-- Θα ήθελα ένα σχόλιο για την αντίδραση της ΓΣΕΕ ότι θα καταφύγει στα δικαστήρια.

-- Παρακολούθησα χτες την τοποθέτηση του προέδρου της ΓΣΕΕ. Αν κανείς ερχόταν πρώτη φορά στην Ελλάδα θα μπορούσε να πει, είναι ένας μαχητικός πρόεδρος που αγωνίζεται και να εντυπωσιαστεί γιατί είναι και βασικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.

Κοιτάξτε: «Πολύ αργά για δάκρυα Στέλλα», όπως λένε. Πολύ αργά. Η στάση τώρα δεν μπορεί να διορθώσει την εγκληματική πορεία της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων στο χώρο των μικρομεσαίων και της αγροτιάς.

Για πάνω από 20 χρόνια τώρα δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να στηρίζουν τα προγράμματα σύγκλισης, της συμμετοχής στην ΟΝΕ και να καλλιεργούν το παραμύθι στο λαό ότι στην Ευρώπη γίνονται πάρα πολύ καλά, οι λαοί εκεί ζουν καλύτερα και μόνο στην Ελλάδα έχουμε πισωγύρισμα. Και μόνο με αυτές τις τοποθετήσεις έβαζαν βόμβα στα θεμέλια της αναγέννησης, της ανάκαμψης του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Τώρα, για τα νομικά μέσα, που είπε ότι θα προσφύγει, αν είχε έναν ταξικό προσανατολισμό το κίνημα και αν αυτή τη στιγμή είχε πολιτικό στόχο την ανατροπή των μονοπωλίων, δεν θα πείραζε να χρησιμοποιήσει κανείς και ένα τέτοιο μέσο, γνωρίζοντας βεβαίως ότι η Δικαιοσύνη είναι τυφλή όταν πρόκειται για το λαό, δεν είναι όμως τυφλή όταν πρόκειται για τα μονοπώλια. Αλλά όταν η νομική πλευρά καλλιεργήσει αυταπάτες στο λαό ότι με τους δικαστές και με το ΣτΕ θα βρει λύση, αυτός ο «αγώνας» είναι κυριολεκτικά χαμένος.

Εμείς θεωρούμε ότι σήμερα τα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα έπρεπε να αρχίζουν να βάζουν στο λαό την ιδέα της αποδέσμευσης από την ΕΕ. Αλλιώς δεν μπορείς να καταργήσεις το μνημόνιο. Στην καλύτερη περίπτωση θα πνιγούν μέσα στις αντιφάσεις. Αλλά το θέμα είναι να μην πνίξουν το κίνημα.