Αύξηση του αριθμού «παραπόνων» εμφανίζει η ετήσια έκθεση του «μεσολαβητή τραπεζικών - επενδυτικών υπηρεσιών» και για το 2009. Η συγκεκριμένη καταγραφή έχει να κάνει μόνο με το τυπικό μέρος της διαδικασίας και όχι βέβαια με την ουσία και το γενικότερο ρόλο του τραπεζικού κεφαλαίου. Να σημειωθεί ακόμη πως ο λεγόμενος «τραπεζικός μεσολαβητής» ελέγχεται από τις ίδιες τις τράπεζες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτουν, τα περισσότερα από τα «παράπονα» (47,8% στο σύνολο) σχετίζονται με τα δάνεια, όπως με τον τρόπο εκτοκισμού, τη μη προσαρμογή του επιτοκίου στις εκάστοτε μειώσεις από την ευρωτράπεζα, στον «τρόπο όχλησης» από τις εισπρακτικές εταιρείες κ.ά. Στη δεύτερη θέση (33% στο σύνολο) βρίσκονται οι πιστωτικές κάρτες, για υποθέσεις όπως μετά από κλοπή ή απώλεια, τον τρόπο εκτοκισμού, απάτες μέσω των αυτόματων μηχανών κ.ά. Στις καταθέσεις (12,7% στο σύνολο των «παραπόνων») στις συνήθεις αιτίες βρίσκονται ο συμψηφισμός μισθών και συντάξεων με τις απαιτήσεις της τράπεζας, οι πρόσθετες επιβαρύνσεις με προμήθειες και έξοδα κ.ά.

Να σημειωθεί ότι οι επίσημες χρεώσεις, τα αστρονομικά επιτόκια και οι άλλες πάγιες χρεώσεις που επιβάλλουν οι τράπεζες είναι έξω από κάθε διαπραγμάτευση ή συζήτηση, από τη στιγμή που είναι νόμιμα. Επίσης η άρνηση, «επίλυση» με συμβιβασμό κ.ά. από την πλευρά του «τραπεζικού μεσολαβητή» δε σημαίνει ότι ο πελάτης χάνει και το δικαίωμα της προσφυγής στα δικαστήρια, απ' όπου ενδέχεται και να πετύχει καλύτερους όρους.