Η επανειλημμένη αναφορά της στήλης σε γεγονότα της μεταπολεμικής κυρίως περιόδου που αναδεικνύουν τη συνεισφορά στην παγκόσμια ειρήνη της σοβιετικής πολιτικής ειρήνης, δε σημαίνει ότι αποστασιοποιείται από τη συνολική σοβιετική πολιτική. Αντίθετα, προσπαθεί να καταδείξει τη θέση της στο επικίνδυνο σημείο των εξοπλιστικών ανταγωνισμών και στην πιθανότητα ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Το ζήτημα της ανατροπής του εργατικού κράτους της ΕΣΣΔ επικεντρώνεται στην στρεβλή κατανόηση της σχέσης πολιτικής - οικονομίας, και λάθη που έγιναν στον τομέα της οικονομίας. Ομως αξίζει να απαντηθεί το ερώτημα ποιο το βάρος των συνεχών έντονων διεθνών ανταγωνισμών στην εσωτερική συγκρότηση και λειτουργία της χώρας; Ποιες οι αντοχές του έναντι αυτών και ποιες στην ενίσχυση των εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων και στη στήριξη των οικονομιών κρατών όπως π.χ. η Κούβα; Αυτά αποτελούν πεδία προβληματισμού και έρευνας για το εργατολαϊκό κίνημα και την προοδευτική διανόηση. Η ανατροπή πρέπει να ιδωθεί σε συνάρτηση με αυτά τα δεδομένα. Ολα επίσης συναρτώνται καταλυτικά με την εκκίνηση του σοβιετικού εργατικού κράτους από τα βάθη της καθυστερημένης τσαρικής Ρωσίας, τα τραγικά γεγονότα της περιόδου μεταξύ των δυο παγκοσμίων πολέμων και την ουσιαστικά μόλις τριάντα πέντε ετών ιστορία ανάπτυξής του σε πλανητική υπερδύναμη. Ολα αυτά αποτελούν υλικό στην περιστασιακή εξέταση του εργατολαϊκού κινήματος μέχρις ότου το αφυπνισμένο ρωσικό προλεταριάτο απαντήσει καταλυτικά για τα κρίσιμα γεγονότα της ιστορίας των προγόνων του.

Το ζήτημα των εκφυλιστικών φαινομένων του πολιτικού εποικοδομήματος και των υιοθετήσεων καπιταλιστικών μορφών που παραβίασαν τις σοσιαλιστικές βάσεις της οικονομίας, σχετίζεται με την αντιφατική του υπόσταση. Η ολοκληρωτική αρνητική του κατάντια με την τελική προδοσία της χώρας, είναι απότοκος μιας πολυετούς εξελικτικής πορείας αποδέσμευσης από τον εργατικό έλεγχο. Στο ίδιο διάστημα στηριζόταν στις κατακτήσεις της Οχτωβριανής Επανάστασης με τις κοινωνικοποιημένες σχέσεις παραγωγής. Οι στρεβλώσεις, τα εγκληματικά λάθη, οι αλαζονείες και τα προνόμια εκδηλώνονταν στη διαχειριστική και διανεμητική σφαίρα της οικονομίας. Τα πράγματα άλλαξαν ποιοτικά ως κοινωνικό σύστημα από τη στιγμή που είτε άπλωσαν το χέρι τους στην κοινωνική ιδιοκτησία είτε ανέχτηκαν κι έγιναν όργανα λωποδυτών που αναδείχτηκαν σε νεόκοπη αστική τάξη. Το ζήτημα δηλαδή πήρε κοινωνική διάσταση όταν από τη σφαίρα διανομής του εθνικού προϊόντος επεκτάθηκε στην παραγωγική διαδικασία με την ιδιοποίηση των μέσων παραγωγής και των πρώτων υλών, πετρέλαιο, αέριο, χρυσός κλπ. Πριν απ' αυτή την τελική κατάληξη και καθόλη τη μακρόχρονη διάρκεια της αντιφατικής του υπόστασης, η κύρια μερίδα του πολιτικού εποικοδομήματος διά των κυβερνήσεων ασκούσε πολιτική υπεράσπιση των οικονομικών και πολιτικών βάσεων του σοσιαλισμού. Δείγματα αυτής της πολιτικής παρουσιάζει η στήλη σε συγκεκριμένα άρθρα ως παρακαταθήκη στον προσανατολισμό του εργατολαϊκού κινήματος και της προοδευτικής διανόησης.