάγκο, βέβαια, δε δείχνει να απέχει καθόλου, ίσως μάλλον ταυτίζεται πλήρως με το γνωστό και αναγνωρίσιμο παγκόσμιο κοινωνικό μοντέλο. Στο μοντέλο αυτό δεν υπάρχει θέση για όνειρα, ο καθένας είναι για τον εαυτό του και ο Θεός για όλους, σ' αυτό το μοντέλο εντάσσεται και η ιστορία της ταλαιπωρημένης άνεργης και άρρωστης νέας γυναίκας με το μικρό παιδί που εμφανίζεται στην αρχή, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την άρνηση. Πρώτα του γιατρού όταν εκείνη του ζητά να τη διευκολύνει για μια εξέταση και κατόπιν των εκδιδόμενων γυναικών που την διώχνουν από το πόστο τους. Εκτοτε παρακολουθούμε το κατρακύλισμά της. Επανέρχεται αποσπασματικά, σαν σφήνα κάθε τόσο και κάθε φορά η όψη της μας παρουσιάζεται σε χειρότερη κατάσταση, ώσπου στο τέλος την βρίσκουν νεκρή στο πεζοδρόμιο. Γι' αυτά τα κοινωνικά μοντέλα προσπαθεί - ανεπιτυχώς - να ψελλίσει κάτι ο Αντρές Γουντ.

Παραγωγή: Χιλή, Ισπανία, Βρετανία, Γαλλία.