Το νομοσχέδιο για τις εκλογικές δαπάνες στις περιφερειακές και τοπικές εκλογές ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα του «εκλέγεσθαι» στους εργάτες, στ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα στο όνομα της λεγόμενης «διαφάνειας και νομιμότητας». Αναφέρει ότι «η χρηματοδότηση των δαπανών συνδυασμών και υποψηφίων γίνεται μέσω τραπεζικών λογαριασμών, καταργείται η διαδικασία άντλησης εσόδων από τη διάθεση "κουπονιών". Καθίσταται επιτρεπτή η ανάπτυξη δραστηριοτήτων πολιτικών κομμάτων, υπέρ συνδυασμών και υποψηφίων, προς τους οποίους έχουν δημόσια εκφράσει την υποστήριξή τους, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι οι δραστηριότητες αυτές δεν συνιστούν άμεση ή έμμεση χρηματοδότησή τους». Ετσι, λοιπόν, μέσω των δαπανών, που είναι υπέρογκες ακόμη και μόνο για την κατάθεση δικαιολογητικών των συνδυασμών, μόνο οι οικονομικά ισχυροί μπορούν να είναι υποψήφιοι για να εκλεγούν, τους οποίους θα ενισχύουν επίσης οικονομικά, ατομικά οι επιχειρηματίες. Τους λαϊκούς ανθρώπους που θα συγκροτούν τους συνδυασμούς που στηρίζει, π.χ., το ΚΚΕ, με οπαδούς, συνεργαζόμενους και μέλη του, τους αποκλείουν από το δικαίωμα να είναι υποψήφιοι, αφού οικονομικά δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Οι άνθρωποι του μόχθου που δίνουν ελάχιστα από το υστέρημά τους δε θα μπορούν λόγω απαγόρευσης των κουπονιών, ενώ δεν επιτρέπουν στο Κόμμα να τους στηρίξει οικονομικά. Η χρηματοδότηση μέσω τραπεζών δίνει έσοδα στις τράπεζες. Οι εκλογές γίνονται μπίζνες. Ολ' αυτά καταργούν την τυπική αστική δημοκρατία, αφού νομιμοποιούν το δικαίωμα του «εκλέγεσθαι» μόνο στους έχοντες χρήμα. Θέλουν τοπική διοίκηση μόνο από πλουτοκράτες. Στυγνή δικτατορία των αστών με εκλογικό μανδύα.