Στο διάλογο που είχε με τους δημοσιογράφους κατά τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απάντησε και στην παρακάτω - ανάμεσα σε άλλες - ερώτηση:

-- Σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή», αναφέρει πως εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ μέρος του μισθού τους αναγκάζονται να το επιστρέφουν ως συνεισφορά στα μέσα και το παρουσιάζει ως περικοπή μισθών. Αναφέρεται στο ραδιόφωνο, την εφημερίδα, κ.λπ.

-- Α, ο κ. Αλαφούζος! Μάλιστα! Κοιτάξτε: Ο «Ριζοσπάστης» δεν είναι επιχείρηση, ο «902» δεν είναι επιχείρηση. Είναι μηχανισμοί, όργανα, πείτε το όπως θέλετε, προπαγάνδας του Κόμματος, που κάνει την ιδεολογική και πολιτική του δουλειά και την προπαγάνδα. Δεν είναι επιχείρηση. Και αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Και να σας θυμίσω τι απάντησα στο ντιμπέιτ όταν ρωτήθηκα σχετικά με τους εργαζόμενους στις «επιχειρήσεις» του Κόμματος. Μάλιστα, θεωρούν επιχείρηση και το ίδιο το ΚΚΕ, επειδή έχουμε εργαζόμενους υπαλλήλους, καθαρίστριες, τεχνικό προσωπικό.

Δεν είναι τίποτε καινούργιο. Και η σχέση, προσέξτε, με τα μέλη του Κόμματος που προσλαμβάνονται σε αυτούς τους χώρους, είναι η κομματική τους δουλειά και προσφορά. Βεβαίως, αμείβονται από τη στιγμή που η προσφορά η κομματική δεν είναι εκτός επαγγελματικής υπηρεσίας, όπως είναι σε άλλα μέλη, π.χ. δουλεύει οικοδόμος, τελειώνει από την οικοδομή έρχεται στο Κόμμα. Η προσφορά στο Κόμμα είναι εθελοντική. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που πρέπει να τους χρησιμοποιήσεις είτε 24 ώρες το 24ωρο, να τους έχεις στη διάθεσή σου, είτε να δουλέψουν σε μια επαγγελματική βάση, όπως είναι οι καμεραμάν, κ.λπ. Μιλάω για τα μέλη του Κόμματος. Γιατί σε αυτούς τους χώρους απασχολούμε και μη μέλη του Κόμματος. Για τα μέλη του Κόμματος όμως είναι η κομματική τους δουλειά.

Εμείς, όταν δίναμε αυξήσεις στα μέλη του Κόμματος, δεν δίναμε ποτέ αυξήσεις πάνω από αυτές που έπαιρνε ο κανονικός εργαζόμενος. Γιατί αμέσως γινόταν ένα κίνητρο, ενδεχομένως, αντικειμενικά η δουλειά στο ΚΚΕ, στο «Ριζοσπάστη» και στον «902». Δηλαδή, δε δίναμε αυτά που διεκδικούσαμε, όταν λέγαμε 1.400 ας πούμε. Μιλάω για τα μέλη του Κόμματος. 'Η τις αυξήσεις που κάναμε, βεβαίως κοιτάμε να δώσουμε με βάση τις συμβάσεις, δεν το συζητάμε, γιατί και οι συμβάσεις είναι χαμηλές, σιγά τα μεγάλα ποσά των συμβάσεων. Αλλά κι όταν δίναμε αυξήσεις και στα στελέχη του Κόμματος που δεν μπορούν να δουλέψουν επαγγελματικά, δίναμε 2%, 3%, ανάλογα. Γιατί δημιουργείται ένα κίνητρο ότι εγώ που είμαι στο ΚΚΕ είμαι κάτι άλλο. Και αν θέλεις μετά, χωρίς να το καταλάβεις, διαμορφώνεις και μια άλλη σχέση. Δε θέλουμε, δηλαδή, όποιος ταυτίζεται και η επαγγελματική του απασχόληση με το Κόμμα να θεωρηθεί ένα ιδιαίτερο κίνητρο.

Αυτό, λοιπόν, έχει πάρα πολλές μορφές που παίρνει. Εχει μορφές κόκκινων μεροκάματων. Ας πούμε σε οικονομικές εξορμήσεις για το κτίριο του Κόμματος, έχουν δοθεί κόκκινα μεροκάματα, δηλαδή δεν έπαιρναν τα μεροκάματά τους. Δόθηκαν κι από όσους δούλευαν έξω από το Κόμμα.

Αυτό το ζήτημα δεν είναι κάτι καινούργιο. Και απορώ, γιατί γίνεται τέτοια συζήτηση μέσα από τις εφημερίδες. Είναι μέσα στη συγκυρία.

Ας πούμε, ήδη εμείς έχουμε αποφασίσει στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ μηδενικές αυξήσεις στα στελέχη του Κόμματος. Οταν υπάρχει κρίση οικονομική επηρεάζει και τα έσοδα του Κόμματος. Αλλά δεν την προκαλέσαμε εμείς την κρίση, εμείς αντιπαλεύουμε την καπιταλιστική κρίση. Μηδενικές αυξήσεις, γιατί δεν μπορεί ο κόσμος να έχει και ονομαστική μείωση μισθών και τα στελέχη του ΚΚΕ να πάρουν, ας πούμε 10%, ακόμη κι όταν δεν είναι ταμειακό το ζήτημα. Είναι θέμα αρχής. Οπως προσέχουμε ας πούμε αν ένα στέλεχος έχει μικρά παιδιά, ανήλικα, πληρώνει ενοίκιο, κ.λπ. Παίρνεις υπόψη σου αυτά τα πράγματα. Αλλος δεν έχει μικρά παιδιά, ενοίκιο. Θα έχει κάποια διαφορά. Εμείς όμως δεν είμαστε επιχειρηματίες, καπιταλιστές. Και όταν υποφέρει ο λαός θα υποφέρουν και τα στελέχη του ΚΚΕ και τα μέλη που δουλεύουν στο Κόμμα. Θα υποφέρουμε κι εμείς. Πού είμαστε εμείς, σε άλλο πεδίο ζούμε;

Εχουμε μέλη του Κόμματος άνεργα. ΚΝίτες, που ενώ εργάζονται ξαφνικά μέσα σε 15 μέρες οι μισοί είναι άνεργοι. Δεν έχει να δώσει ούτε τη συνδρομή του. Εμείς θα αυξήσουμε το μισθό των στελεχών; Οχι.