Οι περικοπές δαπανών για τον αγροτικό τομέα της ΕΕ θα πρέπει πλέον να θεωρούνται δεδομένες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όπως προκύπτει από μια σειρά δηλώσεων διαφόρων κυβερνητικών παραγόντων από χώρες - μέλη της Ενωσης και στελεχών της Επιτροπής κατά το τελευταίο διάστημα. Η παραπάνω εκτίμηση επιβεβαιώνεται και από το πρόσφατο άτυπο Συμβούλιο υπουργών Γεωργίας της ΕΕ που έλαβε χώρα στην Ισπανία, με θέμα το μέλλον της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής μετά το 2013. Γιατί, μπορεί στις επίσημες δηλώσεις να χαρακτηρίζεται η γεωργία ως «στρατηγικής σημασίας» για τους στόχους της ΕΕ, αλλά εκεί που στην πραγματικότητα θα καταλήξουν οι συζητήσεις το αμέσως επόμενο διάστημα, είναι η περιστολή των δαπανών, μέσω και της περικοπής των κονδυλίων που προορίζονται για τις άμεσες ενισχύσεις, εξαιτίας της «δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας». Αλλωστε, όλο το προηγούμενο διάστημα, η ΕΕ έχει προχωρήσει σε υπογραφή συμφωνιών με μια σειρά «τρίτες Χώρες» - προερχόμενες από την Αφρική, την Καραϊβική κ.α. - οι οποίες προωθούν τα, πάμφθηνα, λόγω εξαιρετικά χαμηλού κόστους παραγωγής (τα μεροκάματα είναι της εξαθλίωσης) αγροτικά τους προϊόντα άνευ δασμών εντός της Ευρώπης. Αυτή η εξέλιξη είναι σε βάρος αυτών των εργαζομένων, όπως και της φτωχής αγροτιάς και των εργατών γης στην ΕΕ και στην Ελλάδα. Επομένως, οι μονοπωλιακοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στη μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων και στο εμπόριο τροφίμων καθόλου δεν ωφελούνται από οποιαδήποτε μορφή οικονομικής στήριξης των παραγωγών - «στρεβλώσεις» της... ελεύθερης αγοράς ονομάζονται - και έτσι επιδιώκουν, αν όχι πλήρη κατάργηση, τουλάχιστον την κατακόρυφη μείωση αυτών των κονδυλίων. Στόχος τους, όπως και της ΕΕ, είναι να βάλουν και αυτά τα κονδύλια στο χέρι.

Είναι φανερό πως το μέλλον της «ανταγωνιστικότητας» - δηλαδή εργασίας σε συνθήκες χτυπήματος κάθε εργατικής κατάκτησης - που επιφυλάσσουν για τους εργαζόμενους των πόλεων μονοπώλια και πολιτικοί τους εκφραστές, ετοιμάζεται και για τους ξωμάχους της γης.